Weer die verrekte temperatuur

Vrijdagochtend. Het eerste wat we checken als we uit bed komen is het rapportage programma om te zien hoe het was met Marjolein. Wat haar temperatuur de avond ervoor was en hoe ze de avond doorgebracht heeft. De temp bleef de laatste dagen mooi onder de 37° maar donderdagavond was hij 37,2°
Normaal zou niemand daar moeite mee hebben maar in coronatijd doen we dat wel.
Wat zullen we doen? Wachten op een telefoontje of deze keer zelf bellen?
Een uurtje later bedacht ik me niets en pleegde een telefoontje om te horen of alles goed ging.

De temperatuur van Marjolein was de ochtend 36,9° dat was mooi maar verder was ze wisselend verdrietig of vrolijk. Het overlijden van een bewoner gaat haar nooit in de koude kleren zitten en het vertrek van Irma naar de quarantaine afdeling doet daar ook geen goed.

Omdat ik nu toch iemand aan de lijn had vroeg ik gelijk hoe het verder ging op de groep. Je wilt nu eenmaal weten hoe het gaat op de groep maar ik had de vraag beter niet kunnen stellen.
Diverse dames van de verzorging zitten inmiddels thuis met coronaklachten. Eén van de verzorgende is positief getest, van een andere verzorgende werd vandaag de coronatest afgenomen en van nog twee verzorgende was de aanvraag voor een test onderweg.
De bewoners die nog op de groep zijn waren voor zover ze konden zien gezond maar of dat zo zal blijven wist niemand. Ze hoopten dat ze nu alle corona de deur uitgewerkt hadden maar zeker weten doe je dat over 14 dagen pas. Als er in die 14 dagen weer iemand ziek wordt begint het hele spul weer van voor af aan.

Helaas had de vrijdag nog meer in petto voor ons.
Tegen 16.00 uur kregen we een mailtje vanuit de woongroep dat niet mis te verstaan was.
Door de ontwikkelingen rond corona was er besloten dat bewoners en personeel allemaal getest moesten worden. Bewoners die positief getest worden gaan daarna naar de quarantaine afdeling bij het hoofdgebouw en personeel wat positief getest is moet naar huis om uit te zieken.
De mail was een voorbode van een telefoontje van de huisarts van de bewonersgroep.
De verspreiding van het virus leek niet te stoppen en in het belang van ‘gezonde bewoners en gezond personeel’ moest de scheiding plaats vinden.
‘Gezond’ omdat je negatief getest kunt zijn en drie dagen later alsnog klachten krijgen.
De test geeft alleen positief aan als er klachten zijn, zegt men. Ben je wel besmet en hebt nog geen klachten zal hij negatief aangeven.
Covid-19 is niet te vertrouwen en ongewoon gemeen.

Ps. Marjolein is positief getest en inmiddels overgebracht naar de speciale corona-unit samen met de een na laatste bewoonster. Nu zijn ze bijna weer compleet op de coronawoning. Ze heeft nog steeds geen klachten maar is wel positief getest.
Ik wil graag mijn verhaal kwijt maar zal even niet meer reageren op jullie reacties. Ga ze wel lezen maar het wordt me even te veel om terug te reageren.
Bedankt voor het meeleven wat ik/we al hebben mogen ontvangen.

 

Weer die verrekte temperatuur

Vrijdagochtend. Het eerste wat we checken als we uit bed komen is het rapportage programma om te zien hoe het was met Marjolein. Wat haar temperatuur de avond ervoor was en hoe ze de avond doorgebracht heeft. De temp bleef de laatste dagen mooi onder de 37° maar donderdagavond was hij 37,2°
Normaal zou niemand daar moeite mee hebben maar in coronatijd doen we dat wel.
Wat zullen we doen? Wachten op een telefoontje of deze keer zelf bellen?
Een uurtje later bedacht ik me niets en pleegde een telefoontje om te horen of alles goed ging.

De temperatuur van Marjolein was de ochtend 36,9° dat was mooi maar verder was ze wisselend verdrietig of vrolijk. Het overlijden van een bewoner gaat haar nooit in de koude kleren zitten en het vertrek van Irma naar de quarantaine afdeling doet daar ook geen goed.

Omdat ik nu toch iemand aan de lijn had vroeg ik gelijk hoe het verder ging op de groep. Je wilt nu eenmaal weten hoe het gaat op de groep maar ik had de vraag beter niet kunnen stellen.
Diverse dames van de verzorging zitten inmiddels thuis met coronaklachten. Eén van de verzorgende is positief getest, van een andere verzorgende werd vandaag de coronatest afgenomen en van nog twee verzorgende was de aanvraag voor een test onderweg.
De bewoners die nog op de groep zijn waren voor zover ze konden zien gezond maar of dat zo zal blijven wist niemand. Ze hoopten dat ze nu alle corona de deur uitgewerkt hadden maar zeker weten doe je dat over 14 dagen pas. Als er in die 14 dagen weer iemand ziek wordt begint het hele spul weer van voor af aan.

Helaas had de vrijdag nog meer in petto voor ons.
Tegen 16.00 uur kregen we een mailtje vanuit de woongroep dat niet mis te verstaan was.
Door de ontwikkelingen rond corona was er besloten dat bewoners en personeel allemaal getest moesten worden. Bewoners die positief getest worden gaan daarna naar de quarantaine afdeling bij het hoofdgebouw en personeel wat positief getest is moet naar huis om uit te zieken.
De mail was een voorbode van een telefoontje van de huisarts van de bewonersgroep.
De verspreiding van het virus leek niet te stoppen en in het belang van ‘gezonde bewoners en gezond personeel’ moest de scheiding plaats vinden.
‘Gezond’ omdat je negatief getest kunt zijn en drie dagen later alsnog klachten krijgen.
De test geeft alleen positief aan als er klachten zijn, zegt men. Ben je wel besmet en hebt nog geen klachten zal hij negatief aangeven.
Covid-19 is niet te vertrouwen en ongewoon gemeen.

Ps. Marjolein is positief getest en inmiddels overgebracht naar de speciale corona-unit samen met de een na laatste bewoonster. Nu zijn ze bijna weer compleet op de coronawoning. Ze heeft nog steeds geen klachten maar is wel positief getest.
Ik wil graag mijn verhaal kwijt maar zal even niet meer reageren op jullie reacties. Ga ze wel lezen maar het wordt me even te veel om terug te reageren.
Bedankt voor het meeleven wat ik/we al hebben mogen ontvangen.

 

De temperatuur

Zaterdagochtend lazen we dat de temperatuur 37.5° was in het rapport. Ach dat is niet veel. Komt wel goed.
Toch was de begeleiding er niet geheel gerust op en werd zij en nog 3 medebewoners 2 x per dag getemd. Eerste Paasdag was haar temperatuur weer normaal 36.7°
Het hele Paasweekend draaide bij ons om de ochtend en avond temperatuur van Marjolein. Via de app of het rapportageprogramma werd ze doorgegeven.

Marjolein haar zorgcoördinator praatte ons dat weekend nog een keer telefonisch bij wat heel fijn was maar op mijn vraag hoe het met haar ging kreeg ik een niet zo heel bevredigend antwoord. Ze dacht namelijk dat ze ook besmet was. Ze werkte thuis voor de groep en de coronatest was al aangevraagd.
Gelukkig voelde ze zich niet erg ziek maar ze had wel wat klachten en kon en wilde daarom niet naar de groep. Bovendien had niet alleen zij klachten, meerdere collega’s van het team waren al thuis met verschijnselen van corona. Dit is heftig, dat klinkt niet goed.

Naast de temperatuur bleef de telefoon een schrikbeeld dat weekend. Aan het einde van het weekend leek de rust een beetje terug gekeerd te zijn tot dinsdagochtend.
Telefoon vanuit de groep, weer geen fijne mededeling. Irma werd ook verdacht op corona en ging diezelfde ochtend nog naar de quarantaine afdeling op het hoofdgebouw.
Later die middag kregen we bericht dat Hanna ondanks de opleving voor het weekend overleden was. Hanna was vaker ernstig ziek geweest waarvan ze opknapte, de verzorging had gehoopt dat dit weer zou gebeuren. Corona had haar echter in zijn macht en liet niet meer los.

De schrik zit er nu goed in. Hanna overleden, Berta en Irma opgenomen op de speciale quarantaine afdeling. Wat staat ons nog meer te wachten?
Onze zoon roept zo af en toe ‘soms ben je te bang’ maar ik denk dat we nu echt bang beginnen te worden.

Woensdagmiddag kreeg ik een appje, of Marjolein even kon bellen. Ze was zo verdrietig, lag op het waterbed te huilen en ze konden haar niet troosten. Misschien hielp het om mamma en Wim even te beeldbellen.
Ach gutte gut, dat koppie van haar. Zo sneu om te zien hoeveel verdriet ze had van alle spanningen en het overlijden van Hanna.
Aan het einde van het gesprek was ze redelijk gekalmeerd maar bleef die avond toch wat in mineur lazen we later in de rapportage.

 

Het zal toch niet waar zijn?

Vorige week dinsdagmiddag kregen we een telefoontje vanuit de woongroep van Marjolein, ze hadden een niet zo’n fijne mededeling. Mijn hart zat bovenin mijn keel, daar gaan we dan en jawel hoor, er was een bewoonster waarvan ze dachten dat ze het coronavirus had. Het was zo snel gegaan dat ze ook al erg ziek was.
Oh nee hè, waar ik vanaf het begin bang voor was werd nu dus bewaarheid.
Op mijn vraag wie het was kreeg ik in eerste instantie geen antwoord vanwege privacy oogpunt. Grrr, wat een flauwekul. De groep woont al jaren samen, kennen alle bewoners inclusief achterban, we delen al jaren lief en leed en nu mag er ineens niet verteld worden wie er ziek is.

Het gesprek werd aan de andere kant door 2 dames van de leiding gevoerd, de andere dame greep gelijk in en vond dat dit wel verteld mocht worden en noemde Hanna. Officieel mochten ze geen namen noemen maar zij dacht er net zo over als ik. Al zoveel lief en leed en nu ineens geen namen meer. Het gesprek werd hervat.
Hanna was inmiddels in quarantaine en erg ziek maar verbleef nog wel op de groep. Bovendien was er nog een verdenking van iemand maar die dame voelde zich tot nu toe alleen niet zo lekker. Wat zij precies had wisten ze niet maar ze verdachten haar er wel van ook het virus te hebben.

Hoe had het virus toch de groep kunnen bereiken, was er iemand van de leiding ziek soms? Nee er was niemand ziek, ze wisten ook niet hoe het op de groep terecht was gekomen. Je kunt het hebben zonder er zelf erg in te hebben en ondertussen wel overdragen op anderen, dus nee ze wisten het niet.
Weer privacy?

Volgende vraag: Blijft Hanna op de groep? Is het niet beter dat ze naar de daarvoor speciaal gereed gemaakte quarantaine afdeling op het hoofdgebouw gaat?
Nee, ze bleef op de groep want ze was al te slecht om vervoerd te worden.
Grrr, mensen zijn altijd slecht als ze naar het ziekenhuis gaan waarom deze patiënt niet? Nee nee, ze werd wel apart verpleegd evenals de andere patiënt maar ze bleef op de groep.
Ik begrijp daar helemaal niets van, ben ik te overbezorgd? Zo blijft dat virus toch rond waren in huis, verzorgende van patiënten en cliënten lopen af en aan hoe kun je de boel op zo’n manier in bedwang houden?

Snel naar de volgende vraag: Zijn de verzorgende niet ziek? Gaan zij extra maatregelen nemen voor zichzelf maar ook voor de andere bewoners? Ja ze gingen nu handschoenen en mondkapjes dragen bij de verzorging. Is dat niet een beetje laat?
Nou nee er was geen reden toe tot nog toe dus dat was niet nodig geweest. Nu werd het een ander verhaal en gingen ze de mondkapjes en handschoenen wel gebruiken.
Aan de ene kant begrijp ik wel wat het tot nu toe niet gebruikt werd maar zelf zou ik toch erop aangedrongen hebben om het wel te gaan gebruiken. Het beleid……

Maar hoe gaat het met Marjolein op het moment? Marjolein doet het nog steeds goed op de groep en heeft geen klachten wat voorlopig een  geruststelling is maar mijn bezorgdheid is er niet helemaal mee weggenomen en niet alleen wat onze dochter betreft maar even zo goed voor de andere bewoners en hun verzorgende.
Nogmaals dring ik erop aan dat Hanna verplaatst wordt naar het hoofdgebouw om mijn ongerustheid kracht bij te zetten en vraag of we iedere dag bijgepraat kunnen worden omtrent de ontwikkelingen op de groep.
De dames beloven me plechtig dat we iedere dag bijgepraat zullen worden en we ronden het gesprek af.

Tjonge, het zal toch niet waar zijn? Na eerst Wim helemaal bijgepraat te hebben want die zat ook met oren op steeltjes het gesprek te volgen zaten we onthutst een poosje samen op de bank zitten te kijken. Zo komt corona wel heel dichtbij. Tot nu toe was alles nog goed gegaan maar garantie op een goede afloop heeft niemand hoe voorzichtig je ook bent.