Training week 5 ‘Marikenloop’

Maandag 2e paasdag, (on)gewoon niets gedaan. Ik wilde mijn enkel rust geven vandaar. Dat is op zich al een opgave voor een wiebelkont als ik. Dankzij het weer kon ik rustig blijven zitten had ook niet veel zin om te gaan.

Dinsdagavond naar de training. Eindelijk het Paasweekend voorbij. Ik mag weer hardlopen. Vermoeiend hoor zo’n stilzit weekend. Er waren niet zo veel hardlopers die op kwamen draven. Teveel paaseieren gegeten? Dankzij het verzetten van de klok kunnen we het bos weer in. Je voelt duidelijk dat de ondergrond zachter is in het bos. Ik heb er erg veel plezier in om in het bos te lopen, het loopt veel plezieriger dan op een fietspad of trottoir. Hollend over wortels en takken kun je niet in een hoog tempo lopen en juist dat tempo past mij precies. De trainer had een rustig duurloopje voor ons bedacht. Echt plezier hadden we erin en liepen kletsend en lachend ons rondje. Het gemopper was dan ook niet van de lucht toen we weer moesten wandelen voor een rustmomentje. Na een uur zat het duurloopje er op en konden we plaats nemen op de yoga mat. Een half uurtje rekken en strekken en klaar was Kees.

Woensdag 18 holes gelopen. Laat ik het uitlopen noemen. Een lange uitloop, er zat nauwelijks vaart in. Dan maakt het ook niet veel uit of je langer of korter onderweg bent. Moe wordt je er niet van.

Donderdag had ik mijn eigen duurloopje gepland. De trainer zei maandagavond nog eens dat hardlopen voor 90% tussen de oren zit. Je geeft te snel op omdat je hoofd zeurt over een pijntje, de afstand, het weer noem het maar op. Je hoofd zoekt excuses om te stoppen. En dat was wat ik nu wel eens eventjes uit wilde proberen. Voorgenomen dat ik nergens over mocht zeuren en gewoon door moest lopen ben ik op weg gegaan. Als ik moe zou worden in een klein herstel dribbeltje gaan lopen totdat je hartslag weer naar beneden is en weer je snelheid verhogen naar een comfortabele snelheid. Ennnn het lukte. Voor het eerst heb ik alleen 9,2 km. hard gelopen. Ik wilde eigenlijk 10 km. lopen maar dat lukte niet. Ik had niet goed ingeschat hoelang die 10 km. waren waardoor ik moeite had een route met een lengte van 10 km. te lopen. De laatste kilometer was ik bijna thuis, niet goed ingeschat en daarmee ging ik de fout in. Moest ik nog een kilometer verder, waar moest ik nu nog naartoe lopen? Natuurlijk begon ik het ook wel een beetje zat te worden. Zo ver had ik nog alleen nog nooit gelopen. Kortom, mijn hoofd liet me in de steek en heb het dan ook bij die 9,2 km. gelaten. Bijna de 10 km. gehaald. Top, prima, helemaal tevreden.

Vrijdag. Wat ik verwacht had gebeurde niet. Ik had bijna geen spierpijn van donderdag. ‘s-Nachts wel  een paar keer wakker geworden omdat mijn schouders wat pijnlijk waren. Gelukkig ‘s-morgens bij het opstaan was dat pijntje al verdwenen. Waarschijnlijk ga ik morgen zelf het bos in om een poosje te trainen. Het lukt me niet om met de club mee te trainen. Mijn hoofd weer op nul zetten en het zelf doen. Interval staat deze keer op het programma staan.

Zaterdag. Hardlopen zit voor 90% tussen de oren en daar tussen die oren kon het lijf vandaag niet verleiden tot een rondje hardlopen. Het was boodschappen-, winkel-, poets- en paardrijddag met de oudste dochter op de Manege zonder drempels. Het kwam er niet van. Maandagavond een nieuwe kans.

P.s. Kijk en lees ook mee op mijn Facebookpagina zodat je geen foto, verhaal en hersenspinsel meer mist. Vind ik leuk!!!