Vandaag moeten we afscheid nemen van een lieve, betrokken empathische vriendin. Ze zette zich voor de volle 100% in om gehandicapten van groot tot klein, zwaar of lichtgehandicapt een fijne tijd te geven. Het was haar leven. Geven was haar kracht totdat ze teveel gaf en het leven een worsteling werd.
Rust zacht lieverd. We zullen je missen en zeker niet vergeten.
J.S. Bach heeft veel zorgen gekend in zijn leven. Verlies van banen, broodheren die hem beperkingen oplegden maar vooral ook ziekte en de dood. Op 9 jarige leeftijd werd hij al wees en als hij in 1720 op 35 jarige leeftijd terugkeert van een dienstreis met zijn broodheer blijkt zijn vrouw Maria Barbara te zijn overleden en al begraven. Bach heeft in totaal 20 kinderen gekregen samen met zijn eerste en tweede vrouw. Tien van zijn kinderen bereikten nooit de volwassen leeftijd. Dit waren enorm verdrietige tijden voor hem. In perioden van rouw schreef hij de mooiste religieuze muziek waarin hij God om kracht vroeg het verdriet samen met zijn vrouw en kinderen door te komen.
De tijd van Bach is niet te vergelijken met onze tijd maar dat wij op het moment in een moeilijke en ongewisse periode zitten is wel duidelijk.
Door het Coronavirus komt de dood toch wel erg dichtbij.
Voorzorgmaatregelen, voorzichtigheid en regels naleven wordt ons geboden. Ieder doet op zijn of haar manier haar best om het virus buiten de deur te houden terwijl mensen in de zorg ondanks al deze maatregelen grote risico’s lopen. Ze werken hard om erger te voorkomen en verzorgen de aller ziekste. In weerwil van al hun arbeid overlijden er toch mensen aan dit weerbarstige virus. De voorspellingen over het virus zijn niet al te rooskleurig en de verwachting is dat er nog veel meer mensen deze pandemie niet zullen overleven.
Niet zo gek dat de cantate BWV nr. 21 steeds in mijn gedachten boven komt drijven. Zorgen om het coronavirus, zorgen om de gezondheid van onze geliefden, zorgen om vrienden, zorgen om de wereld. Waar gaan we naartoe met z’n allen?
Klaar staan en elkaar ondersteunen en in de ergste gevallen samen troost zoeken is wat we kunnen doen maar zeker ook de moed niet verliezen
Cantate nr. 21 is heel geschikt als troostmuziek. Vooral het eerste deel ‘Sinfonia’ wordt vaak gedraaid maar neem de tijd om het stuk in zijn geheel te luisteren, het is van ongekende schoonheid.
Een fijn Zwijmel weekend
Voor meer Zwijmels op Zaterdag kijk bij ‘T Pumpke
Bewegen en nog veel meer 