Training week 2 ‘Marikenloop’

Flink afzien en balen was het vandaag. Wat als een veelbelovende week begon eindigde zeer zeker niet veelbelovend. Maar laat ik bij het begin beginnen.

 

Maandag lekker met de club getraind. Voor zover je intervaltraining lekker kunt noemen was het wat mij betreft toch een geslaagde avond. Alles kon ik bij houden en niet eens in de achterhoede. Of er toe al tekenen van verval waren? Ik weet het niet, in mijn beleving niet. Nog steeds vol goede moed ben ik de volgende dag aan mijn 4-daagse training begonnen. 27 kilometer hebben Sam en ik met prachtig weer gelopen. Aan het einde van de dag hebben we even een flinke bui meegepikt maar ondanks dat toch goed gevoel over onze prestatie. Sam moet weliswaar 55 kilometer per dag lopen met de 4-daagse maar hij heeft nog genoeg tijd om die kilometers in de benen te krijgen.

Dan is het woensdag en gaan Wim en ik in de stralende zon ons 18-holes rondje golf lopen. Dat ging zelfs heel goed. Ik verbaasde mezelf met goede afslagen en een minimum aan slagen voordat ik in de hole lag. Wim sloeg er ook lekker op los. Dus dit was ook een geslaagde dag.

Donderdag had ik mezelf weer een hardlooptraining beloofd. Ik had er weer zin in. Niet te warm aangekleed en vol goede moed ben ik aan mijn rondje begonnen. Het verliep best lekker, de opdracht was 35 minuten hardlopen  in zone 2, joggen dus. Het lukte me redelijk goed. Ik ben tot de 30 minuten gekomen net geen 35 minuten, de laatste 5 minuten heb ik er echt uit moeten persen. Maar ik wilde per se verder komen dan vorige week. En eigenlijk was ik best wel trots dat het me tot zover weer gelukt was.

Vrijdag was een redelijke rustdag zei het dat ik naar de begrafenis van een ex-collega moest. Ze 1½ jaar ziek geweest en is op  een paar maanden na 62 geworden. Twee maanden nadat ik wegbezuinigd ben werd zij ziek. Dan is jouw probleem niets vergeleken bij haar ziekte. Het hakte er gisteren toch behoorlijk in. Het was een stralende dag, gelukkig misschien voor al haar familie, vrienden en collega’s. Als het zo’n grijze dag is wordt je er nog verdrietiger van dan het al is.

Gisteravond nog een eindje gewandeld met Wim om de dag wat minder triest af te sluiten maar ik kon hem toen al niet goed bij houden met wandelen. Dat gebeurt wel vaker maar na een poosje zet ik een tandje bij als ik warm gelopen ben en dan lopen we prima samen. Gisteravond lukte dat dus niet. Ik had toen al wel het gevoel dat het morgen (vandaag) wel eens zwaar zou kunnen worden met m’n training.

En helaas dat was het ook, zwaar. Het inlopen ging nog redelijk maar ik voelde al wel mijn kuiten en hamstring. Toch vol goede moed aan mijn 25 minuten begonnen, het waren er tenslotte maar 25 die ik doen moest. Na 5 minuten kon ik al niet meer verder, dan maar een stukje lopen. Dit heb ik ongeveer 3 keer herhaald waar na ik het opgegeven heb. Dit ging hem echt niet worden. Helaas maar nog verder forceren leek me niet verstandig. Lekker wandelend in het zonnetje ben ik terug gekomen. Samen met Wim een kom koffie gedronken met een stukje appelcitroenvlaai gegeten want snoepen lukt altijd wel. Daarna wat was weggestreken en nu zit ik weer achter mijn computer een blog te schrijven. Dit voelt redelijk goed maar ik moet niet aanzetten tot snel lopen of hard de trap op lopen want dan zeggen alle spieren, hoo tot hier en niet verder. Ik heb nog hoop voor aanstaande maandag maar het valt me behoorlijk tegen dat ik het niet gehaald heb vandaag.

(Plaatjes van internet)

Ps. Heb je al eens op mijn Facebookpagina? Vind ik leuk!!!