Trainen met dochterlief

Een tijdje geleden heb ik geschreven dat dochterlief voor het eerst met mij de 4-daagse zal lopen. Wij helemaal happy. Gezellig trainen, naar de 4-daagse toewerken en als kers op de taart samen de 4-daagse lopen.
Dat dachten we tenminste. De 4-daagse lopen gaat door.
Hem uitlopen hoogstwaarschijnlijk ook maar het samen trainen was een drama.

Nadat Lotte ingeschreven was liep ze vrij direct een hardloopblessure op. Flink balen maar ach er was nog tijd genoeg. Beetje tegenvallen deed het wel want de eerste wandeltocht stond al gepland. De blessure was zodanig dat ze echt niet kon wandelen en zich beter even rustig kon houden. Maar kop op. Ze is een rasechte sporter, conditie voldoende. Maar we weten allemaal dat wandelen net iets anders is dan hardlopen. Spieren worden niet of net iets anders gebruikt dan bij het hardlopen. Het zou zeker goed komen.

Blessure opgeknapt, we konden los. Eindelijk starten met de wandeltrainingen, we keken er al zolang naar uit.
Agenda’s naast elkaar en tja, die van moeder was wel heel erg gevuld. Het leek voorlopig niet te passen en Lotte wandelde een paar zaterdagen alleen omdat moeder het (te) druk had. Om zeker te zijn dat we samen konden wandelen blokten we een paar data in onze agenda’s want ja je wist het maar nooit.

Eindelijk kwam er een geplande datum waarop we samen zouden gaan wandelen.
Vrijdagavond, komt er een appje van Lotte binnen.
Mam ik heb behoorlijk keelpijn, ik weet niet of ik morgen kan wandelen. Och arme, nee toch. Als je je niet goed voelt dan gaan we niet hoor.
Het voegt niets toe aan je conditie om met een ziek lijf te gaan wandelen. Het werkt zelfs averechts te gaan trainen als je ziek bent.
Volgende week gaat het vast lukken en kunnen we samen aan de wandel.

Dat dachten we tenminste. De keelpijn van Lotte werd met de dag erger en op maandagochtend kwam er weer een appje binnen. Mam ik heb de hele nacht niet geslapen mijn keel doet zo’n pijn. Kun je met me mee naar de huisarts? Ik heb al gebeld en kan 10.20 uur terecht.
Als ze bij de spreekkamer binnenstapt heeft de huisarts het direct in de gaten. Een flinke keelontsteking die met zwaar geschut bestreden dient te worden. Aan de antibiotica voor een hele week. Uitzieken en kuur afmaken.
Verbluft en verdwaasd staan we weer buiten. Toen we richting de huisartsenpraktijk gingen hadden we natuurlijk wel in de gaten dat het ernst was maar ‘Uitzieken en kuur afmaken’ hadden we niet bedacht.
Er zat niets anders op, uitzieken en de tijd nemen om te herstellen. Tijd nemen om te herstellen ging vanzelf want ze was er behoorlijk ziek van.

Kort daarop lukte het weer niet om samen te wandelen. Moeders was wederom afwezig.
Het jaarlijkse wandelweekend van de wandelclub stak er dit keer een stokje voor om samen te wandelen. Maar daarna zou het echt gaan gebeuren.

Dat dachten we tenminste. Weer kwam er een appje binnen van haar. Nu hoestte Lotte de longen uit haar lijf. Voor de zekerheid contact opgenomen met huisartsenpraktijk en zowaar de assistente vond het raadzaam om langs te komen. De longen leken schoon te klinken maar voor de zekerheid bloed laten prikken. De laatste tijd worden er nog al wat longontstekingen geconstateerd en niet alleen bij ouderen.
Snel werd duidelijk dat er een ontsteking zat die ook dit keer weer met antibiotica bestreden moest worden. Het duurde ruim een week voordat ze hier goed van opgeknapt was.

En toen was het eind juni. Aanstaande woensdag gaan we voor de laatste keer proberen om samen te wandelen. Voor een lange wandeling zijn de weersvoorspellingen perfect aanstaande woensdag.
Licht bewolkt en 20°
Zou het woensdag eindelijk gaan lukken?
Wat het uilopen van de 4-daagse betreft denken we dat ze het gaat redden maar spannend wordt het wel.
Wordt vervolgd, dat is duidelijk.

Training week 2 ‘Marikenloop’

Flink afzien en balen was het vandaag. Wat als een veelbelovende week begon eindigde zeer zeker niet veelbelovend. Maar laat ik bij het begin beginnen.

 

Maandag lekker met de club getraind. Voor zover je intervaltraining lekker kunt noemen was het wat mij betreft toch een geslaagde avond. Alles kon ik bij houden en niet eens in de achterhoede. Of er toe al tekenen van verval waren? Ik weet het niet, in mijn beleving niet. Nog steeds vol goede moed ben ik de volgende dag aan mijn 4-daagse training begonnen. 27 kilometer hebben Sam en ik met prachtig weer gelopen. Aan het einde van de dag hebben we even een flinke bui meegepikt maar ondanks dat toch goed gevoel over onze prestatie. Sam moet weliswaar 55 kilometer per dag lopen met de 4-daagse maar hij heeft nog genoeg tijd om die kilometers in de benen te krijgen.

Dan is het woensdag en gaan Wim en ik in de stralende zon ons 18-holes rondje golf lopen. Dat ging zelfs heel goed. Ik verbaasde mezelf met goede afslagen en een minimum aan slagen voordat ik in de hole lag. Wim sloeg er ook lekker op los. Dus dit was ook een geslaagde dag.

Donderdag had ik mezelf weer een hardlooptraining beloofd. Ik had er weer zin in. Niet te warm aangekleed en vol goede moed ben ik aan mijn rondje begonnen. Het verliep best lekker, de opdracht was 35 minuten hardlopen  in zone 2, joggen dus. Het lukte me redelijk goed. Ik ben tot de 30 minuten gekomen net geen 35 minuten, de laatste 5 minuten heb ik er echt uit moeten persen. Maar ik wilde per se verder komen dan vorige week. En eigenlijk was ik best wel trots dat het me tot zover weer gelukt was.

Vrijdag was een redelijke rustdag zei het dat ik naar de begrafenis van een ex-collega moest. Ze 1½ jaar ziek geweest en is op  een paar maanden na 62 geworden. Twee maanden nadat ik wegbezuinigd ben werd zij ziek. Dan is jouw probleem niets vergeleken bij haar ziekte. Het hakte er gisteren toch behoorlijk in. Het was een stralende dag, gelukkig misschien voor al haar familie, vrienden en collega’s. Als het zo’n grijze dag is wordt je er nog verdrietiger van dan het al is.

Gisteravond nog een eindje gewandeld met Wim om de dag wat minder triest af te sluiten maar ik kon hem toen al niet goed bij houden met wandelen. Dat gebeurt wel vaker maar na een poosje zet ik een tandje bij als ik warm gelopen ben en dan lopen we prima samen. Gisteravond lukte dat dus niet. Ik had toen al wel het gevoel dat het morgen (vandaag) wel eens zwaar zou kunnen worden met m’n training.

En helaas dat was het ook, zwaar. Het inlopen ging nog redelijk maar ik voelde al wel mijn kuiten en hamstring. Toch vol goede moed aan mijn 25 minuten begonnen, het waren er tenslotte maar 25 die ik doen moest. Na 5 minuten kon ik al niet meer verder, dan maar een stukje lopen. Dit heb ik ongeveer 3 keer herhaald waar na ik het opgegeven heb. Dit ging hem echt niet worden. Helaas maar nog verder forceren leek me niet verstandig. Lekker wandelend in het zonnetje ben ik terug gekomen. Samen met Wim een kom koffie gedronken met een stukje appelcitroenvlaai gegeten want snoepen lukt altijd wel. Daarna wat was weggestreken en nu zit ik weer achter mijn computer een blog te schrijven. Dit voelt redelijk goed maar ik moet niet aanzetten tot snel lopen of hard de trap op lopen want dan zeggen alle spieren, hoo tot hier en niet verder. Ik heb nog hoop voor aanstaande maandag maar het valt me behoorlijk tegen dat ik het niet gehaald heb vandaag.

(Plaatjes van internet)

Ps. Heb je al eens op mijn Facebookpagina? Vind ik leuk!!!

Training week 1 ‘Marikenloop’

De eerst serieuze trainingsweek voor de Marikenloop zit erop. Vorige week had ik al een extra testrondje gedaan zodat mijn slapeloze nacht niet voor niets geweest was en nu zit de eerste week er al weer op. Redelijk gerustgesteld door die testronde van vorige week ben ik maandagavond naar de training gegaan. De vereniging heeft zich uitgesloofd om dames van buitenaf te motiveren mee te doen maar daar is nogal lauw op gereageerd. Veel hebben zich niet aangemeld. Toch zijn we van vooraf aan begonnen aan de voorbereiding. Dat betekende dat er minder hard getraind werd dan normaal op maandagavond. Prima vol te houden en niet zo vermoeid als normaal had ik dinsdagmiddag alweer zin om een rondje hard te lopen.

Wel hebben we voor de rest van de week huiswerk meegekregen. In totaal moet er 3 keer in de week getraind worden. Tot nu toe trainde ik het minimale van 2x in de week. Lekker lui, alleen de trainingen van de club volgen en meer deed ik niet, maar daar kom ik nu niet mee weg.

De eerste opdracht was 30 minuten hardlopen achter elkaar op jog-speed. Daar ben ik woensdag voordat het slecht weer zou worden snel aan begonnen. De thermometer binnen gaf aan dat het 4 graden was dus ik had me lekker aangekleed tegen de kou. Inschatten wat je aan moet lukt me nog niet zo best want ik had buiten de zon gerekend. Die begint al behoorlijk warm te worden als je erin loopt. Na een kwartiertje liep ik al met een oververhitte kop rond. Dan maar even stil staan om de trui om mijn middel te knopen. Weer lekker verder. Nog één keer heb ik een kleine pitstop moeten maken door een stukje te wandelen. Na 25 minuten heb ik er de brui aangegeven. (bijna 30 minuten toch?) Het was gewoon op.

Nog één training te gaan voor deze week ben ik vrijdagmiddag samen met Lotte de 2e huiswerkopdracht af  gaan werken. 2 x 12 minuten met daartussen 3 minuten wandelen. Het ging perfect, waarschijnlijk omdat Lotte de tijd bij hield. Als ik zelf op de tijd moet letten kijk ik veel te snel op mijn horloge. Kijkend op mijn horloge zie ik dan dat ik amper over de helft ben krijg ik acuut last van mijn kuiten, hamstrings, rug, buiten adem noem het maar op. Als de trainer of in dit geval Lotte er op let is het enige wat ik moet doen hardlopen en het gewoon volhouden, dat gaat veel beter.

De resultaten had ik via Strava op Facebook gezet maar dat doe ik maar niet meer. Mijn loopmaatje voor de ‘Marikenloop’ wordt helemaal gek van me. Ze heeft niet zoveel tijd om te trainen als ik en iedere keer als ze wat voorbij ziet komen van mij schiet ze helemaal in de stress. Vanaf nu plaats ik niet al mijn trainingen meer op Facebook beetje sneu voor haar en misschien denkt de rest dan ook wel ‘pfff daar heb je haar weer’. Dat wordt iedere week een verslagje maken van de trainingsresultaten via mijn blog zodat jullie het toch kunnen volgen. Zelf vind ik het nog steeds erg spannend, ondanks dat week 1 goed gegaan is.

Ps. Kijk en lees ook mee op mijn Facebookpagina zodat je geen verhaal, foto, haiku of hersenspinsel meer mist.  Vind ik leuk!!!

 

 

Bijna 9 km. hardgelopen

Deze week niet zoveel nieuws te melden. Druk met de voorbereidingen voor de kerst. Je kunt je natuurlijk zo druk maken als je zelf wilt. Maar met 3 dagen visite moet je toch het één en ander voorbereiden. Volgens mij heb ik niet te veel moeilijke- en/of bewerkelijke recepten bij elkaar gezocht. Er zitten al wat gerechten in de vriezer die ik deze week bereidt heb. Ze moeten alleen ontdooid worden, opgewarmd en de finishing touch. Alles in de vriezer stoppen lukt natuurlijk nooit. Niet alles is geschikt om in te vriezen. Er blijft zeker wel wat over wat de dag ervoor of ‘s-morgens nog gemaakt moet worden. Maar dat heb ik zoveel mogelijk tot een minimum beperkt.

Ook het huis is bijna visiteproef. Gepoetst is er van boven tot onder in het huis. Ik zal niet zeggen dat ik alle hoeken en gaten gehad heb, maar er is toch wel hier en daar wat onderhanden genomen wat normaal niet zo snel op mijn poetslijstje staat. Eigenlijk best wel handig zulke visitedagen. Worden er tenminste ook nog eens klusjes gedaan die normaal blijven liggen. Bijkomend voordeel is dat ik in januari snel klaar zal zijn met het huis op orde brengen. Tijd voor andere klusjes!!!!!!

Maandagavond hebben we met de training weer eens een duurloopje gehad. De trainers wilden testen hoever we het redden. Ik was al gewaarschuwd dat het maandag weer zou gaan gebeuren, de test. Gek genoeg was ik er niet eens zenuwachtig voor. Ik had er wel zin in. Was eigenlijk ook wel benieuwd hoe ik er nu voor stond. Hoeveel kilometer we zouden gaan doen hadden ze er niet bij verteld. Dat was voor iedereen een verrassing. Na de voorbereidingen,  het rekken en strekken en het vertellen welke route we ongeveer gingen lopen zijn we van start gegaan. Rustig tempo zodat de duurloop uitgelopen kon worden door iedereen. Het was een heerlijke temperatuur om te lopen, geen regen, geen wind en iedereen had er toch wel vreselijk zin in. Twee keer hebben we een klein eindje gelopen omdat het gewoon niet anders kon. Eén keer omdat het pad niet verlicht was en de andere keer omdat we om grote plassen heen moesten. En maar lopen met z’n allen, heerlijk was het. Wat me alleen iedere keer weer verbaasd is wanneer de finish in zicht komt, dat is meestal zo’n drie kwart kilometer voor het einde je het opeens zat wordt en denkt, nou is het wel genoeg hoor. Blijkbaar heeft ook bijna iedereen dat. Ik hoor er meer mensen in de groep over. Daar ben ik eigenlijk nog wel benieuwd naar hoe dat nou precies komt. In totaal hebben we 8,8 kilometer achter elkaar hard gelopen. Alles bij elkaar, het lopen naar de warming up, het lopen tijdens de warming up, is er 10,1 km. door ons gelopen. En dat vonden we inclusief de trainers best knap van onszelf. In maart 2016 moeten we 10 km. aan kunnen. De trainers zijn er van overtuigd dat we die 10 km. in februari al in onze benen hebben.  We gaan het beleven.

Nu met de feestdagen gaan de training door voor zover het mogelijk is. Er vallen natuurlijk wel een aantal uit. Ik ga proberen om zelf of e.v. met Lotte een rondje hard te lopen. Maar of het lukt????  Vaak komt het er dan toch weer niet van. Maar oké, ik doe mijn best.

 

P.s. Kijk en lees ook mee op mijn Facebookpagina zodat je geen verhaal, foto, haiku of hersenspinsel meer mist. Vind ik leuk!!!