Kruger Wildreservaat, het lijkt zo vredelievend.

Het Kruger Wildreservaat is ontstaan rond 1890. Doordat de jacht eind 19e eeuw steeds intensiever werd o.a. door moderne wapens heeft de Volksraad van Transvaal een jachtverbod ingesteld tussen de Sabierivier en de Krokodilrivier.

Paul Kruger zelf een fervent jager zag wel in dat er op deze manier geen wild overbleef en stelde het Sabie wildreservaat in. Het eigenbelang zal zeker meegespeeld hebben. Kort daarop brak de 2e boerenoorlog uit waardoor er van bescherming weinig terecht kwam.

Na de oorlog werd de Brit James Stevenson-Hamilton eerste hoofdveldwachter. Stevenson was een groot natuurliefhebber en breidde het park steeds verder uit.

In 1926 werd het park als eerste Nationale park ingesteld en kreeg het de naam van grondlegger Paul Kruger, president van Transvaal destijds. Het park is inmiddels 20.000 m2 groot en grensoverschrijdend. Parken van Zimbabwe en Mozambique zijn opgenomen in het Kruger Park.

Het park heeft een groot aantal geasfalteerde wegen waardoor het wat minder wildpark lijkt. Later zijn we ook naar het Hluhluwe Wildreservaat geweest wat in privébezit is, in dit park zijn bijna geen verharde wegen waardoor je meer het idee van een wildreservaat hebt.

Ondanks die wat smalle asfaltwegen ben je toch echt wel in de wildernis. Rijdend in een grote 4W-drive en de vooral grazende dieren op enige afstand zijn,  lijkt het nogal vredelievend. Maar schijn bedriegt.

Een klein olifantenjong vond al die auto’s maar irritant en ging zo jong als hij was over tot de aanval. Het was ontroerend om te zien maar wij waanden ons onoverwinnelijk. We hadden even buiten de waard gerekend. Achter ons stond een hele grote olifant klaar om haar jong te verdedigen. Groot, breed en klapperend met haar oren stond ze de actie van het jong gade te slaan. Gelukkig kreeg het olifantenjong er genoeg van en liep het de struiken in waarop de olifant  achter ons aarzelend en treuzelend ook richting struiken vertrok.

De rangers/bestuurders van de 4-W-drive staan altijd in contact met elkaar. Mocht er een dier gespot worden van de Big-five dan geven ze dit direct aan elkaar door. Wanneer de ranger met zijn passagiers in de buurt is vertrek hij met gezwinde spoed naar de betreffende plek om iedereen mee te kunnen laten genieten van het gespotte wild.

Door die 4W-drive ben je redelijk veilig maar het zijn wel degelijk wilde dieren. Lotte heeft gezien en gehoord dat een luipaard een wrattenzwijn ving en de keel dicht gekneep tot hij dood was.  De jonge wrattenzwijntjes vlogen over de weg, zoekend naar een goed heenkomen. Maar wat moet je als zwijntje van een week of 2 oud zonder je moeder ook zij zullen de aanval van het luipaard niet overleven.

De avond van aankomst zijn we gelijk het park in gegaan en de volgende dag om 5.00 uur zi weer richting park vertrokken. De reden om zo vroeg te gaan was dat het heet zou worden. In de ochtend is het wild dan op zijn actiefst, de rest van de dag houden zich rustig en liggen op een schaduwrijke plek te slapen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Informatiebron: J de Vente, Wikipedia en een beetje van mijzelf inclusief de foto’s. Foto’s mogen niet gekopieerd of gebruikt worden voor andere doeleinden.