Lesotho is een land omgeven door bergen midden in Zuid-Afrika. Het wordt ook wel ‘Het dak van Zuid-Afrika’ genoemd. Het laagste punt ligt op 1400 m. en 80 procent ligt boven de 1800 m. met als hoogste punt 3482 m.
Doordat het land omgeven is door bergen is het wat mij betreft een intrigerend land. Daar wilde ik graag over de rand van de bergen kijken wat voor land dat nu precies is. Je kunt er alleen via (berg)passen komen. Snelwegen zijn er niet en alleen met een 4 x 4 drive kun je de passen op.
Het is geen welvarend land, ongeveer 68% van de bevolking leeft onder de armoede grens. Door het klimaat is het lastig gewassen te kweken. Er worden Merino schapen gehouden voor de wol veel meer dan dat levert het land niet op . Momenteel heerst er een hongersnood van grootse omvang. Al lange tijd heeft het niet geregend in Lesotho waardoor er geen of nauwelijks landbouw mogelijk is. De rivieren drogen steeds verder op waardoor de situatie voor de bevolking alsmaar verslechterd en het eind is nog niet in zicht.
De kindersterfte in Lesotho is hoog en onder de volwassen bevolking zijn er veel HIV en AID’s besmetting. Cultuur (condooms), bijgeloof en een groot tekort aan medische hulp zijn debet aan al deze problemen. In heel Afrika is men trouwens niet dol is op voorbehoedsmiddelen waardoor de problemen rondom AID’s ook in Zuid-Afrika een extra uitdaging is.
Via de Sani-pas hebben wij Lesotho bezocht. Tot mijn spijt konden we niet over het randje van de berg kijken. Een klein stukje het land in was er de mogelijkheid om de hut van een inwoner te bezichtigen waarna we alweer terug gingen om de lunch te gebruiken. De hut van binnen bekijken heb ik achterwege gelaten. Ik voel me altijd een beetje ongemakkelijk bij dit soort dingen (attracties). Binnen gluren hoe arm ze wel zijn. Achteraf bleek dit een bron van inkomsten te zijn voor deze mensen. De bewoners zijn niets te kort gekomen omdat wij niet gingen kijken want de gidsen zorgden voor de giften die bij de prijs van de excursie in zat, gelukkig voor hen.
Je moet je niet te veel van voorstellen van zo’n restaurant. Binnen was het behaaglijk en het zag er knus en gezellig uit maar van buiten leek het meer op een schuur. Het eten was er eenvoudig maar heerlijk overigens net als de wijn. Voor mijn gevoel ook hier weer erg tegenstrijdig om wijn te gaan drinken als je weet dat een groot deel van de bevolking honger heeft. Daar tegenover staat wanneer je niets gebruikt ze ook niets verdienen.
In het restaurant hingen overal foto’s van gedenkwaardige gebeurtenissen op de Sani-pas. Beroemde sporters en personages die de weg naar Lesotho via de Sani-pas eerder wisten te vinden. Uitdagingen en mogelijkheden te over om de Sani-pas te bedwingen. Ongelooflijk mooi op welke manier je de pas op of af gaat, het is schitterend.
De autorit over de Sani-pas was prachtig. Het was niet mogelijk om snel te rijden door losse stenen en steile gedeelten naar boven. Dat gaf ons allte tijd om te genieten van het uitzicht. Uiteraard zijn de nodige stops gemaakt om foto’s te kunnen maken. Later kwam er een dikke mist opzetten wat het landschap als een dikke deken omsloot en er niets meer te zien was. Gelukkig, het grootste gedeelte hadden we zonder mist afgelegd.
De nationale dracht lijkt op een deken zoals de man op de foto draagt. Ik dacht uit armoede maar in het restaurant droegen ze er ook één alleen kleurrijker en met een mooie speld vastgezet.
Bewegen en nog veel meer 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.