Lange afstandswandeling, 66 km.

Terwijl de blaren nog zichtbaar zijn is het al ruim een week geleden dat we met de club de uitdaging van 66 km. aangingen. Vanaf het transferium bij Barneveld-Noord zou de wandeling richting Zwolle gaan. De meeste mensen verklaren ons voor gek maar de sporters die van een fijne uitdaging houden zullen het vast herkennen. Een aantal leden houden wel van een flinke uitdaging en helemaal nu de 4-daagse niet gelopen kon worden.

Om 4.45 uur was het verzamelen bij het transferium waar een kofferbak kop koffie klaar stond  verzorgd door een van de leden de uitdaging iets te gek vond. Met 9 man en 4 vrouwen stonden we de koffie naar binnen te werken en te trappelen van ongeduld om te gaan. Gestoken in gele hesjes en omarmd met knipperarmbanden vertrokken we precies 5.00 uur in het donker maar met heel veel zin in de dag.  Dat lopen in het donker was nog wel even een dingetje. Ieder bultje en heuveltje op ons pad werd door mij struikelend genomen. Manier van lopen die in het donker erg onhandig blijkt te zijn. Gelukkig was er iemand met een zaklamp waar ik voor mocht lopen zodat ik wat licht had om te zien waar ik liep. Dat hielp, het geschuifel en gestruikel werd minder.

De eerste rust was in Garderen bij een ander lid van de wandelclub. Daar kregen we koffie en broodjes verzorgd door de dame die ons om 4.45 uur al van koffie had voorzien. Onbeschrijflijk hoe lekker koffie met een broodje in de vroege ochtend na 10 kan zijn. Het zonnetje was ondertussen door gekomen dus werden de broekspijpen van de afritsbroek verwijderd, die zouden alleen maar voor oververhitting gaan zorgen. Nog even een plas en richting Elspeet waar de volgende rust zou zijn.

In Elspeet hadden we de tweede koffie stop maar nu met appelgebak of een wafel met warme kersen. Hier scheen de zon nog volop maar al snel nadat we daar vandaan vertrokken kroop de zon achter de wolken en hebben we hem pas tegen 19.00 uur ‘s-avonds weer terug gezien. Bij de volgende stop in Epe werden de broekspijpen razendsnel weer aan de pijpen geritst. Te koud om met blote benen te lopen. Bij deze rust werd ook de samenstelling van de groep anders. Eén wandelaar stopte na 40 km. en 3 andere dames sloten aan om de laatste 22 km. mee te wandelen naar Zwolle.

Die laatste 22 km. bleken er achteraf 26 te worden. Klein foutje waar je eigenlijk altijd rekening mee moet houden maar niet echt wilt. Een afwijking van 4 km. is best pittig vooral na zo’n lange afstand. De route was nagefietst en toch klopte het niet helemaal. Het vervelende is dat je je instelt op het aantal kilometers dat opgegeven is. Om dan om te schakelen naar meer kilometers is soms lastig maar we waren nu al zover gekomen dat die 4 kilometer er eigenlijk niet meer toe deden. 

Tussen Epe en Zwolle waren nog 2 rusten. Eén in Wapenveld en één ergens bij een pannenkoekenhuis langs een provinciale weg en toen begonnen dus die eindeloze laatste kilometers. Maar dan loop je Hattem binnen en zie je in de verte de Peperbus van Zwolle staan. Eigenlijk schampten we Hattem aan want al snel liepen we richting de rode spoorbrug bij Zwolle waarlangs een voet- en fietspad loopt. Via deze brug en een klein stukje langs het spoor liepen we de binnenstad van Zwolle in. Kwart over 8 zette ik mijn horloge weer stil bij ‘de Belgische Keizer’ in Zwolle. Daar gaven we ons vol overgave over aan een zelf gebrouwen biertje en lieten ons de warme hap prima smaken. 22.45 uur zaten we inclusief mondkapjes in de trein om richting Amersfoort te gaan. Na een overstap richting Barneveld-Noord. Nog even een paar dames afzetten in Barneveld in richting Ede. 00.30 uur stapte ik vermoeid maar tevreden ons huis weer binnen.

Volgend jaar wandelen we van Barneveld-Noord naar Nijmegen. Ik geloof dat het een traditie aan het worden is.