Cooper test

Woensdagavond voor de derde keer mee (hard) gelopen met de nieuwe groep. Het begint al een beetje te wennen. Ik loop nog redelijk achteraan in de groep maar dat mag. Het is tenslotte een niveau hoger. Nog 2 weken wachten en dan mogen we ook mee rennen op de zaterdag. De trainer die op het moment de zaterdag traint houdt er nogal een straf tempo op na en dat gaat deze dame niet bijhouden. Zeker in het begin niet.

Op die zaterdagen worden er lange afstanden getraind. Aan één stuk 10 km. hardlopen. Dat zal nog wel even dingetje worden. Ga ik vast niet zo maar redden. Gelukkig krijgen de nieuwelingen een aangepaste route/programma om het peil van de rest van de groep te kunnen halen. Behoorlijk spannend, een beetje met gemengde gevoelens om hier aan te beginnen. Aan de andere kant waarom? De Marikenloop heb ik al eens uit gelopen en dat was ook 10 km. Over veertien dagen weten we hoe het gegaan is.

Aanstaande woensdag gaan we de Cooper test doen. Twaalf minuten hardlopen op de atletiekbaan. Aan de hand van het aantal rondjes dat je in die twaalf minuten gelopen hebt wordt volgens de Cooper lijst vast gesteld wat je conditie is. Ada, onze trainster kwam met een big smile voor me staan om te vertellen dat naast een aantal andere criteria ook je leeftijd bepalend is voor de uitslag van de test. Beetje vies lachje vond ik het. Of ze zeggen wilde er is nog hoop. Ze bedoelde het vast niet zo maar ik zag toch een paar pretoogjes naar me staren. Des te meer reden om die test ’s effe met twee vingers in de neus te doen. (Hi, hi)

hardlopen