De aanhouder wint.

Een lange adem is wat je soms nodig hebt om van een blessure af te komen. Het kan zelfs zo lang duren dat je aan opgeven denkt van je geliefde sport. Maar ja, bij het denken aan opgeven bekruipt je gelijk een unheimisch gevoel. Het grijpt je naar de keel want hoe verder als ik stop? Welke sport kan ik nog wel? Je wilt tenslotte blijven sporten en wat kan ik nog wel met mijn blessure en wat kan niet meer?

Wat te denken van al de gezellige contacten opgedaan door jouw sport. Leuke mensen met dezelfde drive. Als je elkaar ziet gaat het direct over de sport, de hobby van jou en je vrienden. Wat is er leuker dan praten over een sport die je gezamenlijk beoefend. Stop je met sporten dan ga je al die contacten missen, wil je dat wel? Kun je dat aan? Je wilt er eenvoudigweg niet over nadenken.

Hoe nu verder met de blessure waar maar geen eind aan lijkt te komen?
Misschien kan je als ervaringsdeskundige iets helpen. Ik heb een negental tips waar je wellicht wat aan kunt hebben.

1. Zoek een goede arts of therapeut die je kan helpen bij je blessure.
   Heb je geen goed gevoel over je behandelaar zoek dan naar een andere therapeut. Diegene waarbij je onder behandeling bent is deskundig genoeg maar als het niet klikt kan herstel langer duren dan nodig is. Soms is het zelfs verstandiger om naar een sportarts te gaan.
2. Vergeet niet een podoloog te raadplegen.
   Evenals bij wandelen kun je bij het hardlopen problemen krijgen door verkeerde schoenen, een open deur. Naast het hebben van goede schoenen zijn de zooltjes net zo belangrijk. Zolang er geen klachten zijn, is het niet nodig, maar zijn er wel klachten laat je voeten dan ook eens door een podoloog bekijken. De (mis)stand van je voeten zijn bij blessures zeker zo belangrijk.
3. Krijg je oefeningen mee naar huis, bedenk dan dat rust ook een oefening is.
   Graag willen sporten of weer aan het werk gaan kan een slechte leidraad zijn voor het tempo waarmee jij je oefeningen doet of zelfs alweer van start bent gegaan met je sport. Ga niet als een dolle je oefeningen te vaak of te veel doen. Hou het schema aan wat je hebt opgekregen.
4. Neem de tijd om te herstellen.
   Laat je niet van de wijs brengen door anderen om zo snel mogelijk weer van start te gaan. Heb je nog geen goed gevoel om te beginnen wacht dan gewoon nog even.
   Laat je ook niet door je enthousiasme (ver)lijden om te snel te beginnen.
   Wacht tot je lijf er aan toe is en niet je hoofd. We willen vaak veel te snel.
5. Conditie moet weer opgebouwd worden en daar moet je wat voor doen.
   Blijf je ondanks het opbouwen van je conditie vermoeid, doe het dan nog even rustig aan tot de vermoeidheid minder wordt. Vechten tegen vermoeidheid gaat het probleem niet oplossen. Je lijf heeft tijd nodig om te herstellen van een blessure en soms heeft het daar meer tijd voor nodig dan jij bedacht had.
6. Mag je weer proberen bij je groep aan te sluiten, bouw het rustig op.
   Het is verstandig om het rustig op te bouwen. Doe bijvoorbeeld de helft van wat de groep gaat doen. Train bijvoorbeeld met een groep die het iets rustiger aan doet dan jouw eigen groep. De opbouw gaat snel genoeg, dat zul je zien maar proberen gelijk op je oude niveau mee te draaien is niet slim.
7. Geef niet te snel op, laat de moed niet zakken.
   Zit je voor je gevoel al maanden met de blessure opgescheept, heb geduld. Niet iedereen herstelt even snel. Vergelijk jezelf niet met anderen. Genen, leeftijd, geslacht het speelt allemaal een rol bij de hersteltijd van een blessure.
8. Blijf zoeken naar oplossingen.
   Praat over je blessure met mensen die weten wat een blessure is. Sporters uit je groep, de fysiotherapeut van je club. Soms komen oplossingen en nuttige tips uit een hoek waar je het niet uit verwacht.
9. Last but not least. 
   Leer van je blessure. Pak het de volgende keer anders aan en val niet in oude gewoonten en fouten.

Vooral dat laatste punt heb ik zelf erg veel moeite mee. De knieblessure is goed onder controle. Zo goed zelf dat ik dat mijn hart een sprongetje maakt als ik iets van mijn vroegere hardloop maatjes hoor of zie. Zal ik het nog één keer proberen?

Probleem opgelost 2

Zoals ik hier schreef ben ik voor de kerst naar de podoloog geweest om nieuwe schoenen aangevuld met zooltjes te kopen. (Ik dacht dat het probleem opgelost was)

Schoenen en zooltjes inlopen en als het niet goed gaat terug komen en ik stond weer buiten die middag. Na één wandelactie vond ik al dat de zooltjes in het midden onder de voet behoorlijk hoog waren, maar ik moest wennen en niet zeuren, even doorzetten.
Echt lekker lopen deed ik niet. Ik slofte over straat en struikelde bijna over elk steentje en stoeprandje. Niet erg bemoedigend, maar opgeven ging even niet op. De schoenen moesten wennen en ingelopen worden.

Toen kwam kerst en even helemaal niets van wandelen. Na de kerstdagen de wandelschoenen aangetrokken, het was mooi weer en we wilden de calorieën er wel af wandelen, dus erop uit.
Woensdagochtend na de kerst aan de wandel. Terwijl we aan de wandel waren bedachten we dat we ook wel even naar Amsterdam konden gaan. Met ieder een vrij reizen op zak zou dat niet zo veel gaan kosten en blij dat we een dag vrij hadden trokken we richting Amsterdam, maar eerst naar huis en de OV kaart halen.

Qua tijd kon het makkelijk even naar Amsterdam maar het wandelen ging me die dag niet zo goed af als normaal. Thuis hadden we al 10 km. erop zitten voordat we in Amsterdam aangeland waren en daar stapten we bij station Amstel uit om dwars door de stad richting centrum te wandelen.

Ondanks de koffie met lemon curd meringue gebak bij ‘Bakken met Passie’ op de Albert Cuypstraat was ik total loss toen we bij onze zoon aan kwamen. M’n benen waren niet meer vooruit te branden en de voeten deden enorm pijn. Waarschijnlijk hadden de zooltjes toch niet helemaal de juiste vorm.

Thuis, de schoenen onderin de kast gedumpt, eerst oud en nieuw vieren. Ondertussen wel een afspraak bij de podoloog gemaakt want hier ga ik de 4-daagse niet op redden. Twintig kilometer verdeeld over 2 dagdelen was al te veel.

Voor ik naar de podoloog moest heb ik nog met de originele zooltjes van m’n wandelschoenen gelopen maar dat was ook geen succes. M’n voeten redden het echt niet meer zonder de extra ondersteuning van een paar (steun) zooltjes. Er is geen ontkomen meer aan, ik moet (steun) zolen gaan gebruiken anders kan ik het wandelen en ev. het hardlopen wel vergeten.

Weer aanbeland bij de podoloog leek het geen enkel probleem te zijn. De ondersteuning midden onder de voet was iets te agressief dacht hij. Heeft ze lager gemaakt en ik mag het weer gaan proberen.

De dag erop, in plaats van de fiets te pakken aan de wandel gegaan. Zooltjes uitproberen. De eerste indruk is goed. Niet doodmoe thuis gekomen en de voeten doen bijna geen pijn van het wandelen. Ik hoop dat het probleem nu echt opgelost is want hoe ga ik anders die 4-daagse redden?

(Ik verdeel de druk niet goed over de gehele. De druk bij het wandelen komt   voornamelijk neer op de grote teen waardoor het middenvoetsbeentje en het   voetwortelbeentje van de grote teen zwaar overbelast raken. )

Probleem opgelost?

Is het wandelschoenenprobleem opgelost? Dat zal de tijd uit moeten wijzen.

Maandagmiddag zoals gezegd naar de sportwinkel om samen met de podoloog naar mijn vervormde schoenen te kijken.
Ach de lieverd, zoiets was hij nog nooit tegen gekomen. Smul, smul, hier moet een probleem opgelost worden. Hij kent me nog niet lang genoeg om te weten dat er bij mij nogal eens problemen opduiken waar een normaal mens geen last van heeft.

Min of meer opgetogen ging hij aan het werk.
Schoenen en sokken uit en met m’n voetjes op de glasplaat staan om de drukpunten te bekijken. Geen commentaar, voeten worden belast waar het hoort.
Broekspijpen een eindje omhoog en video beelden maken van mijn wandelende voeten. Videobeelden terugkijken op de computer.

De wandelgang zag er prima uit, geen motorische of beperkende afwijkingen.
In het begin mijn de wandelcarrière was dat wel anders. Toen knikten mijn enkels naar binnen en moest met Anti-pronatieschoen gecorrigeerd worden.
Turend op het beeldscherm gingen de voeten een paar passen vooruit en een paar passen achteruit. Huu, nog een keer en nu iets langzamer.

Ja, beet. Daar zag hij toch een lichte afwijking die misschien het uithollen van mijn schoenen zou kunnen veroorzaken.
Als de voeten afrollen naar voren dan maken ze beland bij de bal van de voet ter hoogte de grote teen een kleine draaiing waar ook nog eens veel kracht achter zit.
De voet wikkelt wel mooi af maar via de zijkant en niet door het midden van de voet.

De oplossing? Natuurlijk, zooltjes. Zooltjes die zodanig gevormd zijn waardoor de voet in zijn geheel afrolt en niet alleen via de zijkant.
Ik werd naar beneden gestuurd om samen met zijn vrouw een kopje thee te drinken zodat hij ze kon maken.

Een kwartiertje later kon ik weer naar boven. Nu moesten er nieuwe schoenen gezocht worden want de oude schoenen zijn zo verwrongen dat er niets meer mee te beginnen is.

We zijn er uitgekomen, een rib uit m’n lijf maar geen wandel schoenen, geen 4-daagse volgend jaar. Met de feestdagen maar iets rustiger aan doen, niet te groots uitpakken met eten en drinken. Is gelijk goed voor de lijn.

En nu alles inlopen want de nieuwe schoenen inclusief aangepaste zooltjes voelen vergeleken met de oude schoenen vrij stug aan.
De tijd zal uitwijzen of de zooltjes DE oplossing zijn. Ik hoop het wel. Binnen het jaar nieuwe wandelschoenen kopen wordt ik niet echt vrolijk van. Ik hoop dat deze schoenen het een paar jaar volhouden.

Wandelschoenen

Hoe ik het voor elkaar krijg weet ik niet maar sinds ik de 4- daagse wandel en er voor train ben ik aan nieuwe schoenen toe. Het 4e paar sinds 2014. Vanaf het begin loop ik op Brooks Ghost terrein/wandelschoenen maar ik verslijt ze bij de vleet.

De schoenen zitten fantastisch en ik kan er ook op door blijven lopen tot Sint Juttemus maar ik doe er iets mee waardoor de zool snel slijt en van binnen de vorm eruit raakt. Met versleten zolen kun je wel een tijdje door lopen. Moet je niet na een regenbui regen het bos in gaan want dan glibber je alle kanten, maar verder lukt dat wel. Je bent niet zomaar door de zool heen.

Het vervormen van mijn schoenen van binnen is een heel ander geval. De zool binnen in de schoen heeft zoveel te verduren van mijn voeten dat er vormen in komen die je niet hebben wilt. De bal van mijn voet wringt zich zo in de schoen dat daar een kuil in komt en de zool erom heen omhoog komt. Zelfs het midden gedeelte in de schoen komt omhoog.

Het wordt zo vervormd dat ik door al die heuvels en bulten in de zolen blaren ga lopen op plekken waar ik normaal totaal geen last van heb van blaren.

Ik heb al een keer Lowa’s geprobeerd maar die waren voor mijn voeten te stug waardoor ik zo’n pijn midden onder de bal van de voeten kreeg dat ik echt niet meer verder kon lopen. Mijn voeten rollen blijkbaar zo af dat ze geen weerstand van stugge zolen kunnen hebben/accepteren. Die vielen af, helaas want ze zaten verder als gegoten.

Vrijdag zijn we nog even een rondje wezen wandelen maar ik vond het niet fijn meer. Had ook nog wat dikkere sokken aan gedaan, de veters losser vanwege de dikke sokken maar ik was blij dat ik ze weer uit kon doen. Vreselijk wat zaten die dingen waardeloos zeg.

Hoeveel ik er ook van baal, ik moet gewoon weer nieuwe schoenen. Maandag ga ik naar mijn favoriete schoenenwinkel en wordt dan geholpen door de podoloog die daar zijn praktijk heeft. Ik hoop dat hij een oplossing weet want zo wordt wandelen alsnog een dure sport. Wordt vervolgd.

Kennen jullie dit probleem en wat hebben jullie er aan gedaan om het te voorkomen?

Nieuwe schoenen

Het zijn geworden de Asics Gel-Fortitude D

En hier moet ik het mee gaan doen. Hardlopen en wat mij betreft het liefst zo snel mogelijk.

Gisteren hebben jullie mijn blog over Anti-pronatieschoenen kunnen lezen en vandaag mocht ik naar mijn fysiotherapeut/podoloog in de Runnersworld winkel.

Ruim een uur zijn we bezig geweest om alles te checken en testen. Oude schoenen aan met de originele zooltjes, hardlopen om video opnamen ervan te maken. Schoenen weer uit, aangepaste zooltjes erin. Weer hardlopen om opnamen te maken en de beelden bestuderen.

Uit de videobeelden bleek dat ik bij beide zooltjes last van over-pronatie heb. Terwijl we dit stonden te bekijken en bepraten voelde ik dat ik weer op de buitenranden van mijn voeten stond. Mijn knie en beenspieren voelde ik gelijk meedoen. Mijn voeten zijn ‘onbewust’ aan het zoeken naar de beste houding.  Conclusie, ik loop en sta niet lekker. Aangegeven wat ik voel en wat ik onbewust doe om tot een goed keuze voor e.v. nieuwe schoenen te komen.

Nu moest het er dus op aan komen. Mijn podoloog stelde voor om een neutrale schoen te nemen waarop de verkoopster  nog even informeerde of ik graag zacht of hard loop. Het liefst loop ik zacht. De Asics Gel-Fortitude D werd uit de schap gehaald en ik mocht een paar krakend nieuwe schoenen aantrekken.

Het leek bijna of ik mijn pantoffels aantrok, ik zat toen nog op de stoel en stond nog niet. Bij het gaan staan voelde het nog prima aan. Mijn voeten stonden gewoon stil, waren niet aan het zoeken om zo comfortabel mogelijk te staan.

Er moesten nog wel even video-opnamen van gemaakt worden. Even een baantje hardlopen en weer terug. Toen we de opnamen terug keken deinsden we alle drie achteruit met een big smile op ons gezicht. Probleem opgelost, niks meer aan doen. Inpakken en wegwezen.

Van over-pronatie was geen sprake meer. Ik liep mooi recht en de schoenen zitten en voelen geweldig.

Hoe dit kan? Een klein idee heb ik er over. Door al mijn gewandel en hardlopen heb ik het gevoel dat ik veel spieropbouw heb bereikt. Ik ben veel sterker dan 4 jaar terug. Door die spieropbouw gebruik ik mijn voeten waarschijnlijk beter dan toen ik begon met wandelen en hardlopen. Het zou een reden kunnen zijn waarom ik nu over kan op een neutrale schoen.

Wel of niet de reden van een ander model, het maakt mij niet uit. De schoenen zitten goed, als mijn klachten nu ook nog wegblijven dan is dit wel een Eureka momentje geweest. Volgende week ga ik het uittesten. Mag wel verklappen dat ik in eens weer zin heb om te gaan rennen.

 

Aaah Iiiih m’n teentje

Vanmorgen al heel vroeg bij de podoloog langs geweest. Ik kon de zooltjes voor mijn wandel- en hardloopschoenen ophalen, de zooltjes gaan de blauwe voet klachten oplossen (misschien, hoop ik). Ze zaten prima, het voelde niets eens gek aan. Er was verder geen aanpassing nodig. Rustig opbouwen met wandelen, niet direct de vierdaagse erop gaan lopen maar beginnen met een uurtje en dan verder opbouwen. Met hardlopen kun je ze gelijk gebruiken, dat is geen probleem. Oké dank je, klaar.

Zeg Hans, we hebben nu toch nog wat tijd over, zou je misschien even naar mijn kleine teentje willen kijken? Ik heb hem 2 weken geleden vlak voor het weekend Eext zo vreselijk gestoten en hij blijft maar pijn doen.

Dat kan ik wel even doen, welke is het? De rechter kleine teen.
Hij pakt mijn voet vast en gaat midden op de teen iets druk geven.
Aaaahhhh, iiiiihhhhh, wil je daar mee ophouden?
Oké, het is wel duidelijk. Die is gebroken. Ik verhoogde de druk maar iets en je reageerde gelijk. Normaal wordt er weinig of niets aan gedaan als een teen gebroken is. Soms tapen ze hem aan een andere teen maar daar is hij te klein voor en met dit weer wil je dat ook niet. Doe het maar een paar weekjes wat rustiger aan, het heeft tijd nodig om te helen.

Doe het maar rustig aan.
Morgen en overmorgen 2 daagse van Amersfoort !!!!!!!
2 x 40 km. wandelen !!!!!!!!!!!!
Training voor de 4- daagse !!!!!!!!
Doe het maar rustig aan !!!!!!!!!

P.s. Kijk en lees ook mee op mijn Facebookpagina zodat je geen blog, foto, haiku en hersenspinsel meer mist. Vind ik leuk!!!

 

Hoe is’t met je voet?

Goed Pfffff. Vanmiddag de podoloog naar mijn voet laten kijken, inmiddels was de voet niet meer blauw. Hij heeft alles bekeken, tenen, enkels en voeten zelf in alle mogelijke richtingen bewogen en is tot de conclusie gekomen dat het niets ernstigs is. Waar die bloeduitstortingen vandaan zijn gekomen, onverklaarbaar. Er zit voldoende beweging in mijn voeten. Niets zou een belemmering op leveren voor het hardlopen waardoor er bloeduitstortingen kunnen ontstaan. Dat is hoopvol.

Het lijkt wel of ik het met planken op loop filosofeerde ik nog even verder. (Planken is op onderarmen en tenen staan waarbij je lijf recht boven de grond moet blijven zweven.) Oh nou, niet meer planken dan, dat is de meest eenvoudige oplossing voor het probleem gaf hij gniffelend aan. Gelukkig is de podoloog zelf ook een hardloper, hij weet net als iedereen dat je niet zonder planken kunt. Planken moet. Ter afronding heeft hij nog bekeken hoe ik loop en daar zag hij eigenlijk ook geen grote afwijkingen. De correctie die de schoenen geven zijn goed. (Anti-pronatieschoen) Ik heb weer groen licht gekregen.

Ik heb een twee tal oefeningen mee gekregen en over 14 dagen terug komen. Hij denkt dat met deze oefeningen het probleem op te lossen is. De bilspieren moeten getraind worden, de buiten- en de binnenbil spieren. Mijn hardloopcarrière is gelukkig nog niet voorbij. Amper een jaar bezig zou dat een vroegtijdig einde betekenen van mij nieuwe sportiviteiten. Behoorlijk opgelucht kwam ik weer bij hem vandaan. Hard aan het werk met de oefeningen. Er is nog veel te doen voor 22 mei. De Mariekeloop staat bijna voor de deur.