Ontdaan door het overlijden van Peter R. de Vries zit ik achter mijn computer dit blog te schrijven. Het is niet te bevatten dat in Nederland iemand om zijn uitspraken of daden zomaar in koelen bloede neergeschoten kan worden. Onze rechtstaat wankelt, het recht van de sterkste lijkt te zegevieren.
Met zijn dood verliezen we een uniek mens. Lang niet door iedereen geliefd maar hij betekende voor veel mensen hun enige hoop. Hoop op antwoorden, hoop op gerechtigheid, hoop op eerherstel, hoop op bevrijding uit de gevangenis. Met zijn misdaadjournalistiek heeft hij zaken opgelost die anders onopgelost waren gebleven. Wie moet en kan het nu van hem overnemen? Er moet toch iemand zijn die al deze mensen opnieuw hoop kan geven.
Persoonlijk had ik verder niet zoveel met hem, hij was er gewoon. Het idee dat hij tegen alle stromen opzwom en met ontknopingen en gerechtigheid kwam was en daarmee mensen hun leven weer terug kon geven was min of meer een geruststellend idee.
Nu hij er niet meer is lijkt het belang van zijn zijn ineens tot ons door te dringen. We gaan hem missen.
Rust zacht Peter, dank wat je voor onze maatschappij betekend hebt.
Bewegen en nog veel meer 