Een gewone zaterdag in september

Eindelijk is het zaterdag 28 september. De gevreesde, geliefde en meest memorabele zaterdag van september dit jaar.
Na de echtgenoot nam deze dag een tweede (oud) collega afscheid om met pensioen te gaan. Volgens oud gebruik worden alle memorabele dagen breeduit gevierd zodat deze dag ook met veel elan gevierd moest worden.

Een heerlijk weerzien van oud collega’s en hun echtgenoten. Bijna allemaal jongens van de koude grond, niemand vanuit een gespreid bedje en dat schept een band, evenals het feit dat alle kinderen de deur uit zijn en kleinkinderen de grootste gespreksstof vormen. Wij hebben geen kleinkinderen maar wij hebben wel onze oudste beperkte dochter, die er overigens ook bij was. Zij blijft de gemoederen bezig houden, naast onze tweeling. Het gemis aan gespreksstof over kleinkinderen wordt vanzelf opgevuld.

Alles en iedereen moet even bijgepraat worden. Omdat bijpraten nooit lukt op zo’n feest, daar heb je wel enkele dagen voor nodig worden er afspraken gemaakt om thuis verder te praten. Banden aan halen van oude vriendschappen. Vriendschappen die vanaf het begin ontstaan zijn en nu door pensioen en andere banen dreigen te verwateren.
We hebben allemaal het nodige meegemaakt en daar willen we toch graag nog een keer uitgebreid op terug komen.

Terug naar huis pink ik haast ongemerkt een traan weg.
Dit was fijn en had ik niet willen missen maar van mijn wandelkluppie waren ze deze zaterdag wandelend van Barneveld naar Amsterdam, 60 km. en daar had ik ook zo graag bij willen zijn. Samen met een collega wandelaar heb ik de wandelkalender van de club gemaakt. Ik heb het zelf gepland maar de datum was niet in mijn agenda te passen. Een andere keer maar weer.
Niet meer aan denken. Volgend jaar ga ik gewoon mee. Er staat tenslotte niemand op de nominatie om met pensioen te gaan.

Dat waren er 2 op een dag maar er was nog meer. Een uitnodiging waar ik graag gehoor aan had gegeven. De Burgers Zoo dag met Melody en haar genodigden, een blogfeestje. Zult u misschien denken dat is toch niet zo belangrijk. Nee dat is het niet maar wel heel gezellig en toch ook weer die band met mensen met een gezamenlijke interesse en hobby.

De dag is voorbij en ik kijk met plezier en weemoed terug op een mooie en fijne zaterdag in september.
Volgend jaar hoop ik dat september 6 zaterdagen heeft.