De aanhouder wint.

Een lange adem is wat je soms nodig hebt om van een blessure af te komen. Het kan zelfs zo lang duren dat je aan opgeven denkt van je geliefde sport. Maar ja, bij het denken aan opgeven bekruipt je gelijk een unheimisch gevoel. Het grijpt je naar de keel want hoe verder als ik stop? Welke sport kan ik nog wel? Je wilt tenslotte blijven sporten en wat kan ik nog wel met mijn blessure en wat kan niet meer?

Wat te denken van al de gezellige contacten opgedaan door jouw sport. Leuke mensen met dezelfde drive. Als je elkaar ziet gaat het direct over de sport, de hobby van jou en je vrienden. Wat is er leuker dan praten over een sport die je gezamenlijk beoefend. Stop je met sporten dan ga je al die contacten missen, wil je dat wel? Kun je dat aan? Je wilt er eenvoudigweg niet over nadenken.

Hoe nu verder met de blessure waar maar geen eind aan lijkt te komen?
Misschien kan je als ervaringsdeskundige iets helpen. Ik heb een negental tips waar je wellicht wat aan kunt hebben.

1. Zoek een goede arts of therapeut die je kan helpen bij je blessure.
   Heb je geen goed gevoel over je behandelaar zoek dan naar een andere therapeut. Diegene waarbij je onder behandeling bent is deskundig genoeg maar als het niet klikt kan herstel langer duren dan nodig is. Soms is het zelfs verstandiger om naar een sportarts te gaan.
2. Vergeet niet een podoloog te raadplegen.
   Evenals bij wandelen kun je bij het hardlopen problemen krijgen door verkeerde schoenen, een open deur. Naast het hebben van goede schoenen zijn de zooltjes net zo belangrijk. Zolang er geen klachten zijn, is het niet nodig, maar zijn er wel klachten laat je voeten dan ook eens door een podoloog bekijken. De (mis)stand van je voeten zijn bij blessures zeker zo belangrijk.
3. Krijg je oefeningen mee naar huis, bedenk dan dat rust ook een oefening is.
   Graag willen sporten of weer aan het werk gaan kan een slechte leidraad zijn voor het tempo waarmee jij je oefeningen doet of zelfs alweer van start bent gegaan met je sport. Ga niet als een dolle je oefeningen te vaak of te veel doen. Hou het schema aan wat je hebt opgekregen.
4. Neem de tijd om te herstellen.
   Laat je niet van de wijs brengen door anderen om zo snel mogelijk weer van start te gaan. Heb je nog geen goed gevoel om te beginnen wacht dan gewoon nog even.
   Laat je ook niet door je enthousiasme (ver)lijden om te snel te beginnen.
   Wacht tot je lijf er aan toe is en niet je hoofd. We willen vaak veel te snel.
5. Conditie moet weer opgebouwd worden en daar moet je wat voor doen.
   Blijf je ondanks het opbouwen van je conditie vermoeid, doe het dan nog even rustig aan tot de vermoeidheid minder wordt. Vechten tegen vermoeidheid gaat het probleem niet oplossen. Je lijf heeft tijd nodig om te herstellen van een blessure en soms heeft het daar meer tijd voor nodig dan jij bedacht had.
6. Mag je weer proberen bij je groep aan te sluiten, bouw het rustig op.
   Het is verstandig om het rustig op te bouwen. Doe bijvoorbeeld de helft van wat de groep gaat doen. Train bijvoorbeeld met een groep die het iets rustiger aan doet dan jouw eigen groep. De opbouw gaat snel genoeg, dat zul je zien maar proberen gelijk op je oude niveau mee te draaien is niet slim.
7. Geef niet te snel op, laat de moed niet zakken.
   Zit je voor je gevoel al maanden met de blessure opgescheept, heb geduld. Niet iedereen herstelt even snel. Vergelijk jezelf niet met anderen. Genen, leeftijd, geslacht het speelt allemaal een rol bij de hersteltijd van een blessure.
8. Blijf zoeken naar oplossingen.
   Praat over je blessure met mensen die weten wat een blessure is. Sporters uit je groep, de fysiotherapeut van je club. Soms komen oplossingen en nuttige tips uit een hoek waar je het niet uit verwacht.
9. Last but not least. 
   Leer van je blessure. Pak het de volgende keer anders aan en val niet in oude gewoonten en fouten.

Vooral dat laatste punt heb ik zelf erg veel moeite mee. De knieblessure is goed onder controle. Zo goed zelf dat ik dat mijn hart een sprongetje maakt als ik iets van mijn vroegere hardloop maatjes hoor of zie. Zal ik het nog één keer proberen?

Herstel up-date

Vorige week om deze tijd is er een flinke lastpak uit mijn buik verwijderd. De galblaas vond het langere tijd nodig om het vege lijf te teisteren en daar is om meer leed te voorkomen een stokje voor gestoken.

Nu een week later voelt het al een stuk beter aan. Het herstel gaat met grote ups en soms een flinke down. Afgelopen zaterdag ging het zo goed dat ik het niet nodig vond om ‘s-middags even te gaan rusten. Daar was mijn lichaam het helaas niet mee eens waardoor ik zondag een behoorlijke dipdag heb gehad. Wel zijn we op verjaardagsvisite geweest maar voor vertrek zat ik mezelf al in de weg.  De gezelligheid heeft me redelijk lang op de been gehouden maar bij thuiskomst ben ik gelijk voor een paar uur het bed in gedoken. Daar komt bij dat de pijnstillers inmiddels op zijn en ik alleen nog gebruik mag/kan maken van paracetamol.

Ondanks zondag ben ik heel tevreden over het verloop van het herstel. Zo tevreden zelfs dat ik al aan sporten begin te denken. Na 2 weken is het toegestaan om weer rustig aan het sporten op te bouwen. De verveling begint ook een beetje toe te slaan ondanks de vele ziekenbezoekjes. Zeker, ik kan met huishoudelijke klusjes beginnen maar voor mijn gevoel ben ik lang genoeg thuis geweest, ik wil er wel weer uit. Ondanks de verveling en het eruit willen zal toch even mijn gemak moeten houden denk ik.

Zes weken lang niet meer van 4 kilo tillen is ook zoiets? Wat mag wel en wat mag niet? Stofzuigen vind ik ook zwaar werk maar is geen tillen. Er wordt kracht gebruik, die voor mijn gevoel door de buikspieren gegenereerd wordt en niet alleen vanuit je armen komt. Was op hangen, daar rekt je buik zo lekker van uit, fijn voor de littekens en de buikspieren die ze een uur lang uit elkaar hebben gehouden. Volgende week maar eens kijken of er rustig aan wat langer gewandeld en gefietst kan worden. Het gaat goed en dat willen we graag zo houden.

 

Krachttraining

Dinsdagavond is de 1e training na de Horaloop geweest. Dat hebben we geweten hoor. De trainers hadden er zichtbaar zin in. Eerst even checken wie er zaterdag meegedaan hadden en toen ertegen aan. Het doel is nu om ons sterker te maken voor de volgende wedstrijd/afstand. We gaan nu tot ongeveer 8 km. hardlopen. Of er ook wedstrijden zijn in deze afstand weet ik eigenlijk niet. Ik dacht dat de volgende afstand 10 km. zou zijn. Blijkbaar toch niet. Voorlopig gaan we tot en met februari krachttraining doen om vervolgens in maart weer te gaan hardlopen voor de afstand van 8 km.

Hoe doe je dat dan zou je denken, krachttraining? Nou dat kan ik je na gisteravond dus precies vertellen. We begonnen met het op rennen van een brug over de snelweg in diverse snelheden. Als je de brug af dribbelde moest je je rust pakken (daar heb je hem weer). Eerst op je gewone tempo de brug op en rustig eraf. Daarna een versnelling hoger de brug op en er weer rustig af. Waarna we zo hard mogelijk de brug op moesten en weer rustig eraf. Een brugje pakken van een rustig tempo naar zo hard als je kunt geeft al wat pijntjes in je spieren.

Daarna hebben we een stukje hardgelopen in een rustig tempo en wel naar een tunneltje. Om daar met verschillende soorten passen het tunneltje in en uit te rennen. Meestal als we dan een poosje bezig zijn wordt er op een beetje sarcastisch manier gevraagd door de trainers wie er nog niet moe is. Of iedereen zijn hamstring al voelt? Hi, hi, wat dacht je? Voordeel hiervan is nu dat ik weet waar de hamstring zit. Ik hoor zo vaak dat mensen geblesseerd zijn aan hun hamstring en ik vraag me dan altijd af waar dat ding dan zit? Goed ik weet nu waar hij zit en ik voel hem ook lekker. Na een half uurtje hadden we het weer gehad. Zo nu lekker een stukje rennen op naar de atletiekbaan.

Op de atletiekbaan wachtte ons nog een verrassing. We hadden onze romp nog niet getraind. Daar moest ook nog wat aan gebeuren. Allemaal een yogamatje mee naar buiten en op ons matje werd de corse even onderhanden genomen. Alles onder het felle licht van een paar voetbalveld lampen. Kun je goed aan iedereen zien waar de pijn zit. Opdrukken, planken, buik spieroefeningen vreselijk, helemaal gesloopt was ik. Opdrukken en buikspier oefeningen, vreselijk. Ik denk dat we daar een kwartiertje mee bezig zijn geweest maar voor mij was het zat, genoeg, ik hoef niet meer. Bijna strompelend van de spierpijn kwam ik thuis. Ja en dat werkte dan weer op de lachspieren van Wim. De lieverd.

Waarschijnlijk is het trainen ook genoeg geweest voor de rest van de week. Ik ben snotverkouden en zit door die verkoudheid niet echt lekker in mijn vel. Vanaf zondag werd ik ‘s-morgens al wakker met een beetje keelpijn. De rest van de dag had ik er dan geen last meer van maar vanmorgen was het goed raak. Gewoon snipverkouden. Het loopt zo mijn neus uit. Deze week dus geen gekkigheden meer, gewoon rust houden. Herstellen.

(plaatje van internet)

P.s. Kijk en lees ook mee op mijn Facebookpagina zodat je geen verhaal, foto, haiku en hersenspinsel meer mist. Vind ik leuk!!!