Verleden week bezochten wij het 800 jaar oude Sint Janshospitaal in Brugge om het monumentale gebouw te bekijken en intrigerende verhaal achter het hospitaal te ontdekken. Van een echt hospitaal kon er destijds nog niet gesproken worden omdat de zusters en broeders niet veel van geneeskunde wisten. De broeders en zusters verzorgden de zieken, gaven ze te eten en voorzagen ze van de nodige zielszorg. Voor die tijd zeker zo als belangrijk.
Ziekenzalen, een oude apotheek, kruidentuin, diverse medische instrumenten, meubels en gebruiksvoorwerpen geven een goede indruk hoe het in die tijd geweest moet zijn. Naast een prachtige kapel waar de zieken en de broeders en zusters de mis bij konden wonen bezit het hospitaal diverse kunstwerken.
Een zestal schilderijen van Hans Memling, een schilder uit de 15e eeuw, bezit het Sint Janshospitaal plus zijn beroemde Ursulaschrijn. Geboren in Duitsland komt hij reizend terecht in Brugge en vestigd zich daar waar hij een vooraanstaand schilder word. Hij bezat 2 stenen huizen wat de stad Brugge een forst bedrag aan belasting opleverde. Ook toen wisten ze al wat belasting heffen was.
Bij binnenkomst in het Sint Janshospitaal loop je direct tegen een bijzondere animatiefilm met de daarbij behorende klassieke muziek aan. Je ziet ze echt niet over het hoofd. Ik heb een poosje staan kijken naar de film maar het drong nog niet tot me door wat ik hier nu precies zag en wat ik ervan moest denken.
Verder lopend en kijkend drong er nog meer muziek tot me door. Een orkest? Een fanfare? Geen idee. De muziek werd steeds herhaald, was indringend en trok je naar zich toe. Het geluid kwam duidelijk van boven. Ik moest de trap op en kijken wat er te zien is en horen valt.
Weer een animatie film en inmiddels wist en begreep ik van wie. William Kentridge, een Zuid-Afrikaanse kunstenaar die voornamelijk bekend is om zijn animatiefilms. De film wordt afgebeeld over de totale lengte, ongeveer 40 meter, van de bovengelegen ziekenkamer. De film doet denken aan een begrafenisstoet met ronddansende en tollende dansers. Ogen en oren kom je te kort, je blijft kijken.
In het boekje wat je bij binnenkomst krijgt staat dat het een hedendaagse interpretatie van de Dodendans uit de middeleeuwen is. In de Middeleeuwen ten tijde van de pest dacht men zolang je danste, niet kon sterven. De link tussen het Sint Janshospitaal en de danse macabre was gelegd.
More Sweetly Play the Dance – William Kentridge, Brugge
De oorspronkelijke film en muziek is veel langer dan dit, maar dat moet je in het Sint Janshospitaal gaan kijken. Daar is het indrukwekkend en bijzonder om te zien. Hier komt het niet tot zijn recht maar ik wil alleen een indruk geven van een bijzondere tentoonstelling en animatiefilm die je, als je in de gelegenheid bent beslist moet gaan zien.
De tentoonstelling van William Kentridge is tot en met 25 februari in het Sint Janshospitaal in Brugge te zien. Het Sint Janshospitaal is het hele jaar door te bezichtigen (op maandag gesloten)
Kijk voor meer Zwijmels op zaterdag bij Marja
Bewegen en nog veel meer 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.