Z.O.Z. The Cuckoo

Een paar keer was hij me al opgevallen, ineens drong het tot me door. Hij is er weer de koekoek. Zijn roep kun je haas niet missen. Van kleins af aan ken ik zijn geluid. Niet vreemd natuurlijk aks je dicht bij bos en heide woont. Zien had ik hem nog nooit gedaan en laat dat nu stom toevallig afgelopen zondag zomaar gelukt zijn.

Erg bijzonder om te zien is de koekoek eigenlijk niet. Een grijze vogel ter grootte van een houtduif met spitse vleugels en staart. Hoe wist ik dan dat het een koekoek was? We wandelden op de heide toen er plots een vogel van de ene naar de andere boom vloog. Hij landde in de boom en direct hoorden we zijn roep, koekoek. Verbaasd over het feit dat daar misschien wel een koekoek zat bleven we luisteren en kijken. Om dichterbij te komen slopen we over de heide en hoorden we hem steeds weer roepen. Het kon gewoon niet missen, daar zat een koekoek.

Als je op Wikipedia kijkt dan verschijnt daar een enorme opsomming van kenmerken en eigenaardigheden van de koekoek. Wij kennen hem enkel van zijn typische roep en manier van broeden. De koekoek legt een ei in een vreemd nest, nooit een nest van eigen makelij. Mevrouw Koekoek legt haar ei en mijnheer en mevrouw kijken er nooit naar om.

De meeste mensen zullen nooit een koekoek zien maar kennen wel zijn roep. Componisten hebben zich ook op zijn typische geluid gestort waardoor er diverse composities over het koekoek geluid zijn gemaakt.
Een van de mooiste vind ik deze wel. Fijne opgewekte muziek en zelfs zonder uitleg begrijp je wel waar het over moet gaan.

Respighi – The Cuckoo, San Francisco Symphony – Edo de Waart

Een fijn zwijmelweekend.

Voor meer Zwijmels op Zaterdag kijk bij ‘T Pumpke