Flip & Flop spraken de dames (k)Hak

Hé hallo
Zijn we weer
Moet je luisteren, pas geleden hebben we kennis gemaakt met de dames Hak uit de kast van boven.
De dames Hak, van die zwarte pumps, hakken bijna als high heels, helemaal zwart en met neuzen zwart van de lak. Beetje kak dus. Met feestdagen en speciale gelegenheden komen de dames uit de kast. Best saai eigenlijk maar ik denk dat ze ook niet zoveel zin hebben om zich al te veel te laten zien. Moeten ze werken en daar zijn de dames niet zo van gecharmeerd. Zie je direct aan die lak neuzen van ze. Stonden ook een beetje met de neus omhoog met ons te praten. Maar dat vergeven we ze voor deze keer. Ze hadden namelijk wel een lekkere roddel.

Afgelopen feestdagen, het is inmiddels al bijna 2 maanden geleden, moesten ze voor het eerst opdraven. Ze hadden al bijna een jaar in de kast gestaan nadat ze midden in de zomer in de uitverkoop gekocht waren. Nou, nou, tjonge, jonge in de uitverkoop gekocht. Hoezo Kak dus, wij waren wel 2 x zo duur als zij, misschien wel 3 x zelfs.
Goed Anne had dus feest. Iets bijzonders en daar hoort blijkbaar een bijna zwarte outfit bij. Nee geen begrafenis maar iets met het werk van de echtgenoot of zo. Zelfs de nagels werden in bijpassende kleur gelakt, nou dan is het wel ernst hoor. Tip top in de schmink, dames Hak aan geschoten een mooi tassie erbij en klaar was Cees. Nee geen rugzak, natuurlijk niet. Stel je voor, zo’n lomp ding over je schouder kieperen als je zo opgedoft bent.

Richting etablissement ging het. Blijkt daar grind op de parkeerplaats te liggen. Ja daar waren de dames Hak niet zo blij mee. Kunnen die fijne neusjes en hakjes van ze niet tegen. Pfffffffff. Wij hebben daar toevallig geen enkele moeite mee maar de dames Hak leek het maar niks al dat grind. Maar Anne deed wat ze kon en probeerde die kiezels te ontwijken. Onbegonnen werk natuurlijk. Waren de dames dan wel weer blij mee dat Anne zo haar best deed die stenen te ontwijken. Ze vonden Anne toch wel erg raar lopen, zo hobbelig waren die stenen nou ook weer niet. Wat er aan de hand was begrepen de dames Hak niet precies.
Ha gelukkig, ze waren bijna bij de stoep. Zou het probleem wel opgelost zijn.

Daar op de stoep bleek het loopprobleem helemaal niet opgelost te zijn. Maar toen konden de dames Hak wel zien waar de schoen knelde. Ze knelden dus niet, Anne slipte er gewoon uit. Ze kloste als een klein meisje met de schoenen van haar moeder over de stoep. De dames Hak waren veel te groot. Hiiii Hiiiii
Echt weer iets voor Anne hoor. Ons bin zuunig.  Midden in de zomer met van die dikke wandelvoeten pumps gepast en gekocht en er in de winter op gaan lopen. Ja Anne dan passen de dames Hak niet meer. Voetjes geslonken na een (lange) rustpauze, buiten lekker koud en dan heb je vergeleken met de zomer zeker weten een halve tot hele maat kleiner van schoen.

Daar zat ze dan op het feest met die veel te grote dames Hak.
Ze durfde nauwelijks te lopen, bang om met de hakken te klepperen of er neer te vallen met die veel te grote schoenen. Ze kwam niet van haar stoel af vertelden de dames Hak. Ze zagen wel dat ze naarstig nadacht werd wat nu te doen maar daar bleef het bij. Wat nu want straks moesten ze ook weer via dat grind terug naar de auto.

Anne dacht de oplossing gevonden te hebben, ze zou naar de WC gaan en haar panty’s uit doen. Misschien bleven de dames Hak wel beter plakken aan blote voeten. Kousen uit, schoenen aan. Neeeeee, geen gezicht die witte benen onder dat zwarte rokje en in die zwarte schoenen. Panty’s weer aan en zo onzichtbaar mogelijk terug naar haar plek lopen. Angstvallig is ze de hele avond blijven zitten. Toen ze eindelijk naar huis gingen heeft ze de echtgenoot vastgegrepen en zijn ze stevig gearmd door het grind naar de auto gewandeld. Doen ze nooit maar dat hoeft niemand te weten natuurlijk.