Het is de eerste dinsdag van september en omdat het stralend weer is besluiten we een stuk te gaan wandelen. Een kilometertje of 20 is ons doel. Al wandelend en fotograferend wordt het ruim 22 kilometer. Moe maar voldaan belanden we op een terrasje dicht bij huis en bestellen een lekker pilsje voor dorst en daarna een roseetje om de nazomer te vieren.
Voor ons strijkt een stelletje neer. Zij gekleed in het bruin, hij bijna in het zwart. Niet bepaald zomerse kleuren, maar ach wie maalt daarom. De zon schijnt, de laatste bloemen bloeien en hier en daar kleuren de bladeren van de bomen al. Kleur in overvloed dus.
Ze bestellen allebei zo’n donkerbruin pilsje met een minimum aan schuim, veel bier dus. Naar mate de inhoud van het glas minder wordt komt de stemming bij hen er meer en meer in. Zij begint steeds vaker met haar ogen te knipperen en naar hem te lonken. Hij doet van de weer om stuit het zelfde en knippert gezellig met haar mee.
Er wordt nog een donkerbruin pilsje besteld en zij legt haar hand bevallig onder haar kin. Haar ogen krijgen steeds meer glans, vervolgens legt ze haar hand op haar been terwijl ze niet vergeet haar rok tijdens die handeling iets omhoog te strijken. Hij, ziet alles gebeuren en knippert nog eens een keer extra met zijn ogen tegen haar. Het kan niet anders, dit gaat een bijzondere avond worden.
En dan, dan komt er een zwarte nimf met blonde haren op de fiets aan gefladderd. Ze gaat naast de in het zwart geklede jongeman zitten. Ze kust hem niet waarop je de verwarring bij het meisje tegenover hem aan tafel ziet groeien.
Haar gezicht blijft nog enige tijd in de verliefde modes maar het duurt niet lang of haar ogen beginnen hun glans te verliezen waarbij geleidelijk aan haar mondhoeken naar beneden beginnen te zakken. Het wordt haar duidelijk, ze maakt geen schijn van kans. Hij heeft al langer iets met haar. Wist zij veel. Ze krijgt her voor elkaar om haar vriendelijkste gezicht te behouden maar wij zien hoe ze moeite doet om haar teleurstelling te verbergen.
Tien minuten later stappen ze alle drie op de fiets. Vriendelijk groetend nemen ze afscheid van elkaar. De zwarte nimf neemt haar prins mee en het meisje in het bruin fietst zo hard als kan de andere kant uit. Weg. Zover mogelijk weg van hem.
John Paul Young – Love is in The Air
Paul Young – Love is in The Air
Voor meer zwijmels kijk bij Marja
P.s. Kijk en lees ook mee op de Facebookpagina Bewegen en nog veel meer. Vind ik leuk!!!
Bewegen en nog veel meer 
Een mooie observatie, maar wat sneu voor het meisje in het bruin.
Dank voor deze heerlijke gouwe ouwe.
LikeGeliked door 1 persoon
Het verhaal/observatie was al geschreven toen ik bedacht dat er ook een mooi lied over is. Het vult elkaar op een mooie manier aan.
LikeLike
Ik voel het verdriet van het meisje in bruin…
LikeGeliked door 1 persoon
Was ook sneu om te zien.
LikeLike
Heftig voor dat meisje in het bruin
LikeGeliked door 1 persoon
Ah, een ouwe bekende, die song…!
Maar in dat verhaal is niet allen Love in the air, ook teleurstelling!
LikeGeliked door 1 persoon
Nee niet echt. Ik zie het wel meer. Naarstig op zoek en dan weer die teleurstelling.
LikeLike
Ovrigens, dat donkerbruine “pilsje” met dunne schuimkraag, was dat niet toevallig Guiness? Daar hoort weinig schuim op.
LikeGeliked door 1 persoon
Het was bij en Belgisch bierlokaal. Daar hebben ze ook donkerbruin bier. Veel donkerbruin bier. Maar iid Guiness zou het kunnen als we bij The Old Dutch hadden gezeten.
LikeLike
Toch knap van Brown Girl hoor, dat ze in de plooi bleef. Mooi sfeerbeeld bij een dito zwijmel !
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie keuze, maar wel zielig voor het meisje in het bruin. Zou zomaar op mij kunnen slaan.
Liefs Frederique
LikeLike
Mooie observatie, mooi geschreven.
Dit nummer was het openingsnummer op het huwelijk van mijn zwager en schoonzus.
Ik heb eigenlijk nog nooit gezien hoe de zanger eruit ziet.
Leuk om te zien 🙂
LikeLike