De finish

Hoe het gelukt is weet ik niet maar we hebben allemaal een vroege start te pakken kunnen krijgen. Een vroege start op de laatste dag is wel zo fijn want de laatste dag staat in het teken van wandelen, genieten en feestvieren en dat kost tijd, meer tijd dan je verwacht.

Weer 3.00 uur opstaan en om 5.00 uur starten. 2 uur verder en de start is daar, nogmaals richting het Radboud UMC. Maar nu nemen we eerder een afslag om de stad uit te wandelen. Richting Overasselt waar de koffie met appelflap op ons ligt te wachten. De verzorging van die dag gedag zeggen en onze lekkernij naar binnen werken. Er zullen er nog veel volgen die dag.

Na de appelflap richting Linden, de dijk op. Hoelang zal de dijk zijn? Rond de 5 km? Vrijdag was weer afzien op de dijk. Aansluiten en mee met de meute. Het tempo is niet hoog maar de temperatuur wel. Blik op oneindig, nergens aan denken en door buffelen. In de verte zien we de brug al waar we straks overheen zullen gaan, hij is alleen nog lang niet binnen voetbereik.

De brug gehaald en er over, langs wild enthousiast toeterende auto’s Linden in. Linden had als thema ‘strand’ In veel tuinen stonden strandtaferelen opgesteld. Ieder jaar hebben zij een ander thema en ieder jaar doet iedereen weer zijn best om er iets moois van te maken.  (Verslag gaat verder onder foto’s)

 

Verder en nu richting Beers waar we rond 10.00 uur aan de patat zullen gaan met z’n allen. Vrijdag is voor ons een echte verwendag. Eten, drinken en vrolijk zijn en ondertussen leggen we het parcours van ruim 42 km. af.

 

richting brug

herken niets meer van Cuijk

Daar ligt hij

In Cuijk is het altijd een groot feest. Muziekkorpsen, muziek uit de boxen, uitbundig publiek en wij zijn net zo uitbundig als zij. Want nu gaan we over water lopen. De pontonbrug aangelegd door de genie is voor mij het meest bijzondere moment van de dag. Natuurlijk, het behalen van de finish is ook een bijzonder moment maar dit is voor mij HET kippenvel moment van de dag. Na de pontonbrug volgt er een lang stuk langs het water wat nogal saai is. Je komt de brug over en bijna tegelijkertijd houdt het feest op. Gebrek aan ruimte en facilitaire mogelijkheden is het niet mogelijk om hier iets te doen.  Door naar Mook, Molenhoek en Malden.
Wil je meer weten over de brug lees dan het verslag van villasappho.nl met een fotoverslag over de pontonbrug
(Verslag gaat door onder foto’s)

 

Als we Malden door zijn is onze eigen rust weer. Even een momentje van rust voordat we de Via Gladiola op gaan. Gekookte eitjes met rookvlees, kaas, worst, vers fruit, vers koel water, het is een kwestie van je op een stoeltje laten ploffen en naar binnen schuiven. Of we de hele dag nog niks gehad hebben. Het gaat maar door met eten en drinken. Na het nodige weggewerkt te hebben en enkele wandelaars  van de club en gezien en begroet te hebben gaan we weer verder. Op naar de Via Gladiola.

De Via Gladiola is lang, ongeveer 5 km. Normaal is het de St. Annastraat maar tijdens de 4-daagse wordt hij omgedoopt tot Via Gladiola. Lachend en zingend laten we ons door het publiek verwennen. We hebben het (bijna) gehaald.
M’n wandelmaatje en ik zwalken over de Via Gladiola, lopen van links naar rechts over de Via Gladiola, hier een vriendje of vriendinnetje begroeten, daar een kennisje de hand schudden en bijna aan het eind de familie langs de kant gedag zeggen en om de nek vallen. Nog 1500 mtr. en we hebben het gehaald. Lachend en met onze mobieltjes in de aanslag vallen we elkaar om de nek.
We hebben het gehaald en volgend jaar gaan we weer.

Lees ook dag 1: Een hete 4-daagse
Lees ook dag 2: Roze woensdag
Lees ook dag 3: Dag van de 7 heuvelen  

 

Volledig incognito begeef ik mij over het parcours. Mensen kijken t.v. en zeggen later, ik heb je niet gezien. Kon je niet vinden. Nee dat kan ook bijna niet. Je ziet er totaal anders uit in sportkleding, kaart om de nek voor de controles en bescherming tegen de zon.