72 uur klachten vrij

Vanmorgen kwam het verlossende telefoontje. Ze gaan morgen terug naar hun eigen woning. Marjolein en haar medebewoners zijn gezond verklaard, ze gaan weer terug.
Verwacht had ik het nog niet. Wel wist ik dat er vandaag overleg zou zijn over hoe nu verder maar voor 12.00 uur een telefoontje krijgen dat ze naar hun eigen huis mochten had ik niet bedacht. Ik werd er emo van.
Eindelijk goed nieuws, ze zijn door de crisis heen en lopen nu minder gevaar om corona op te lopen. Immuun voor corona zijn ze (nog)niet, minder vatbaar wel.

Omdat ik toch al in dorp liep ben ik gelijk de HEMA in gestoven en heb een heerlijke slagroomtaart voor ze gekocht en daarna snel afgeleverd.
Wat zou ik Marjolein graag even willen knuffelen, zo dichtbij en nog geen knuffel kunnen geven.

Het RIVM handhaaft een periode van 24 uur klachtenvrij zijn waarna je weer aan het werk mag of je quarantaine op mag heffen. Marjolein en haar medebewoners zijn 72 uur klachtenvrij geweest en mogen nu weer terug naar huis.
‘s-Heerenloo heeft neemt voor hun cliënten waaronder veel kwetsbare mensen zijn 72 uur als norm. Wij zijn ze daar dankbaar voor. Als ik bedenk dat Marjolein afgelopen zondag zomaar ineens weer verhoging had na een aantal dagen koortsvrij te zijn geweest ben ik daar blij om. De angst dat ze op de oude groep weer ziek zou worden was niet geheel irreëel.

Na de taart gehaald te hebben snel naar huis, Wim had ik ondertussen al ingelicht en iedereen op de hoogte stellen dat ze weer naar huis mocht. Heerlijk om te doen, beter dan zondag 2 weken terug toen we moesten vertellen dat ze corona had en naar de Hartenberg ging. Brrr als ik eraan denk lopen de rillingen me weer over de rug.

Aan het einde van de middag kreeg ik nog 2 zeer uitbundige appjes. De dames die morgenvroeg ingeroosterd waren appten dat zij uitverkoren waren om het hele spul te ontvangen. De een had zich de dienst al bijna zelf toegeëigend en de ander was zo blij dat zij ook mocht werken dat ze allebei van vreugde de telefoon namen en zich enthousiast bij ons meldden.
Klinkt het gek als ik zeg dat ik een beetje jaloers ben?
We moeten afwachten of de verpleeghuizen weer bezoek mogen ontvangen.
Ik hoop dat wij als ouders van onze bijzondere kinderen dan ook snel aan de beurt zijn.

P.s. Net nog even met Marjolein gebeeldbeld, ze hadden net de taart bij de koffie op en aan het koppie van Marjolein te zien was ze echt blij dat ze weer naar haar eigen huis mocht.