Cooper test

Woensdagavond voor de derde keer mee (hard) gelopen met de nieuwe groep. Het begint al een beetje te wennen. Ik loop nog redelijk achteraan in de groep maar dat mag. Het is tenslotte een niveau hoger. Nog 2 weken wachten en dan mogen we ook mee rennen op de zaterdag. De trainer die op het moment de zaterdag traint houdt er nogal een straf tempo op na en dat gaat deze dame niet bijhouden. Zeker in het begin niet.

Op die zaterdagen worden er lange afstanden getraind. Aan één stuk 10 km. hardlopen. Dat zal nog wel even dingetje worden. Ga ik vast niet zo maar redden. Gelukkig krijgen de nieuwelingen een aangepaste route/programma om het peil van de rest van de groep te kunnen halen. Behoorlijk spannend, een beetje met gemengde gevoelens om hier aan te beginnen. Aan de andere kant waarom?  De Marikenloop heb ik al eens uit gelopen en dat was ook 10 km. Over veertien dagen weten we hoe het gegaan is.

Aanstaande woensdag gaan we de Cooper test doen. Twaalf minuten hardlopen op de atletiekbaan. Aan de hand van het aantal rondjes dat je in die twaalf minuten gelopen hebt wordt volgens de Cooper lijst vast gesteld wat je conditie is. Ada, onze trainster kwam met een big smile voor me staan om te vertellen dat naast een aantal andere criteria ook je leeftijd bepalend is voor de uitslag van de test. Beetje vies lachje vond ik het. Of ze zeggen wilde er is nog hoop. Ze bedoelde het vast niet zo maar ik zag toch een paar pretoogjes naar me staren. Des te meer reden om die test ’s effe met twee vingers in de neus te doen. (Hi, hi)

P.s. Kijk en lees ook mee op de Facebookpagina Bewegen en nog veel meer. Zou ik leuk vinden.

 

De Marikenloop

Afgelopen zondag was het zover. De Marikenloop. De week ervoor hadden we vakantie waardoor ik er weinig aan gedacht heb. Misschien was dat wel een hele goede voorbereiding. Nergens over nadenken, niet zenuwachtig worden en geen gekke dingen gaan doen van de zenuwen. Woensdag heb ik wel volgens schema een half uurtje hardgelopen en dat was mede door de vakantie dan ook alles wat ik er aan gedaan heb.

Zaterdagavond ben ik pas begonnen met de voorbereidingen voor de bewuste zondag 22 mei. Mijn nieuwe Tom Tom Runner 2 Cardio horloge opladen. Het weer voor de volgende dag bekijken. Kleding klaar leggen, kaartje voor de trein opzoeken.  Geschikte tas kiezen, je bent er wel een uurtje mee bezig voordat je alles bij elkaar hebt.

Zondagochtend werd ik om 7.00 uur wakker. Eigenlijk een beetje verbaasd dat ik praktisch de hele nacht door geslapen had. Eén keer wakker geweest voor een plas en weer direct in slaap gevallen. Geen gepieker gewoon verder geslapen. Rond 10.30 uur werden we wel een beetje nerveus. Bijna tijd om te vertrekken. Lotte ging met me mee de Marikeloop lopen. Gezellig samen erop uit.

Toen het tijd was om te vertrekken checkte ik nog even mijn horloge. Hoever staat het met de accu? Tot mijn grote schrik was hij maar voor een kwart opgeladen terwijl ik hem de hele nacht aan de oplader had gehad. Shit, daar zit ik niet op te wachten. Als een speer naar boven gehold en een powerbank uit de kast gegrist. Mijn horloge aan de powerbank in de tas gestopt, maar zien hoever hij opgeladen is als we in Nijmegen aankomen. Hij zal vast meer opgeladen zijn dan bij vertrek vanuit huis. Wat er nu met dat horloge aan de hand is weet ik niet goed. Het kan natuurlijk dat ik nog niet goed met het horloge om kan gaan of er is snap ik nog niet? Twee weken eerder waren er al wat problemen met het opladen. Kapot zou hij nog niet kunnen zijn om de eenvoudige reden dat ik hem nog maar ongeveer 4 weken heb.

Rond 13.15 uur waren we op de expo van de Marikenloop. Nadat we onze t-shirtjes opgehaald hadden zijn we richting de kleedkamers gegaan. Bij het omkleden mijn horloge weer tevoorschijn gehaald en gelukkig, hij was weer helemaal opgeladen. Het accuutje stond tenminste op vol. Nog even wat gedronken en gegeten en toen richting het startvak gewandeld. Daar kregen we een warming-up, onder begeleiding van een drumband werden we lekker warm gedraaid.

Om 14.20 uur mochten we van start en ging onze tijd lopen. De eerste kilometer beginnen altijd mijn kuiten te protesteren, deze keer niet uitgezonderd. Inmiddels weet ik dat na een tijdje de kuiten warm zijn en de pijn wegtrekt. Na die eerste kilometer hadden we samen een lekker tempo te pakken en liepen we in een mooie cadans. Bijna bij de 5 km. kwamen we een tijd tegen van 45.15 min. Ik zei tegen Lotte dat kan volgens mij niet, we lopen veel sneller. Bij de 5 km. aangekomen waren er weer poortjes en daar zagen we onze werkelijke tijd van dat moment. Die was 30.01 min. Zo dacht ik, dat is een mooie tijd. Als we dit tempo aan kunnen houden dan redden we het zo rond de één uur, 10 km. Die tijd heb ik gelijk maar weer uit mijn hoofd gezet omdat ik dat voor mijzelf wel een erg snelle tijd vond. Gewoon door rennen en maar zien waar we op uitkomen.

Gek genoeg had ik het idee dat we het merendeel van de route heuvel afwaarts liepen. Over het algemeen heb ik nogal wat moeite met heuveltjes en ik dacht er maar twee tegen gekomen te zijn. Als je weer terug loopt naar het vertrekpunt moet je altijd weer de heuvel op. Dat idee kon dus niet kloppen. Waarschijnlijk liepen we gewoon lekker waardoor ik helemaal geen erg in de heuveltjes heb gehad. Veel hebben we niet gepraat samen. We waren druk met het tempo in de gaten houden en gek genoeg met het passeren van andere rensters.

De laatste kilometer was weer zwaar zoals gewoonlijk. Het lijkt wel of de laatste kilometer altijd het zwaarst is. Het maakt niet uit waar, wanneer en hoeveel. Die laatste kilometer heb ik lood in de benen en gaat er van alles door mijn hoofd. Ik stop ermee, ik ga zeker geen Zevenheuvelenloop doen, ik ga niet verder dan 10 km en ga zo maar door. Maar het is ons gelukt. Allebei in een tijd van 1.01.36 min. Lotte zou harder kunnen maar we gingen samen voor de Marikeloop en dat hebben we gedaan. En wat denk je ervan. Hebben we toch die 10 km. in iets meer dan een uur gelopen. Ik ben er heel blij mee.

P.s. Kijk en lees ook mee op mijn Facebookpagina zodat je geen blog, foto, haiku of hersenspinsel meer mist. Vind ik leuk!!!

 

Training week 4 ‘Marikenloop’

Na een lang weekend van rust is het dan eindelijk weer maandag. Vanavond mag ik weer hardlopen. Mijn enkel is nog wel wat gevoelig maar ik heb er toch vertrouwen in dat het vanavond goed zal gaan. Eerst even met de trainers overlegd wat te doen. Aan de binnen- en buitenkant hak deed het nog wat pijn. Oeii oeii, ze meenden dat het misschien de achillespees kon zijn die protesteerde. En ja dat kan alleen maar met rust genezen, veel rust wel te verstaan. Ze adviseerden het die vanavond nog een beetje rustig aan te doen om te zien wat het effect van het rennen zou zijn op mijn achillespees. (Hoe kun je nu rustig aan doen met hardlopen?) Het voelde die avond redelijk goed dus hoppa verder maar weer.

Dinsdag weer trainen met Sam. Helaas is dit voorlopig de laatste dinsdag dat we samen kunnen wandelen. Zijn stage gaat per 1 april beginnen waarna hij zijn studie af kan ronden. Jippie, dat zou fijn zijn voor hem. De stage plek is ook nog in Amsterdam dus dat gaat hem voorlopig niet meer worden, samen wandelen. Sam zal toch door moeten blijven wandelen. Hij is al zeker van een startbewijs voor de 4-daagse. We zullen we vast nog wel een keer samen er op uit gaan maar voorlopig zetten we onze gezamenlijke trainingen even op on hold.

Woensdag was onze golfdag. 16 holes in 2 uur gelopen. Daarna zijn we puffend en hijgend gestopt. Beetje te veel tempo hadden we erin zitten. Als je ons ziet lopen denk je vast en zeker dat het een hardloop wedstrijd is. Door al dat hardlopen wil het golfen dan ook niet zo goed. Je mat jezelf veel te veel af. Koffie drinken en naar huis. Volgende week proberen we het weer.

Donderdag boodschappendag en poetsdag. Er zou wat tuinmateriaal afgeleverd worden en de douche kraan moest gerepareerd worden. Ondertussen begon mijn voet/enkel toch wel een beetje tegen te stribbelen. Volgens het schema zou ik vandaag 40 minuten achtereen hard moeten lopen. Dat zag ik echt niet zitten. Beetje bang voor de eventuele gevolgen van overbelasting maar besloten om thuis te blijven en mijn enkel wat meer rust te geven. Stel je voor dat het echt mijn achillespees is. Dan kan ik alle geplande wedstrijden wel op mijn buik schrijven. Donderdagmiddag heb ik me maar rustig gehouden.

Vrijdag was het een vreselijk grijze dag. De laatste boodschappen gedaan, in huis nog wat geklust en op zoek geweest voor een cadeautje. Weer een redelijke rustige dag voor mijn enkel.

Wat een stralende zaterdag. Met erg veel zin stapte ik vanochtend op de fiets. De wind was behoorlijk straf, dat viel wel een beetje tegen. Dan maar wat rustiger aan doen met fietsen, anders begin je al uitgeput aan de training. Een heerlijk duurloopje van 6,2 kilometer gedaan met z’n allen. Na een uurtje waren we weer terug op de baan. Bijna iedereen mopperde omdat ze het te kort vonden. Zo was er wel voldoende tijd om onze yoga oefeningen te doen. Mijn enkel hield zich prima tijdens het lopen en de yogales. Helemaal over is het nog niet, dat komt wel weer. Inmiddels heb ik daar alle vertrouwen in gekregen. Door de paasdagen een extra dag rust en dan hoop ik dat het volgende week echt over. Er moet nog wel flink getraind worden voor 22 mei.

 

Ps. Volg mijn blog of like mijn Facebookpagina, je mist dan geen enkel schrijfsel. Vind ik             leuk!!!

Training week 1 ‘Marikenloop’

De eerst serieuze trainingsweek voor de Marikenloop zit erop. Vorige week had ik al een extra testrondje gedaan zodat mijn slapeloze nacht niet voor niets geweest was en nu zit de eerste week er al weer op. Redelijk gerustgesteld door die testronde van vorige week ben ik maandagavond naar de training gegaan. De vereniging heeft zich uitgesloofd om dames van buitenaf te motiveren mee te doen maar daar is nogal lauw op gereageerd. Veel hebben zich niet aangemeld. Toch zijn we van vooraf aan begonnen aan de voorbereiding. Dat betekende dat er minder hard getraind werd dan normaal op maandagavond. Prima vol te houden en niet zo vermoeid als normaal had ik dinsdagmiddag alweer zin om een rondje hard te lopen.

Wel hebben we voor de rest van de week huiswerk meegekregen. In totaal moet er 3 keer in de week getraind worden. Tot nu toe trainde ik het minimale van 2x in de week. Lekker lui, alleen de trainingen van de club volgen en meer deed ik niet, maar daar kom ik nu niet mee weg.

De eerste opdracht was 30 minuten hardlopen achter elkaar op jog-speed. Daar ben ik woensdag voordat het slecht weer zou worden snel aan begonnen. De thermometer binnen gaf aan dat het 4 graden was dus ik had me lekker aangekleed tegen de kou. Inschatten wat je aan moet lukt me nog niet zo best want ik had buiten de zon gerekend. Die begint al behoorlijk warm te worden als je erin loopt. Na een kwartiertje liep ik al met een oververhitte kop rond. Dan maar even stil staan om de trui om mijn middel te knopen. Weer lekker verder. Nog één keer heb ik een kleine pitstop moeten maken door een stukje te wandelen. Na 25 minuten heb ik er de brui aangegeven. (bijna 30 minuten toch?) Het was gewoon op.

Nog één training te gaan voor deze week ben ik vrijdagmiddag samen met Lotte de 2e huiswerkopdracht af  gaan werken. 2 x 12 minuten met daartussen 3 minuten wandelen. Het ging perfect, waarschijnlijk omdat Lotte de tijd bij hield. Als ik zelf op de tijd moet letten kijk ik veel te snel op mijn horloge. Kijkend op mijn horloge zie ik dan dat ik amper over de helft ben krijg ik acuut last van mijn kuiten, hamstrings, rug, buiten adem noem het maar op. Als de trainer of in dit geval Lotte er op let is het enige wat ik moet doen hardlopen en het gewoon volhouden, dat gaat veel beter.

De resultaten had ik via Strava op Facebook gezet maar dat doe ik maar niet meer. Mijn loopmaatje voor de ‘Marikenloop’ wordt helemaal gek van me. Ze heeft niet zoveel tijd om te trainen als ik en iedere keer als ze wat voorbij ziet komen van mij schiet ze helemaal in de stress. Vanaf nu plaats ik niet al mijn trainingen meer op Facebook beetje sneu voor haar en misschien denkt de rest dan ook wel ‘pfff daar heb je haar weer’. Dat wordt iedere week een verslagje maken van de trainingsresultaten via mijn blog zodat jullie het toch kunnen volgen. Zelf vind ik het nog steeds erg spannend, ondanks dat week 1 goed gegaan is.

Ps. Kijk en lees ook mee op mijn Facebookpagina zodat je geen verhaal, foto, haiku of hersenspinsel meer mist.  Vind ik leuk!!!