Duivelsberg en Ooijpoldertocht

Zaterdag 9 februari hebben we onze eerste georganiseerde tocht van dit jaar gelopen.
De Duivelsberg en Ooijpoldertocht Nijmegen-Lent. Ik kan hem aanbevelen. Een bijzonder mooie tocht waarbij de Waal of wel links van je te zien bleef of rechts te zien was, tenminste als je de 20 km. loopt want de 40 km. gaat verder Duitsland in.

De start, bij het Citadel College in Lent waar de aula gebruikt wordt als startlokaal. Een grote aula waar koffie, thee en koeken te krijgen zijn.
Aan toiletten geen gebrek, voor de dames zeer handig omdat bij de dames toiletten nog wel eens de wachttijd op kan lopen. Wie kent het probleem niet?

Beide afstanden vertrekken richting Nijmegen over de nieuwe brug richting het centrum. Daarna liepen we richting de heuvels van Beek en Berg en Dal om te beklimmen. Doordat er nog geen blad aan de bomen zit is de Waal bijna constant te zien. De zon piepte hier en daar flink door de wolken wat prachtige plaatjes opleverde. Huizen, kerkjes of de brug die door de zon beschenen werden. Prachtig.

De 40 km. ging na de soeppost op ongeveer 10 km. afstand verder richting de uitkijkpost bij pannenkoeken restaurant ‘de Duivelsberg’ langs het Wylermeer de grens over Duitsland in.
De grote rust voor de 40 km. was bij restaurant De Thornsche Molen en kwamen daarna via Duitsland weer richting Ooijpolder.

Liep je 20 km. dan vertrok je na de soeppost richting Ooijpolder. Op de fleyer van WS 78 geven ze aan dat de heuvels het mooiste stuk van de tocht zou zijn maar wat mij betreft is de Ooijpolder minstens zo mooi. Weids met aan de linkerkant de heuvels van Berg en Dal waarop een kasteeltje prijkt omgeven door bos en iets verder prachtige oude huizen. Rechts was na een aantal kilometers de Waal weer te zien die je blijft zien en volgen tot bijna aan het eindpunt.

Zaterdag was er een harde wind en in combinatie met zandstrandjes langs de rivier leverde dat mooie zandstormpjes op. Onze gezichten moesten het wel ontgelden, dat dan weer wel. Iets verder wandelden we de oude brug bij Nijmegen over en begon het ook nog te regenen. De benen waaiden je bijna onder de kont vandaan en de fietsers lagen bijna tegen de afscheiding aan. Bij die koude en harde wind met regen wensten we dat we het eindpunt al bereikt hadden. Gelukkig duurde de regen niet zo gek lang en kwam de zon weer door de wolken. De laatste kilometers was het gelukkig toch weer droog.

Bij de finish leek het of we een van de eersten waren die binnen waren. Zou kunnen, we hebben de fruitpost overgeslagen omdat we dachten er bijna te zijn. Dat was niet het geval helaas maar de aula van het Citadel College was behaaglijk warm en we konden nog gaan zitten waar we wilden, dus een lekkere kop koffie genomen en opgewarmd voordat we weer richting huis vertrokken.

Een prachtige tocht die zeer de moeite waard was. Ik vond de tocht al erg mooi maar als ik de foto’s terug zie dan weet ik zeker dat de Duivelsberg en Ooijpoldertocht volgend jaar weer bij mij op de kalender komt te staan.