Zo lang we getrouwd zijn bewaar ik al recepten om te gebruiken of ze eens uit te proberen. Alle tijdschriften, kranten, supermarkt bladen enz. worden bewaard om op een nader tijdstip onderworpen te worden aan een grondige inspectie.
De recepten werden/worden uitgescheurd en netjes in een map opgeborgen. Toen het aantal mappen begon te groeien werd het steeds lastiger om in zo’n grote stapel een bepaald recept te vinden. Daar heb ik eens goed over nagedacht en om die reden ben ik begonnen de recepten op jaargetijden en feestdagen te sorteren en bewaren.
Weer later werden kerstrecepten die ik met de desbetreffende kerst wilde gebruiken in een schriftje geschreven omdat dat makkelijker in de keuken was. Al die tijdschriften met kattebelletjes. Ze namen ruimte in en ze werden ook nog eens vet en vies. Met één schriftje waar de recepten voor de kerst in staan was praktischer en handzamer. Bladzijde omslaan en het volgende recept kon gevolgd worden.
Toen kwam de computer en wilde ik de recepten niet meer uitschrijven. Veel te veel werk, dat kon veel makkelijker. Eerst ontstond er een beetje gehannes over welk programma ik moest gaan gebruiken, Word of Excel. In de praktijk bleek dat Excel makkelijke was om mijn recepten in kwijt te kunnen. Ik zat en zit altijd te klieren met de teksten in Word. Ze willen nooit staan waar ik ze hebben wil. Excel gaat me veel makkelijker af dus ze gingen in Excel.
Het Excel bestand groeide langzaam verder maar de stapel met uitgescheurde recepten groeide net zo hard mee. Zo ontstond er weer een enorme stapel met recepten. Het minimalisme heeft inmiddels zijn intrede gedaan en dat is aan mijn deur ook niet zomaar voorbij gegaan. Ik moest weer iets met mijn recepten doen. Minimalisme of niet.
De alleroudste heb ik weggegooid. Recepten veranderen toch door de jaren heen. Ingrediënten bestaan niet meer er komen nieuwe ingrediënten bij, we willen niet meer zo vet en calorierijk eten. Kortom ze veranderen mee met de jaren. De wereld veranderd en de recepten ook.
Nu ligt er nog een acceptabel stapeltje aan recepten in de kast. Om te voorkomen dat het weer een enorme stapel wordt moet ik van mezelf recepten die ik wil bewaren in Excel zetten. Dat gaat redelijk snel maar als je zoveel wilt bewaren als ik dan gaat er toch weer te veel werk in zitten. Het idee achter deze verplichting is dat ik minder zou gaan bewaren. Mede door de index van mijn bestand kan ik ook snel zien of ik zo’n zelfde recept al heb. Het geeft snel inzicht of het recept in aanmerking komt om te bewaren of niet. Wat moet je met 2 bijna identieke recepten? Het werkt wel de verplichting die ik met mij zelf ben aangegaan.
Zo is er een behoorlijk archief ontstaan waar ik erg zuinig op ben. Het recepten archief wordt dan ook op diverse plaatsen bewaard. De computer, een extern geheugen en ook nog op een USB stickie. Dat USB stickie is vooral handig als we op vakantie ga en er zelf gekookt moet. Zo heb ik mijn recepten altijd bij de hand.
Toch vraag ik me inmiddels wel af of waar ik mee bezig ben. Straks heb ik een enorm archief en wat doe ik er nog mee? Hoe lang blijf ik nog koken voor iedereen en wat doen mijn kinderen er straks mee als ik de oogjes dichtknijp? Zouden ze überhaupt nog wel weten dat ik al die recepten op mijn computer heb staan?
Na een tijdje te lopen dubben over de vraag waar ik in vredesnaam mee bezig heb ik toch maar besloten er gewoon mee door te gaan. Als ik nergens zin meer in heb en toch nog wat wil doen ga ik vaak lekker achter de computer zitten en recepten invoeren. Soort van ontspanning dus. Ik ga er nog maar lekker een tijdje mee door. Tegen de tijd dat het einde nadert probeer ik mijn kinderen nog even in te fluisteren dat ze mijn recepten niet moeten vergeten en goed voor ze te zorgen.
P.s. kijk en lees ook mee op mijn Facebookpagina zodat je geen foto, verhaal, haiku of hersenspinsel meer mist. Vind ik leuk!!!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.