Nummer 7 is binnen

Nummertje 7 is binnen. 7 maal de 4-daagse van Nijmegen gelopen. Nu ben ik toch echt geen groentje meer. Meer dan 20 x een 4-daagse lopen zal ik niet redden, veel te laat begonnen maar hier ben ik best een beetje trots op en voel ik me ook geen groentje meer.

Dit keer ben ik niet blijven logeren met de wandelclub, maar samen met een wandelmaatje heen en weer gereden naar huis. Twee totaal andere manieren om de 4-daagse te lopen. Welke de voorkeur heeft kan ik niet zo zeggen. Dit was aardig relaxed. Geen logeerpartij dus ook geen inpakstress. Deze keer liep ik maar 30 km. per dag wat ook bijgedragen zal hebben aan het relaxte gevoel. Bij 40 km. loop je 2 uur langer, minimaal 8 uur in totaal. Bij 30 km. loop je minimaal 6 uur per dag. Op zijn vroegst 5 uur het bed uit en op zijn laatst 3 uur binnen op de wedren. Het beviel boven verwachting goed.

Ga ik met de wandelclub logeren is veel onrustiger en rumoeriger maar daar staat tegenover dat er een fysio en valt er zoveel meer te beleven. Met een mannetje of 20 extra om je heen is er altijd wel iemand die net weer iets anders te vertellen en beleefd heeft.

Gelukkig mochten we dinsdag niet van start gaan. Zelfs woensdag was het nog knap heet. Bij een vroege start, 6.45 uur, ben je al een aardig eind op weg voordat het heet wordt. Dat moest haast lukken meende ik. Bovendien zou het niet zo heet worden als de dag ervoor. In vergelijking met dinsdag klopte het wel maar tegen een half één, één uur begon ik behoorlijk heet te krijgen. Blij dat onderweg de tuinslangendouches er weer waren. Even onder de sproeier door, beetje afkoelen en verder.

Donderdag was een vreselijke dag, nat, koud, ongezellig en hij leek eindeloos. Tegen half elf begon het te regenen en het is blijven regenen tot ongeveer 16.00 uur. Het is zwoegen en je enige doel is om zo snel mogelijk de finish te halen. Na zo’n natte kledderdag verlang je alleen maar naar een warme douch en droge kleren.

Vrijdag was een superdag. Goede temperatuur om te wandelen, vroege start en zoals gewoonlijk voor de laatste dag veel publiek langs de kant. Vooral op en langs de Via Gladiola is het 8 km. lang één groot feest. Nou niet mopperen dat dit niet leuk is, te druk, te warm enz. enz. enz. Zolang je het niet meegemaakt hebt is er geen oordeel over te vellen.

En dan de felbegeerde beloning in ontvangst nemen, en natuurlijk foto’s maken. 2022, een memorabele 4-daagse moet door ieder persoonlijk voor eeuwig vastgelegd worden op de foto. De foto’s vliegen de hele wereld rond en Facebook ziet oranje groen van alle wandelende en feestende 4-daagse lopers en bezoek. Wat een heerlijkheid die mobieltjes.

Op de wedren kwam ik wandelneef tegen. Daar stond hij ineens, recht voor onze neus. Reuze gezellig. Twee jaar lang geen 4-daagse en bijna geen contact gehad te hebben tussendoor gaf nogal wat gespreksstof. In augustus zien we elkaar weer en praten we verder. Dit was te kort.

Begin dit jaar heb ik vreselijk getwijfeld of ik nog wel een 4-daagse wilde lopen, maar nu weet ik dat stoppen geen optie is voor mij. Ik blijf doorgaan totdat het echt niet meer wil of kan. Dit feestje wil ik zeker niet missen.

4-daagse, 35 tot 40 graden

Het kan bijna niemand ontgaan zijn, morgen, de eerste dag van de 4-daagse is afgelast. Zondag om 14.00 uur was de kogel door de kerk. De 4-daagse wordt dit jaar een 3-daagse. En menigeen is daar blij om. Wat mij betreft een pak van mijn hart. Familie en vrienden vroegen al of ik dinsdag thuis bleef, maar dat is iets wat je niet zo snel doet. Een dag niet lopen is geen medaille en betekent einde oefening. De trainingen die vooraf zijn gegaan, het zwoegen, de tijd die er al in gestoken is. Bovendien je hebt betaald hè.

Na zo’n beslissing van hogerhand begint het gemopper en gemauw. Zijn er van die flinkerds die menen te moeten verkondigen dat de medaille of het kruisje niet verdiend is bij 3 dagen wandelen. Een fijne boodschap die kan iedereen even in zijn zak steken waarna ze vertellen zelf toch te gaan. Want ja niet over de Waalbrug gelopen te hebben is voor hen de 4-daagse niet compleet. Echt, het is nooit goed. Welke beslissing er ook genomen wordt.

Laat mij maar lekker thuis. De lust om iets te doen vergaat me bij deze temperatuur toch al. Vorige week was het wel anders. Een week voor de 4-daagse sportrusten schaf ik maar af. Het is me vorige jaren ook met hangen en wurgen gelukt. Rustig aan doen bevalt me beter. Zaterdag was ik als een briesend paard dat in zijn stal stond te trappen van ongeduld. ‘s-Morgens voordat het warm werd maar even een rondje golf gedaan.

Dit jaar blijf ik overigens thuis en reis heen en weer tussen Ede en Nijmegen. Wil het eens proberen hoe dat bevalt. Van de wandelgroep was er niemand die 30 km. loopt en gaat logeren met de groep. Dat zou betekenen dat ik alleen heen en weer moest reizen en als het tegen zit ook “alleen” moet lopen. Wie schetst mijn verbazing, kom ik begin maart een buurvrouw van vroeger tegen en blijkt zij de 4-daagse te lopen en ook nog eens alleen. Haar partner had het af laten weten en wilde niet meer de 4-daagse lopen. De beslissing was snel genomen. Nu lopen we samen. De trainingen waren heel gezellig dus ik denk dat we de (4) 3-daagse gaan redden samen.

Kronenburgerpark

Airmiles en Wildlands

Alle niet ingewisselde airmiles van voor 1 november 2013 komen per 1 november 2018 te vervallen. Ons bin knap zunig  waardoor ik behoorlijk wat airmiles had die op moesten. Al die jaren heb ik gespaard maar op maken aan allerlei onzin dingen deed ik gewoon niet. Om ze nu zomaar te laten verlopen is ook weer wat dus maar weer eens bekeken waar ik ze aan uitgeven kon.
Naast het kopen van vliegtickets met korting waren er ook entreebewijzen met korting of geheel gratis te krijgen voor diverse dierentuinen.
De keuze was toen snel gemaakt. Al zoveel over Wildlands gehoord, daar wilde ik wel eens een kijkje nemen.

Zaterdag 29 september, een prachtige dag zijn we richting Emmen vertrokken. Ik was er al voor gewaarschuwd dat druk zou zijn en dat was het ook. Maar niet zo druk dat we nergens bij konden. Het was gezellig druk.
Onze rolstoeldochter was mee en soms duurde het wat langer voordat er plek kwam voor haar om te kijken maar over het algemeen viel dat reuze mee. Duurde het ons toch te lang dan vroegen we of ze misschien iets opzij konden schuiven. Mensen waren echt niet te beroerd en maakten vaak snel plaats zodat ze kon kijken.

De dierentuin vonden we prachtig. Van Serenga ging ons hart wel wat sneller kloppen. Daar zagen we veel dieren van de Big 5 die we in Zuid-Afrika tegengekomen zijn.
In Wildlands reed (net echt) een bus door Serenga. In Afrika ga je met een jeep omgebouwd voor personen vervoer de wildernis in om wilde dieren te spotten. Rivieren zijn we daar niet overgestoken met de jeep maar in Serenga dendert de bus met het grootste gemak over een rivier(tje) Het ziet er best spectaculair uit.

Nadat we ongeveer alles gezien hadden zijn we nog even het winkelcentrum tegenover Wildlands in gelopen. Maar dat hadden we snel gezien. Genoeg geslenterd. Snel plaats genomen op het terras middenin de zon tegenover Wildlands en koffie met iets lekkers genomen. Het was er heerlijk toeven in het zonnetje.
Rond 18.30 uur waren we thuis en konden we met de beentjes omhoog de foto’s bekijken.

 

Er is nogal wat te doen over Wildlands, bijna failliet, geen bezoekers, niet goed opgezet, maar wij vonden het prachtig. Verbeterpunten zijn er natuurlijk altijd, het enige wat wij kunnen bedenken waarom er te weinig bezoekers komen kan de prijs zijn. Die is aardig hoog, daar kan het bestaan van de Zoo mee vallen of staan.

Niet altijd feest, insecten overlast

Wandelen lijkt altijd een feestje maar soms, heel af en toe krijgt al die sportiviteit een naar staartje. In de winter kun je natuurlijk andere problemen tegenkomen dan in de zomer. In de zomer zijn het hoofdzakelijk de zon, grote hitte en insecten die problemen geven. Insecten zoals muggen, horzels, bijen, wespen, hommels, dazen, teken en hoornaars.

Muggen, ze vinden mij heerlijk. Inmiddels weet ik dat dit een fabeltje is, mij lekkerder vinden dan jou. Feit is wel, als er muggen zijn doe ik mee en meestal flink.

Dazen, ik heb tijdens de 2-daagse in Barendonk, Brabant (1) tot 2 keer toe kennis mogen maken met een dazenbeet. Het zijn van die grote plakvliegen die je niet zo een, twee, drie van je af kunt slaan. De krengen blijven gewoon zitten. Na de beet, de volgende dag kwam er wondvocht uit de bult die lange tijd op knappen stond. Rondom de beet ontstond een harde kring van ongeveer 10 cm. waar zoveel spanning op stond dat ik niet op de knieën kon gaan zitten. Er stond zoveel spanning op dat op de knieën zitten bijna niet mogelijk was door de pijn. Later was de hele plek geel, het leek verdacht veel op een bloeduitstorting.  Knap lastig maar het gaat over.

Ik dacht er verder niet meer over na maar maandag na de 2-daagse in Barendonk, Brabant (2) zag ik tot mijn schrik een zwart plekje onder mijn enkel zitten. Zo’n plekje wat je heen en weer kunt bewegen. Nee hè, een teek. Toevallig moest ik die ochtend even langs de huisarts en heeft de assistente hem er voor me uitgehaald. Had ik ook zelf kunnen doen maar ik was er toch. Met de boodschap, een paar weken goed in de gaten houden hoe de plek zicht ontwikkelt kon ik weer naar huis.

En dat deed hij. Eerst was het een klein rood plekje wat steeds donkerder werd. Daarna werd het rondom de kern rood, iets minder fel maar het breidde zich wel uit. Eerst dacht ik nog dat het van de schoen kwam maar ‘s-morgens vroeg nadat ik uit bed kwam was het nog steeds rood. Afgelopen maandag de dokter maar weer gebeld.
Assistente: Ik zal het met de dokter overleggen, kunt u tussen 14.00 en 16.00 uur terug bellen?    Ja natuurlijk. Helaas bingo, een penicillinekuur voor 10 dagen.

Maandagavond is onze vaste wandelavond bij de club, blijkt er nog een dame/wandelaar die mee geweest is, sinds vrijdag een aan een penicillinekuur te zitten vanwege een tekenbeet. Zij had zich echt grieperig gevoeld en een rare rode plek op haar been gehad, maar geen teek gezien of verwijderd. Gelukkig had haar huisarts gelijk in de gaten wat er aan de hand was. Een derde dame had tijdens de 2-daagse al een paar teken door de verzorging weg laten halen. Van haar hebben we nog niets gehoord maar dat zal wel los lopen, anders hadden we het al gehoord. De tamtam werkt redelijk snel onder de wandelleden.

Zelf heb ik tot nu toe weinig klachten van de tekenbeet gehad. Wel wat rare dingetjes, maar iedereen voelt wel eens wat. Inmiddels heb ik 3 pillen ingenomen en lijkt de plek minder fel rood te worden. Ik hoop er maar het beste van.

Wil je meer weten over tekenbeten, raadpleeg de site Tekenradar.nl over tekenmeldingen, -verwachtingen en informatie over de ziekte van lyme. Wees voorzichtig met teken. Binnen 24 uur verwijderen geeft 9 van de 10 keer geen klachten. Moet je hem wel binnen 24 uur vinden.

De aanhouder wint.

Een lange adem is wat je soms nodig hebt om van een blessure af te komen. Het kan zelfs zo lang duren dat je aan opgeven denkt van je geliefde sport. Maar ja, bij het denken aan opgeven bekruipt je gelijk een unheimisch gevoel. Het grijpt je naar de keel want hoe verder als ik stop? Welke sport kan ik nog wel? Je wilt tenslotte blijven sporten en wat kan ik nog wel met mijn blessure en wat kan niet meer?

Wat te denken van al de gezellige contacten opgedaan door jouw sport. Leuke mensen met dezelfde drive. Als je elkaar ziet gaat het direct over de sport, de hobby van jou en je vrienden. Wat is er leuker dan praten over een sport die je gezamenlijk beoefend. Stop je met sporten dan ga je al die contacten missen, wil je dat wel? Kun je dat aan? Je wilt er eenvoudigweg niet over nadenken.

Hoe nu verder met de blessure waar maar geen eind aan lijkt te komen?
Misschien kan je als ervaringsdeskundige iets helpen. Ik heb een negental tips waar je wellicht wat aan kunt hebben.

1. Zoek een goede arts of therapeut die je kan helpen bij je blessure.
   Heb je geen goed gevoel over je behandelaar zoek dan naar een andere therapeut. Diegene waarbij je onder behandeling bent is deskundig genoeg maar als het niet klikt kan herstel langer duren dan nodig is. Soms is het zelfs verstandiger om naar een sportarts te gaan.
2. Vergeet niet een podoloog te raadplegen.
   Evenals bij wandelen kun je bij het hardlopen problemen krijgen door verkeerde schoenen, een open deur. Naast het hebben van goede schoenen zijn de zooltjes net zo belangrijk. Zolang er geen klachten zijn, is het niet nodig, maar zijn er wel klachten laat je voeten dan ook eens door een podoloog bekijken. De (mis)stand van je voeten zijn bij blessures zeker zo belangrijk.
3. Krijg je oefeningen mee naar huis, bedenk dan dat rust ook een oefening is.
   Graag willen sporten of weer aan het werk gaan kan een slechte leidraad zijn voor het tempo waarmee jij je oefeningen doet of zelfs alweer van start bent gegaan met je sport. Ga niet als een dolle je oefeningen te vaak of te veel doen. Hou het schema aan wat je hebt opgekregen.
4. Neem de tijd om te herstellen.
   Laat je niet van de wijs brengen door anderen om zo snel mogelijk weer van start te gaan. Heb je nog geen goed gevoel om te beginnen wacht dan gewoon nog even.
   Laat je ook niet door je enthousiasme (ver)lijden om te snel te beginnen.
   Wacht tot je lijf er aan toe is en niet je hoofd. We willen vaak veel te snel.
5. Conditie moet weer opgebouwd worden en daar moet je wat voor doen.
   Blijf je ondanks het opbouwen van je conditie vermoeid, doe het dan nog even rustig aan tot de vermoeidheid minder wordt. Vechten tegen vermoeidheid gaat het probleem niet oplossen. Je lijf heeft tijd nodig om te herstellen van een blessure en soms heeft het daar meer tijd voor nodig dan jij bedacht had.
6. Mag je weer proberen bij je groep aan te sluiten, bouw het rustig op.
   Het is verstandig om het rustig op te bouwen. Doe bijvoorbeeld de helft van wat de groep gaat doen. Train bijvoorbeeld met een groep die het iets rustiger aan doet dan jouw eigen groep. De opbouw gaat snel genoeg, dat zul je zien maar proberen gelijk op je oude niveau mee te draaien is niet slim.
7. Geef niet te snel op, laat de moed niet zakken.
   Zit je voor je gevoel al maanden met de blessure opgescheept, heb geduld. Niet iedereen herstelt even snel. Vergelijk jezelf niet met anderen. Genen, leeftijd, geslacht het speelt allemaal een rol bij de hersteltijd van een blessure.
8. Blijf zoeken naar oplossingen.
   Praat over je blessure met mensen die weten wat een blessure is. Sporters uit je groep, de fysiotherapeut van je club. Soms komen oplossingen en nuttige tips uit een hoek waar je het niet uit verwacht.
9. Last but not least. 
   Leer van je blessure. Pak het de volgende keer anders aan en val niet in oude gewoonten en fouten.

Vooral dat laatste punt heb ik zelf erg veel moeite mee. De knieblessure is goed onder controle. Zo goed zelf dat ik dat mijn hart een sprongetje maakt als ik iets van mijn vroegere hardloop maatjes hoor of zie. Zal ik het nog één keer proberen?

Helemaal stuk

Gisteravond zat ik er even helemaal doorheen
Stram, star en koud tot op het been
Had zo mijn best gedaan
maar kon echt niet meer staan
plat op de bank, verroerde nog geen teen

Voor het eerst gelopen ’30 van Zandvoort’
Hij was prachtig, een fantastisch oord
maar ook ontzettend zwaar
Mul zand, dan loop je raar
De beloning, een medaille aan een koord

 

Limerick op zondag is een idee van Melodymusic
Kijk voor meer limericks hier

 

Mooi weer en de lammetjes

Vandaag was het hoofd leeg genoeg om met het mooie weer te gaan wandelen.
Waar zullen we naartoe wandelen? In de zon, zoveel mogelijk in de zon.
Dan weet je nog niet waar we heen wandelen maar het houdt zoveel in als, de heide op of door de weilanden want daar vang je de meeste zon.
Gelokt door het geluid van helikopters werd het de heide.

Wandelend op het bospad richting heide zagen we al dat ze deze keer iets onder de helikopter hadden hangen. Mijn nieuwsgierigheid is dan zo groot naar wat daar onder hangt dat ik vanzelf harder ga lopen. Wie kent het niet?
En ja, er was weer genoeg te zien.

 

 

 

 

Nadat de helikopter uit het zicht verdwenen was konden we weer verder.
Hoe nu verder? Wat dacht je van de lammetjes? Oké poging nr. 3, lammetjes kijken en deze keer is het wel gelukt. Echt heel klein waren ze al niet meer maar jong en dartel wel.  

 

 

Over de 100

Vandaag goed de wandel-gang te pakken gekregen. Manlief ging werken omdat hij niet alles af had gekregen dus ik had de tijd. Het mooie weer lonkte en wat is er mooier dan met een zonnetje op pad te gaan. Via de heide wilde ik naar de schaapskooi om lammertjes te gaan kijken.

Ingepakt alsof ik over de Noordpool zou gaan wandelen vertrok ik vanmorgen om 8.45 uur. Het was even wennen maar het was goed te doen. De zon begint ondanks het vriezen al kracht te krijgen daarom zoveel mogelijk in de zon gelopen. Met de zon en een stevige pas ben je snel warm en al snel ging de jas iets open en de sjaal iets minder strak om de hals.

Op de heide was het leger aan het oefenen terwijl iets dieper het bos in de reeën stonden te grazen. Langs de Kreelseplas gewandeld en een klein eindje verder gekeken of de vogels al zin hadden zich te laten zien. Maar de trekvogels moeten nog richting Nederland komen denk ik. Er was tenminste nog niet veel te zien.

Net toen ik richting schaapskooi wilde wandelen appte manlief.
Ga je nog wat doen vandaag?
Hoezo?
Zullen we gaan wandelen vanmiddag? ik heb het klaar.
Ik ben al aan het wandelen maar ik kom eraan. Gaan we vanmiddag samen, gezellig.

Ik heb er flink de pas ingezet zodat ik thuis even een uurtje kon zitten voordat we aan de middagwandeling begonnen.
Door de gemiste lammetjes besloten we nog maar eens richting schaapskooi te gaan, weliswaar een ander pad genomen maar weer de heide over.

Ongeveer 7 km. verder kwamen we bij de schaapskooi aan en wat denk je? Mogen we niet naar binnen vanwege Q-koorts. Beetje verdacht, een buurvrouwtje had de lammertjes dinsdag wel kunnen bekijken.
Volgens mij wilde de herder de jonkies beschermen tegen de schreeuwende kinderen op woensdagmiddag. Hoe dan ook wij konden onverrichter zaken weer terug.

Twee pogingen gedaan om de lammetjes te gaan kijken en beide keren mislukt. Wel lekker voor de kilometers zo. We hoorde dat veel lammeren nog geboren moeten worden, het zal daarom dit voorjaar vast wel een keer lukken om ze te zien.

In totaal mag ik ruim 26 km. bij mijn wandeltraining optellen. Totaal zit ik nu op de 104 km. Is het een wedstrijd dan? Nee zeer zeker niet maar de vraag vooraf de 4-daagse is vaak, hoeveel kilometer heb jij getraind? Er is zelfs een Facebook groep die zich zelf tot doel stelt om 1000 km in het jaar te lopen.
Nieuwsgierig naar het aantal km. die ik loop in een jaar ga ik het dit jaar ook bij houden.
Rechts in de sitebalk kun je het totaal aantal km. zien die ik vanaf 1 januari gelopen heb.
Voor wandelaars en mijzelf interessant en wie weet na dit blog voor meer mensen interessant.

Probleem eindelijk opgelost

Half januari moest ik weer terug naar de podoloog met m’n zooltjes en wandelschoenen. Een lange wandeling was niet te doen omdat de zooltjes volgens mij veel te hoog waren. De podoloog was het aan de hand van mijn verhaal direct met me eens en ging gelijk over tot actie. Ik heb nooit gezien hoe hij die zooltjes maakt of vermaakt maar in een poep en een scheet heeft hij het voor elkaar en je staat weer buiten. Probeer maar weer uit.

En ik denk dat ze nu goed zitten. Ik voel ze nog wel iets zitten maar de voeten moeten ondersteund worden en dan ontkom je niet aan plekken waar je iets te voelt, lijkt mij. Zolang ik er geen blaren op loop is het prima.

Inmiddels heb ik het nodige aantal kilometers gelopen en het gaat goed. De Oliebollentocht in Apeldoorn van 20 km. De Midwintersnertwandeling in Nunspeet van 20 km. plus de 10 km. wandelingen die we bijna ieder maandag doen. Ik heb eindelijk een goed gevoel over de schoenen en zooltjes. Leve de podoloog.

Na het wandelen doen mijn voeten bijna geen pijn meer. In de nacht en ‘s-morgens vroeg bij het opstaan voel ik ook bijna niets meer. Wanneer heb ik nog wel pijn aan de voetjes? Als ik teveel op gewone schoenen loop, de niet wandelschoenen. Ai, dat is vervelend. Ik wil er niet aan, maar misschien moet ik ze ook in mijn dagelijkse schoenen gaan dragen. Ga ik nog even uit stellen, wennen aan het idee. Hoogst waarschijnlijk zullen er een aantal schoenen af moeten vallen die niet meer gedragen kunnen worden en ik ben wel een vrouw met een inie minie schoenen tik.

Met de blessure knie van het hardlopen lijkt het ook steeds beter te gaan. Drie weken voor kerst ben ik met een runners app weer aan het hardlopen begonnen maar dat is twee dagen voor kerst weer gestrand. Had ik kunnen weten maar overmoedig als ik ben dacht met de feestdagen zo af en toe nog wel tijd te vinden om een rondje hard te hollen. Het is bij die drie weken  gebleven en dat laat ik maar zo. Mijn blik is nu voornamelijk gericht op de 4-daagse. Dit jaar wil ik onder geen beding uitvallen voor of tijdens de 4-daagse.  Ten eerste omdat ik met vriendin afgesproken heb weer 40 km te gaan lopen en nog een verrassing, dochterlief wil ook de 4-daagse gaan lopen. Ze moet nog wel ingeloot worden. Vrijdag 30 maart vindt de loting plaats. Spannend. Maar we hopen natuurlijk dat ze ingeloot wordt. 🤞🤞

 

 

Golfslag

 

Een

Golf van

Verwondering sloeg toe

Omhuld met mist en

Avondrood

 

Deze foto is laat in de namiddag gemaakt. Veel later dan we gewend zijn liepen we nog over het ‘Heelsumse Veld’
Aangekomen op 7e hole waanden wij ons in een ander land. Welk land was onduidelijk maar de Pro (golfleraar) vloog ons in luttele seconden naar Schotland.
Ademloos keken wij de verte in en waren blij met dit natuurschoon zo dicht bij huis.

(Na aanleiding van een aantal reacties op deze foto als sitefoto)