De film ‘De Dirigent’ is het waargebeurde verhaal van de Nederlands Amerikaanse Antonia Brico. Zij wil, hoogst ongebruikelijk, begin negentiende eeuw dirigent worden.
Het verhaal begint in Californië waar Antonia thuis op een met doeken gedempte piano heeft leren spelen. Haar pleegouders werkten niet mee om haar droom dirigent te worden te verwezenlijken. Ze stond er alleen voor haar wens te realiseren.
Op zoek naar de juiste personen om haar verder te helpen komt ze hopeloze vooroordelen over vrouwen tegen, moet ze seksistisch mannen letterlijk van zich afslaan en wordt ze voortdurend belachelijk gemaakt door mannen als zowel vrouwen.
En of dat nog niet genoeg is wijst ze om haar doel te bereiken haar grote liefde af.
Waarschijnlijk heeft Antonia Brico harder moeten vechten voor haar plekje in de muziekwereld dan in deze geromantiseerde film.
De muziek was mooi maar lang niet altijd volledig. Daar was in de film helaas geen ruimte voor gemaakt.
Het geheel kwam mij als een ‘Feel good movie’ over wat haar leven ongetwijfeld niet geweest is. Als eerste vrouwelijke dirigent begin twintiger jaren van vorige eeuw zich zien te handhaven in een muziekwereld die gedomineerd werd door mannen.
Bewegen en nog veel meer 