Lezen jullie wat hierboven staat. 5 km. hardlopen. Vanmorgen hebben we dat weer gefikst. Lotte en ik. Lotte is mijn haas geweest. Zij heeft zo’n mooi horloge waarop je van alles kunt zien. En voor vanmorgen was het belangrijkste dat we niet te hard liepen. Als je te hard loopt houd je het gewoon niet vol en dat is niet de bedoeling. Lotte heeft dus scherp de snelheid in de gaten gehouden. We mochten niet boven de 10 km. per uur uitkomen. Verder geen rust tussendoor nee gewoon rennen tot je de 5 km. gehaald hebt. We hebben het in een tijd van 31.39 min. gedaan.Tjonge wat zijn we trots op onszelf. Nou ja, een beetje trots dan. De snelste 35+ was 10 minuten eerder binnen dan wij. Pffff.
Het ging eigenlijk best goed. Toen we het bordje van 1 km. voorbij gingen had ik wel zoiets van, hè zijn we nu pas bij de 1 km. Maar daarna ging het eigenlijk beter. We moesten de eerst 2½ km. ook heuvel opwaarts. Geen bergen hoor maar toch omhoog. Na 1½ km. ging het misschien een 500 meter bergje af. Dan kun je even uitrusten onder het hollen door. Daar moet je dan ook gebruik van maken en rustig door lopen. Daarna gingen we weer verder de heuvel op. Grappig hè, uitrusten tijdens het rennen. Hoe doe je dat dan? Ja jezelf maar een beetje naar beneden laten vallen misschien ik weet eigenlijk ook niet zo goed hoe je dat doet maar het lukte wel.
Na die 2½ km. ging het dus voornamelijk bergafwaarts maar niet op zo’n manier dat we nu weer uit konden rusten. We hebben beide ongeveer hetzelfde tempo en dat is perfect om samen te lopen. Onze passen zijn bijna hetzelfde. Zo kun je in een ritme komen waarmee je eindeloos door kunt lopen. Een soort trance, oh nee flow heet dat volgens mij in de sportwereld. Moet je alleen geen pijn in je knie krijgen. Lotte had daar onderweg last van. Heel vervelend. Met die blessure loopt ze al een tijdje en het wil eigenlijk niet goed weg. Ze gaat er al voor naar de fysiotherapeut, soms gaat het goed maar vanmorgen ging het niet echt lekker op het laatst. Ze heeft het wel gehaald hoor maar toch een beetje pijnlijk de laatste kilometer. Maar weer eens de fysiotherapeut raadplegen.
Onderweg naar huis en vanmiddag toen we boodschappen deden heb ik nog een paar maal uitgeroepen: “Ik snap er niks van. Heb ik zomaar 5 km. hardgelopen” Als ze me dat vorig jaar gezegd hadden, had ik ze voor gek verklaard. Ik ben nog steeds stom verbaasd dat het me gelukt is. Zo ga je ook steeds een stapje verder de uitdaging aan, want nu wil ik eigenlijk wel naar de 10 km. Kijken of dat me ook lukt. Misschien beter als ik daar eerst maar eens een paar nachtjes over slaap. Vanavond eerst een avondje relaxen te beginnen met een film. We gaan naar Spectre van James Bond. Dat hoort zo langzamerhand bij de aanloop naar de feestdagen toe. Als er één is uiteraard. Dit jaar wel en we verheugen ons erop. Eens kijken wat voor spannende (ongeloofwaardige) stunts ze nu weer verzonnen hebben.
P.s. Kijk en lees ook mee op mijn Facebookpagina zodat je geen verhaal, foto, haiku of hersenspinsel meer mist. Vind ik leuk!!!
Bewegen en nog veel meer 