Nummer 7 is binnen

Nummertje 7 is binnen. 7 maal de 4-daagse van Nijmegen gelopen. Nu ben ik toch echt geen groentje meer. Meer dan 20 x een 4-daagse lopen zal ik niet redden, veel te laat begonnen maar hier ben ik best een beetje trots op en voel ik me ook geen groentje meer.

Dit keer ben ik niet blijven logeren met de wandelclub, maar samen met een wandelmaatje heen en weer gereden naar huis. Twee totaal andere manieren om de 4-daagse te lopen. Welke de voorkeur heeft kan ik niet zo zeggen. Dit was aardig relaxed. Geen logeerpartij dus ook geen inpakstress. Deze keer liep ik maar 30 km. per dag wat ook bijgedragen zal hebben aan het relaxte gevoel. Bij 40 km. loop je 2 uur langer, minimaal 8 uur in totaal. Bij 30 km. loop je minimaal 6 uur per dag. Op zijn vroegst 5 uur het bed uit en op zijn laatst 3 uur binnen op de wedren. Het beviel boven verwachting goed.

Ga ik met de wandelclub logeren is veel onrustiger en rumoeriger maar daar staat tegenover dat er een fysio en valt er zoveel meer te beleven. Met een mannetje of 20 extra om je heen is er altijd wel iemand die net weer iets anders te vertellen en beleefd heeft.

Gelukkig mochten we dinsdag niet van start gaan. Zelfs woensdag was het nog knap heet. Bij een vroege start, 6.45 uur, ben je al een aardig eind op weg voordat het heet wordt. Dat moest haast lukken meende ik. Bovendien zou het niet zo heet worden als de dag ervoor. In vergelijking met dinsdag klopte het wel maar tegen een half één, één uur begon ik behoorlijk heet te krijgen. Blij dat onderweg de tuinslangendouches er weer waren. Even onder de sproeier door, beetje afkoelen en verder.

Donderdag was een vreselijke dag, nat, koud, ongezellig en hij leek eindeloos. Tegen half elf begon het te regenen en het is blijven regenen tot ongeveer 16.00 uur. Het is zwoegen en je enige doel is om zo snel mogelijk de finish te halen. Na zo’n natte kledderdag verlang je alleen maar naar een warme douch en droge kleren.

Vrijdag was een superdag. Goede temperatuur om te wandelen, vroege start en zoals gewoonlijk voor de laatste dag veel publiek langs de kant. Vooral op en langs de Via Gladiola is het 8 km. lang één groot feest. Nou niet mopperen dat dit niet leuk is, te druk, te warm enz. enz. enz. Zolang je het niet meegemaakt hebt is er geen oordeel over te vellen.

En dan de felbegeerde beloning in ontvangst nemen, en natuurlijk foto’s maken. 2022, een memorabele 4-daagse moet door ieder persoonlijk voor eeuwig vastgelegd worden op de foto. De foto’s vliegen de hele wereld rond en Facebook ziet oranje groen van alle wandelende en feestende 4-daagse lopers en bezoek. Wat een heerlijkheid die mobieltjes.

Op de wedren kwam ik wandelneef tegen. Daar stond hij ineens, recht voor onze neus. Reuze gezellig. Twee jaar lang geen 4-daagse en bijna geen contact gehad te hebben tussendoor gaf nogal wat gespreksstof. In augustus zien we elkaar weer en praten we verder. Dit was te kort.

Begin dit jaar heb ik vreselijk getwijfeld of ik nog wel een 4-daagse wilde lopen, maar nu weet ik dat stoppen geen optie is voor mij. Ik blijf doorgaan totdat het echt niet meer wil of kan. Dit feestje wil ik zeker niet missen.

4-daagse, 35 tot 40 graden

Het kan bijna niemand ontgaan zijn, morgen, de eerste dag van de 4-daagse is afgelast. Zondag om 14.00 uur was de kogel door de kerk. De 4-daagse wordt dit jaar een 3-daagse. En menigeen is daar blij om. Wat mij betreft een pak van mijn hart. Familie en vrienden vroegen al of ik dinsdag thuis bleef, maar dat is iets wat je niet zo snel doet. Een dag niet lopen is geen medaille en betekent einde oefening. De trainingen die vooraf zijn gegaan, het zwoegen, de tijd die er al in gestoken is. Bovendien je hebt betaald hè.

Na zo’n beslissing van hogerhand begint het gemopper en gemauw. Zijn er van die flinkerds die menen te moeten verkondigen dat de medaille of het kruisje niet verdiend is bij 3 dagen wandelen. Een fijne boodschap die kan iedereen even in zijn zak steken waarna ze vertellen zelf toch te gaan. Want ja niet over de Waalbrug gelopen te hebben is voor hen de 4-daagse niet compleet. Echt, het is nooit goed. Welke beslissing er ook genomen wordt.

Laat mij maar lekker thuis. De lust om iets te doen vergaat me bij deze temperatuur toch al. Vorige week was het wel anders. Een week voor de 4-daagse sportrusten schaf ik maar af. Het is me vorige jaren ook met hangen en wurgen gelukt. Rustig aan doen bevalt me beter. Zaterdag was ik als een briesend paard dat in zijn stal stond te trappen van ongeduld. ‘s-Morgens voordat het warm werd maar even een rondje golf gedaan.

Dit jaar blijf ik overigens thuis en reis heen en weer tussen Ede en Nijmegen. Wil het eens proberen hoe dat bevalt. Van de wandelgroep was er niemand die 30 km. loopt en gaat logeren met de groep. Dat zou betekenen dat ik alleen heen en weer moest reizen en als het tegen zit ook “alleen” moet lopen. Wie schetst mijn verbazing, kom ik begin maart een buurvrouw van vroeger tegen en blijkt zij de 4-daagse te lopen en ook nog eens alleen. Haar partner had het af laten weten en wilde niet meer de 4-daagse lopen. De beslissing was snel genomen. Nu lopen we samen. De trainingen waren heel gezellig dus ik denk dat we de (4) 3-daagse gaan redden samen.

Kronenburgerpark

Z.O.Z. Leef alsof het je laatste dag is

Goedemiddag. Jaaa, ik ben weer boven water. Het is maar goed dat jullie mijn stem niet kunnen horen want daar is niet heel veel meer van over.
Zingen, fluiten, hard praten om boven de keiharde muziek uit te kunnen komen. Eist allemaal zijn tol.
Dit jaar was er niet echt een lied wat als 4-daagse lied beschouwt kon worden.
Deze smartlap hoorden we echter wel heel vaak. Blij dat er een nieuwe André Hazes is opgestaan.
Wat moesten we zonder smartlappen tijdens de 4-daagse?

André Hazes – Leef

 

Het stokje van Zwijmelen op Zaterdag is overgedragen door Irisppapilio aan Melodyk.nl
Voor meer Zwijmels op Zaterdag klik HIER

Trainen met dochterlief

Een tijdje geleden heb ik geschreven dat dochterlief voor het eerst met mij de 4-daagse zal lopen. Wij helemaal happy. Gezellig trainen, naar de 4-daagse toewerken en als kers op de taart samen de 4-daagse lopen.
Dat dachten we tenminste. De 4-daagse lopen gaat door.
Hem uitlopen hoogstwaarschijnlijk ook maar het samen trainen was een drama.

Nadat Lotte ingeschreven was liep ze vrij direct een hardloopblessure op. Flink balen maar ach er was nog tijd genoeg. Beetje tegenvallen deed het wel want de eerste wandeltocht stond al gepland. De blessure was zodanig dat ze echt niet kon wandelen en zich beter even rustig kon houden. Maar kop op. Ze is een rasechte sporter, conditie voldoende. Maar we weten allemaal dat wandelen net iets anders is dan hardlopen. Spieren worden niet of net iets anders gebruikt dan bij het hardlopen. Het zou zeker goed komen.

Blessure opgeknapt, we konden los. Eindelijk starten met de wandeltrainingen, we keken er al zolang naar uit.
Agenda’s naast elkaar en tja, die van moeder was wel heel erg gevuld. Het leek voorlopig niet te passen en Lotte wandelde een paar zaterdagen alleen omdat moeder het (te) druk had. Om zeker te zijn dat we samen konden wandelen blokten we een paar data in onze agenda’s want ja je wist het maar nooit.

Eindelijk kwam er een geplande datum waarop we samen zouden gaan wandelen.
Vrijdagavond, komt er een appje van Lotte binnen.
Mam ik heb behoorlijk keelpijn, ik weet niet of ik morgen kan wandelen. Och arme, nee toch. Als je je niet goed voelt dan gaan we niet hoor.
Het voegt niets toe aan je conditie om met een ziek lijf te gaan wandelen. Het werkt zelfs averechts te gaan trainen als je ziek bent.
Volgende week gaat het vast lukken en kunnen we samen aan de wandel.

Dat dachten we tenminste. De keelpijn van Lotte werd met de dag erger en op maandagochtend kwam er weer een appje binnen. Mam ik heb de hele nacht niet geslapen mijn keel doet zo’n pijn. Kun je met me mee naar de huisarts? Ik heb al gebeld en kan 10.20 uur terecht.
Als ze bij de spreekkamer binnenstapt heeft de huisarts het direct in de gaten. Een flinke keelontsteking die met zwaar geschut bestreden dient te worden. Aan de antibiotica voor een hele week. Uitzieken en kuur afmaken.
Verbluft en verdwaasd staan we weer buiten. Toen we richting de huisartsenpraktijk gingen hadden we natuurlijk wel in de gaten dat het ernst was maar ‘Uitzieken en kuur afmaken’ hadden we niet bedacht.
Er zat niets anders op, uitzieken en de tijd nemen om te herstellen. Tijd nemen om te herstellen ging vanzelf want ze was er behoorlijk ziek van.

Kort daarop lukte het weer niet om samen te wandelen. Moeders was wederom afwezig.
Het jaarlijkse wandelweekend van de wandelclub stak er dit keer een stokje voor om samen te wandelen. Maar daarna zou het echt gaan gebeuren.

Dat dachten we tenminste. Weer kwam er een appje binnen van haar. Nu hoestte Lotte de longen uit haar lijf. Voor de zekerheid contact opgenomen met huisartsenpraktijk en zowaar de assistente vond het raadzaam om langs te komen. De longen leken schoon te klinken maar voor de zekerheid bloed laten prikken. De laatste tijd worden er nog al wat longontstekingen geconstateerd en niet alleen bij ouderen.
Snel werd duidelijk dat er een ontsteking zat die ook dit keer weer met antibiotica bestreden moest worden. Het duurde ruim een week voordat ze hier goed van opgeknapt was.

En toen was het eind juni. Aanstaande woensdag gaan we voor de laatste keer proberen om samen te wandelen. Voor een lange wandeling zijn de weersvoorspellingen perfect aanstaande woensdag.
Licht bewolkt en 20°
Zou het woensdag eindelijk gaan lukken?
Wat het uilopen van de 4-daagse betreft denken we dat ze het gaat redden maar spannend wordt het wel.
Wordt vervolgd, dat is duidelijk.

Wandel 2-Daagse

Eindelijk weer tijd om iets aan het digitale papier toe te vertrouwen. De boodschappen zijn weer binnen en de huishoudelijke klusjes die maar bleven liggen zijn klaar. Het kan en mag weer van mijn tweede ik.

Afgelopen weekend was ons jaarlijkse 2-daagse, georganiseerd door leden van onze eigen wandelclub.
Zoals we al jaren gewend zijn was het prima geregeld en georganiseerd. Geen omkijken naar boodschappen en koken, nee alleen op tijd klaar zijn voor de tocht van de dag.

Twee dagen achterelkaar hebben we gewandeld. Iedere dag was er keuze uit 3 afstanden.
De kortere voor de recreatieve wandelgroep. Een lange afstand voor de 4-daagse wandelaars en daar tussenin nog een wandeling voor diegenen die niet bij de 4-daagse wandelaars (wil) horen maar toch van een flinke wandeling houdt. Een tocht van 20 km.

Deze dame heeft natuurlijk 2 dagen voor de lange wandeling gekozen. De eerste dag wandelden de eerste 20 km. de middengroep met ons mee. Gezellig met een grote groep de hort op. Gezellig hoor, vooral de pauzes. Dit houdt tevens in dat het tempo enigszins aangepast is aan de niet 4-daagse wandelaars. Fijn tempo om te kletsen te fotograferen en te genieten van de dingen onderweg.

Maar de 2e dag was het even ietd anders. De 2e dag was het aanpoten. Zaterdag liepen alleen de 4-daagse lopers de lange tocht terwijl de middengroep hun eigen tocht hadden.

En dat heb ik geweten.
Meestal is het een vliegende start waarbij het tempo nog eens extra omhoog gaat als de spieren los zijn. De lopers met het hoogste tempo lopen voorop en wij, de langzamere lopers lopen er (hollend) achteraan.
Het hoogste tempo dat gehaald werd was rond de 7 km. per uur. Dat red ik voor geen meter. Met ongeveer 6 km. per uur voel ik mijzelf al een hele pief maar dat is nog lang geen 7 km. per uur. Probeer het maar eens uit op de fiets 6 of 7 km. per uur.
Ongeveer 31 km. lang heb ik het tempo van 6 km. per uur aan kunnen houden en toen was het op. Tempo lopen dan. Na de 3e rust ben ik aangehaakt en heb mij aangesloten bij de wat langzamere lopers. De laatste 6 km. heb ik het rustig aan gedaan en de snelheid van de laatste kilometers was gemiddeld 5 km. per uur. Voor dat moment snel genoeg.

Heb ik spijt dat ik mezelf op heb laten drijven door het hoge tempo? Nee beslist niet. Mijn tempo is niet zo hoog en als je jezelf zo af en toe niet uitdaagt zal het ook nooit hoger worden. Wandel je de 4-daagse dan is het niet handig je pas niet te kunnen versnellen of een uurtje een hogere snelheid aan te houden. Even uit de comfortzone, voor het goede doel.

 

W.o.W. Herstarten

Hiep hiep hoera, de trainingen zijn herstart. De inschrijving van de 4-daagse is een feit, het feest kan weer beginnen. Met de winterdagen loop ik veel minder dan normaal, hooguit 10 km. per wandeling en dat is voor mijn doen niet veel. Door de inschrijving, de 6e keer al dit jaar (waar blijft de tijd), begon ik een beetje zenuwachtig te worden. Zou ik het nog kunnen, meer dan 10 km. lopen?  Afgelopen dinsdag heb ik daarom gelijk de proef op de som genomen, m’n trainingsmaatjes Flip en Flop aan geschoven en op stap gegaan. Met een grote omtrekkende beweging rond onze woonplaats, fototoestel paraat en de OV kaart strak op zak ben ik vertrokken. Het weer was grijs maar regen bleef uit. Tijdens dit soort wandelingen wordt ik altijd wel een keer verrast, mooie plaatjes onderweg en vaak bijzondere ontmoetingen. Het is iedereen wel duidelijk, het seizoen is herstart.

Dit verhaal is een bijdrage aan de schrijfuitdaging ‘Write on Wednesday’ van Melodyk.nl

 

Ze gaat mee

De inschrijving voor de 4-daagse van dochterlief is gelukt. Nee de inschrijving voor de 4-daagse is nog niet begonnen. Maandag 4 februari begint de normale inschrijving. Ze heeft zich opgegeven bij via Vierdaagse.
Vorig jaar is ze uitgeloot en dat heeft haar wel een paar dagen aan een mengeling van verdriet en boos zijn opgeleverd.

Al de jaren en dat zijn er inmiddels 5, die ik de 4-daagse gelopen heb was ze er op vrijdag bij om mij in te halen. Ze kent de sfeer en ‘moet’ als maar weer de verhalen aan horen waardoor de uitdaging en de kriebels om mee te lopen steeds groter werden. Ik begrijp dat wel. Je wilt erbij zijn, deel uit maken van al die wandelaars, die super gemotiveerd zijn om hun 4-daagse te lopen. 30 – 40 – 50 km. de uitdaging aangaan, kijken of het jou lukt 4 dagen wandelend vol te houden.

Ze zal nummer 3 in de familie worden die de proef op de som gaat nemen.
Een neefje van ons was mij al 2 jaar voor. Stik jaloers was ik destijds op hem. Ik wilde al zo lang de 4-daagse lopen wat niet lukte door tijd gebrek en ineens hoorde ik dat hij aan het trainen was voor de 4-daagse. Zeven jaar later gaat onze dochter het ook proberen.

Trainen, tochten lopen om de kilometers in de benen te krijgen. We verheugen ons enorm op de komende tijd waarin we menig uurtje samen onderweg zullen zijn.

Volgens mij kun je nog inschrijven bij Via Vierdaagse. Er moet gelijk betaald worden €239,– houdt daar wel rekening mee. Als je inschrijft ben je verzekerd van een startbewijs en annuleren is er dan niet meer bij. Ben je lid van de wandelbond dan krijg je korting.
Naast je startbewijs heb je begeleiding bij je trainingen. Worden er bijeenkomsten georganiseerd en zijn een aantal tochten gratis mee te lopen.

Veel geld? Ja misschien wel maar als je graag wilt dan heb je het er vaak wel voor over. Onze dochter heeft besloten dit jaar niet op vakantie te gaan. De 4-daagse wordt haar vakantie en de week die nog over blijft is ze thuis. Lekker uit rusten en na genieten van de 4-daagse.

 

De eerste 30 km training

De voorbereidingen voor de 4-daagse gaan gestaag verder. Eigenlijk ben je niet zozeer met die 4-daagse bezig, je bent bezig meer met het opbouwen van je conditie en daar moet je wat voor doen in de vorm van kilometers vreten.
Of dat opbouwen een probleem is? Ik geloof het niet. Bij mij tenminste niet.

Je kiest gewoon een aantal leuke tochten uit om te wandelen en je gaat ervoor.
Elke tocht heeft wel iets wat leuk is of mooi of gezellig. Soms heeft een tocht niets van dat alles maar die vergeet ik gewoon zo snel mogelijk.
Ik sla hem wel op om de volgende keer niet weer dezelfde saaie tocht te lopen.

Toch zijn er meer leuke dan minder leuke tochten. De ’30 van Zandvoort’ is ook zo’n leuke tocht. De eerst 30 km. die ik van het jaar liep. Je begint gelijk met 8 km. langs het strand in het mulle zand te wandelen. Zand in je schoenen en sokken, het hoort erbij. Later bleek ook nog zand in m’n ondergoed. Vraag me niet hoe het daar gekomen is.

Terwijl de zon ongeveer in heel Nederland scheen schitterde hij in Zandvoort van afwezigheid. Had de zon geschenen dan was de tocht nog mooier geweest dan hij nu al was. Strand, duinen, dorpjes een stukje stad, alles zat erin. Niets te veel of te weinig behalve van de zon dan. Een grijze dag.

De start is op het circuit van Zandvoort en de finish is in Zandvoort zelf. Centrum Zandvoort hadden ze een gezellig ontvangst voor al de wandelaar.
Muziek, mooie bloemen en natuurlijk een medaille. Op het plein van het centrum had een artiest zijn plek ingenomen, geen idee wie het was maar het verhoogde zeker de sfeer. Het leek haast op Nijmegen tijdens de 4-daagse, een klein beetje dan.

‘s-Morgens vroeg om 5.30 uur vertrokken en tegen 17.00 uur weer thuis. Een flinke dag waar je honger van krijgt. Op de hoek van onze straat een zak patat met berehap pindasaus gehaald een flinke kop koffie en snel met de beentjes omhoog. Strava gaf aan dat we 2300 calorieën verbruikt hadden die dag dus een zak patat met iets extra’s mocht best. Gezond? Eigenlijk niet maar wel lekker.

4-Daagse 2017, genoten maar met een zorgelijke afloop.

Af kikken is het als je weer thuis bent van de 4-daagse in Nijmegen. Wandelen, feesten en afzien 4 dagen lang maar jongens wat doen we het graag. Helemaal vrijwillig gaan we de uitdaging aan en om diverse redenen. Ter nagedachtenis van, om geld bij elkaar te wandelen, een weddenschap of gewoon om de uitdaging. Train wel voor je er aan begint. We hebben ook nu weer uiteenlopende verhalen van uitvallers gehoord. Vaak is de voorbereiding lang niet voldoende of optimaal geweest waardoor ze tot het legioen der uitvallers zijn gaan behoren.

Mijn vierdaagse is super geweest. Door de blessure van begin januari heb ik dit jaar gekozen om 30 km. per dag te wandelen en dat heeft goed uitgepakt. Tegen de tijd dat ik er genoeg van begon te krijgen waren we er. De jaren ervoor moest ik dan nog 10 km. verder en dat is ruim 2 uur wandelen meer wandelen. Nu kon ik stoppen, heerlijk. Je kunt langer uitrusten omdat je bent eerder thuis bent en je hoeft niet zo vroeg te starten, een win win situatie dus.

Onze fysiotherapeute heeft me natuurlijk ook goed geholpen tijdens de 4-daagse. De dochter van één van de wandelaars is fysiotherapeute en zij gaat ieder jaar mee. Aan een half woord heeft ze genoeg en weet prima de pijnlijke plekken te vinden die behandeld moeten worden. Je komt als herboren van de behandeltafel af. Wat een luxe, heerlijk hoor.

Plus een verzorgingsteam dat de zorg heeft voor het eten en de bevoorrading op de laatste rust. Worden wij even in de watten gelegd. Oké, we hebben allemaal wel een keer corvee, dat dan nog wel maar veel stelt het niet voor. Ik heb bijvoorbeeld de hele week eieren moeten bakken voor de boterham die de volgende dag mee moest. Tafeldekken en afwassen, je eigen bed opmaken en je eigen drankje pakken, dat waren de taken zo ongeveer. Fantastisch geregeld door de 4-daagse commissie. Allemaal een pluim.

Maaaar, 2 van onze mede wandelaars zijn uitgevallen. Eén omdat hij naar onze mening te weinig getraind had en de ander, weten we niet precies waarom maar dat het zorgelijk is dat weten we wel.
De tweede dag kwam ze binnen en dacht ik, oh je ziet er vergeleken met de anderen wel erg vermoeid uit. Donderdag was ze total loss toen ze terug kwam. Was misselijk en zo ontzettend vermoeid. Eerst dachten we aan de man met de hamer maar voor de zekerheid is toch maar even de Eerste hulp gebeld. Zij dachten aan het Noro-virus wat ook bij de Militairen was uitgebroken. Medicijnen gehaald die om de 2 uur ingenomen moesten worden en het zou weer helemaal goed komen. De volgende en laatste dag wilde ze beslist niet mee naar de Wedren om te starten. Nou ik kan je vertellen, als je de laatste dag opgeeft dan ben je echt goed ziek. De meesten gaan door, al moeten ze op hun tandvlees lopen maar door gaan zullen ze.
Ze is dezelfde dag nog naar huis gegaan met de resterende medicijnen, uitzieken en dan zou ze zaterdag of zondag weer het dametje zijn.
Maar zondag is ze opgenomen in het ziekenhuis. Je kunt het haast niet geloven dat dit gebeurd. Ja meestal veraf, bij een ander, maar dit is één van onze leden en wat er precies aan de hand is weet niemand.
Dit is vreselijk en hebben we nog nooit meegemaakt binnen de club.
Er gaan de meest fantastische verhalen rond over uitvallers maar dit is bizar en vreselijk. Afwachten en hopen dat het met een sisser afloopt.

 

ZOZ, Walking on sunshine

ZOZ is een idee van Marja, kijk voor meer zwijmels bij rammelaars2.blogspot.nl

Het belooft volgende week mooi weer te worden. Heet zelfs. Of we daar als 4-daagse wandelaar allemaal blij mee zijn is de vraag maar het ziet er in ieder geval een stuk gezelliger uit dan bij regen.

Voor wie nog niet in de stemming is even een lekker ritme ertegenaan. De stemming komt dan vanzelf.

Voor wie gaat wandelen, veel succes, houdt het hoofd koel en keep on smiling.

Voor diegene die het op TV gaan volgen, veel kijkplezier.