Nummer 7 is binnen

Nummertje 7 is binnen. 7 maal de 4-daagse van Nijmegen gelopen. Nu ben ik toch echt geen groentje meer. Meer dan 20 x een 4-daagse lopen zal ik niet redden, veel te laat begonnen maar hier ben ik best een beetje trots op en voel ik me ook geen groentje meer.

Dit keer ben ik niet blijven logeren met de wandelclub, maar samen met een wandelmaatje heen en weer gereden naar huis. Twee totaal andere manieren om de 4-daagse te lopen. Welke de voorkeur heeft kan ik niet zo zeggen. Dit was aardig relaxed. Geen logeerpartij dus ook geen inpakstress. Deze keer liep ik maar 30 km. per dag wat ook bijgedragen zal hebben aan het relaxte gevoel. Bij 40 km. loop je 2 uur langer, minimaal 8 uur in totaal. Bij 30 km. loop je minimaal 6 uur per dag. Op zijn vroegst 5 uur het bed uit en op zijn laatst 3 uur binnen op de wedren. Het beviel boven verwachting goed.

Ga ik met de wandelclub logeren is veel onrustiger en rumoeriger maar daar staat tegenover dat er een fysio en valt er zoveel meer te beleven. Met een mannetje of 20 extra om je heen is er altijd wel iemand die net weer iets anders te vertellen en beleefd heeft.

Gelukkig mochten we dinsdag niet van start gaan. Zelfs woensdag was het nog knap heet. Bij een vroege start, 6.45 uur, ben je al een aardig eind op weg voordat het heet wordt. Dat moest haast lukken meende ik. Bovendien zou het niet zo heet worden als de dag ervoor. In vergelijking met dinsdag klopte het wel maar tegen een half één, één uur begon ik behoorlijk heet te krijgen. Blij dat onderweg de tuinslangendouches er weer waren. Even onder de sproeier door, beetje afkoelen en verder.

Donderdag was een vreselijke dag, nat, koud, ongezellig en hij leek eindeloos. Tegen half elf begon het te regenen en het is blijven regenen tot ongeveer 16.00 uur. Het is zwoegen en je enige doel is om zo snel mogelijk de finish te halen. Na zo’n natte kledderdag verlang je alleen maar naar een warme douch en droge kleren.

Vrijdag was een superdag. Goede temperatuur om te wandelen, vroege start en zoals gewoonlijk voor de laatste dag veel publiek langs de kant. Vooral op en langs de Via Gladiola is het 8 km. lang één groot feest. Nou niet mopperen dat dit niet leuk is, te druk, te warm enz. enz. enz. Zolang je het niet meegemaakt hebt is er geen oordeel over te vellen.

En dan de felbegeerde beloning in ontvangst nemen, en natuurlijk foto’s maken. 2022, een memorabele 4-daagse moet door ieder persoonlijk voor eeuwig vastgelegd worden op de foto. De foto’s vliegen de hele wereld rond en Facebook ziet oranje groen van alle wandelende en feestende 4-daagse lopers en bezoek. Wat een heerlijkheid die mobieltjes.

Op de wedren kwam ik wandelneef tegen. Daar stond hij ineens, recht voor onze neus. Reuze gezellig. Twee jaar lang geen 4-daagse en bijna geen contact gehad te hebben tussendoor gaf nogal wat gespreksstof. In augustus zien we elkaar weer en praten we verder. Dit was te kort.

Begin dit jaar heb ik vreselijk getwijfeld of ik nog wel een 4-daagse wilde lopen, maar nu weet ik dat stoppen geen optie is voor mij. Ik blijf doorgaan totdat het echt niet meer wil of kan. Dit feestje wil ik zeker niet missen.

4-daagse, 35 tot 40 graden

Het kan bijna niemand ontgaan zijn, morgen, de eerste dag van de 4-daagse is afgelast. Zondag om 14.00 uur was de kogel door de kerk. De 4-daagse wordt dit jaar een 3-daagse. En menigeen is daar blij om. Wat mij betreft een pak van mijn hart. Familie en vrienden vroegen al of ik dinsdag thuis bleef, maar dat is iets wat je niet zo snel doet. Een dag niet lopen is geen medaille en betekent einde oefening. De trainingen die vooraf zijn gegaan, het zwoegen, de tijd die er al in gestoken is. Bovendien je hebt betaald hè.

Na zo’n beslissing van hogerhand begint het gemopper en gemauw. Zijn er van die flinkerds die menen te moeten verkondigen dat de medaille of het kruisje niet verdiend is bij 3 dagen wandelen. Een fijne boodschap die kan iedereen even in zijn zak steken waarna ze vertellen zelf toch te gaan. Want ja niet over de Waalbrug gelopen te hebben is voor hen de 4-daagse niet compleet. Echt, het is nooit goed. Welke beslissing er ook genomen wordt.

Laat mij maar lekker thuis. De lust om iets te doen vergaat me bij deze temperatuur toch al. Vorige week was het wel anders. Een week voor de 4-daagse sportrusten schaf ik maar af. Het is me vorige jaren ook met hangen en wurgen gelukt. Rustig aan doen bevalt me beter. Zaterdag was ik als een briesend paard dat in zijn stal stond te trappen van ongeduld. ‘s-Morgens voordat het warm werd maar even een rondje golf gedaan.

Dit jaar blijf ik overigens thuis en reis heen en weer tussen Ede en Nijmegen. Wil het eens proberen hoe dat bevalt. Van de wandelgroep was er niemand die 30 km. loopt en gaat logeren met de groep. Dat zou betekenen dat ik alleen heen en weer moest reizen en als het tegen zit ook “alleen” moet lopen. Wie schetst mijn verbazing, kom ik begin maart een buurvrouw van vroeger tegen en blijkt zij de 4-daagse te lopen en ook nog eens alleen. Haar partner had het af laten weten en wilde niet meer de 4-daagse lopen. De beslissing was snel genomen. Nu lopen we samen. De trainingen waren heel gezellig dus ik denk dat we de (4) 3-daagse gaan redden samen.

Kronenburgerpark

Was dat nou? Hondenrugzak

Honden worden overal mee naartoe genomen. Op de fiets, naast de fiets, wandelend, 
met de auto. Wandelwagentjes, fietsmanden, fietskarren voor honden.
Steeds weer wordt ik verrast door de veelheid aan mogelijkheden.
Onlangs kwam ik een variant van hondenvervoer tegen die ik nog niet eerder
gezien had.

• 

• 

Mijnheer en mevrouw hadden ieder hun eigen hondje op de rug.

Stilletjes

Ze was stilletjes, vond het duidelijk leuk dat we er waren maar veel geluid kwam er niet uit.
Ze was goed voorbereid op onze komst en wist ook dat ze niet mee naar huis kon.
Misschien was dat de reden dat ze stil was. Fijn vinden dat pap en mam er zijn en weten dat je niet mee naar huis mag terwijl dat het gene is wat ze het liefst zou willen.

Bij de voordeur werden we begroet waar ontsmettingsmiddel klaar stond naast de mondkapjes en de plastic handschoenen.
Nadat we de handen gewassen hadden het mondkapje voorgedaan en de handschoenen aan hadden werd ze door de voordeur gereden en mochten we haar meenemen.
Voordat we de mondkapjes op deden hebben we elkaar gedag gezegd en goed bekeken.
Toch wel raar je vader en moeder met een mondkapje voor.

Een klein uurtje mochten we wandelen terwijl de zon steeds meer tussen de wolken door kwam. Kwebbelend hebben we een rondje gedaan. Onze vragen beantwoordde ze direct met ja of nee, ze was er goed bij maar verder kwam er niet veel uit.
Tijdens het wandelen zat ze ons af en toe wel goed te bekijken, die mondkapjes hoorden daar echt niet.

Het liefst waren we ergens op een terrasje gaan zitten om iets lekkers te eten en drinken maar dat is nog lang niet aan de orde voor Marjolein.
Na het uurtje hebben we haar weer door de voordeur geschoven waar ze 1,5 mtr. door de verzorgster weer opgevangen werd.

Toen we onze fietsen achter uit de tuin haalden zat ze al aan het hek op ons te wachten. Na nog een aantal begroetingen en een ‘luchtkus’ van haar vertrokken we.
Erg leuk dat we gingen vond ze het niet maar huilen deed ze ook niet.
Je weet nooit wat er precies in haar om gaat. Wij hadden het idee dat ze goed begreep waarom we de mondkapjes moesten gebruiken en waarom ze niet mee kon.
Ze verbaasd ons steeds weer wat ze oppikt en begrijpt. Het afscheid werd er zeker makkelijker door.
De afspraak voor volgende week staat weer terwijl we hopen dat de regels ondertussen nog meer versoepelt zullen worden.

Voorstel rondje

Mogen wij ons even voorstellen
We wilden het liever uitstellen
dat kwam verkeerd aan
Uitstel van de baan
Anders gaat ze ons zelf tentoonstellen

Wij zijn de opvolgers van Flip & Flop
Op zich is dat zeker super, top
maar al die aandacht
wat wordt er verwacht
van een paar wandelaars in de dop

De oude Flip & Flop waren versleten,
tot op de draad, te veel geleden
Heeft ze ons gescoord
Mogen wij nu voort
En het wordt zeker weten zweten

Verhalen op onze harde schijf
Gaan wij de storytelling te lijf
Verhalen, roddels
Spannende broddels
We doen ons best, dat staat buiten kijf

Vermoedelijk al tot heel erg snel
De eerste tocht zit er op, jawel
Niks van inlopen
Wandelen, hop, hop
Aan de bak, vlug, het eerste schrijfsel

Limerick op zondag is een idee van Melodyk.nl voor meer L.O.Z. klik hier

Denk je,  waar gaat dit over lees dan een verhaal van Flip & Flop

Flip & Flop spraken de dames (k)Hak

Hé hallo
Zijn we weer
Moet je luisteren, pas geleden hebben we kennis gemaakt met de dames Hak uit de kast van boven.
De dames Hak, van die zwarte pumps, hakken bijna als high heels, helemaal zwart en met neuzen zwart van de lak. Beetje kak dus. Met feestdagen en speciale gelegenheden komen de dames uit de kast. Best saai eigenlijk maar ik denk dat ze ook niet zoveel zin hebben om zich al te veel te laten zien. Moeten ze werken en daar zijn de dames niet zo van gecharmeerd. Zie je direct aan die lak neuzen van ze. Stonden ook een beetje met de neus omhoog met ons te praten. Maar dat vergeven we ze voor deze keer. Ze hadden namelijk wel een lekkere roddel.

Afgelopen feestdagen, het is inmiddels al bijna 2 maanden geleden, moesten ze voor het eerst opdraven. Ze hadden al bijna een jaar in de kast gestaan nadat ze midden in de zomer in de uitverkoop gekocht waren. Nou, nou, tjonge, jonge in de uitverkoop gekocht. Hoezo Kak dus, wij waren wel 2 x zo duur als zij, misschien wel 3 x zelfs.
Goed Anne had dus feest. Iets bijzonders en daar hoort blijkbaar een bijna zwarte outfit bij. Nee geen begrafenis maar iets met het werk van de echtgenoot of zo. Zelfs de nagels werden in bijpassende kleur gelakt, nou dan is het wel ernst hoor. Tip top in de schmink, dames Hak aan geschoten een mooi tassie erbij en klaar was Cees. Nee geen rugzak, natuurlijk niet. Stel je voor, zo’n lomp ding over je schouder kieperen als je zo opgedoft bent.

Richting etablissement ging het. Blijkt daar grind op de parkeerplaats te liggen. Ja daar waren de dames Hak niet zo blij mee. Kunnen die fijne neusjes en hakjes van ze niet tegen. Pfffffffff. Wij hebben daar toevallig geen enkele moeite mee maar de dames Hak leek het maar niks al dat grind. Maar Anne deed wat ze kon en probeerde die kiezels te ontwijken. Onbegonnen werk natuurlijk. Waren de dames dan wel weer blij mee dat Anne zo haar best deed die stenen te ontwijken. Ze vonden Anne toch wel erg raar lopen, zo hobbelig waren die stenen nou ook weer niet. Wat er aan de hand was begrepen de dames Hak niet precies.
Ha gelukkig, ze waren bijna bij de stoep. Zou het probleem wel opgelost zijn.

Daar op de stoep bleek het loopprobleem helemaal niet opgelost te zijn. Maar toen konden de dames Hak wel zien waar de schoen knelde. Ze knelden dus niet, Anne slipte er gewoon uit. Ze kloste als een klein meisje met de schoenen van haar moeder over de stoep. De dames Hak waren veel te groot. Hiiii Hiiiii
Echt weer iets voor Anne hoor. Ons bin zuunig.  Midden in de zomer met van die dikke wandelvoeten pumps gepast en gekocht en er in de winter op gaan lopen. Ja Anne dan passen de dames Hak niet meer. Voetjes geslonken na een (lange) rustpauze, buiten lekker koud en dan heb je vergeleken met de zomer zeker weten een halve tot hele maat kleiner van schoen.

Daar zat ze dan op het feest met die veel te grote dames Hak.
Ze durfde nauwelijks te lopen, bang om met de hakken te klepperen of er neer te vallen met die veel te grote schoenen. Ze kwam niet van haar stoel af vertelden de dames Hak. Ze zagen wel dat ze naarstig nadacht werd wat nu te doen maar daar bleef het bij. Wat nu want straks moesten ze ook weer via dat grind terug naar de auto.

Anne dacht de oplossing gevonden te hebben, ze zou naar de WC gaan en haar panty’s uit doen. Misschien bleven de dames Hak wel beter plakken aan blote voeten. Kousen uit, schoenen aan. Neeeeee, geen gezicht die witte benen onder dat zwarte rokje en in die zwarte schoenen. Panty’s weer aan en zo onzichtbaar mogelijk terug naar haar plek lopen. Angstvallig is ze de hele avond blijven zitten. Toen ze eindelijk naar huis gingen heeft ze de echtgenoot vastgegrepen en zijn ze stevig gearmd door het grind naar de auto gewandeld. Doen ze nooit maar dat hoeft niemand te weten natuurlijk.

6WMB Wandelen

Het 6 Woorden met beeld verhaal is een idee van Doldriest.com voor meer verhalen klik hier

De opdracht van 30 januari, maak een verhaal van 6 woorden over ‘WANDELEN’

Genietend van vergezichten komen tot inzichten

Wandelen in Schotland

Schotland lijkt voor ons Nederlanders een uitgesproken wandelland. Als je van natuur en avontuur houdt en je goed voorbereid is het er prima wandelen maar bedenk wel dat wandelen in Schotland niet voor watjes is.

Toen we zo over Schotlands wegen zwierven veilig en hoog in onze touringcar en al die prachtige bergen langs zagen komen, bedacht ik daar wel eens te willen wandelen. Met Oostenrijk in het achterhoofd wel eens een mooie wandelingen maken in de bergen van Schotland. Maar naarmate we langer in Schotland waren en we meer en meer bergen, bergkammen en paadjes zagen leek het mij toch niet zo simpel om Schotland te voet te leren kennen.

Op een aantal bekende langeafstandswandelroutes zoals de West Highland Way en de Great Glen Way na, lopen schapenpaadjes, jagerspaden zig zag door elkaar. Sta je beneden in een dal en kijk je tegen die prachtige bergen op dan zie je gelijk dat het een flinke uitdaging wordt om daar te wandelen. Je wandelt over rotsblokken en natte veen grond, slecht aangegeven of onbekende paden. Een rondje wandelen zoals bij ons in de bossen is er niet bij. Bovendien kan het weer uiterst grillig zijn en moet je wat kleding betreft overal op voorbereid zijn.

Een goede kaart, gezond verstand en een goede wandel en -kampeeruitrusting zijn nodig om in Schotland de bergen in te kunnen. Het is toegestaan vrij te kamperen maar zelfs dat is een uitdaging. Internet ben je zo kwijt dus vertrouw niet op je telefoon en Google Maps. Waarom noem ik kampeeruitrusting? Een korte wandeling is haast niet mogelijk tenzij je in de meer bewoonde gebieden komt en een aantal uitgezette wandelroutes. Maar wij Nederlanders willen de bergen in. De bergen, ze lijken niet zo hoog dat moet dus lukken.

Voor je navigatie heb je een goede kaart een kompas en navgate (navigatie via satelliet) en een dosis gezond verstand nodig. De bergkammen zijn niet buitengewoon hoog maar bruggen, berghutten, kabelbanen er is niets alles ontbreekt. Je bent echt op jezelf aangewezen.

En dan zijn de midges er nog. Ieniemienie mugjes van hooguit 2 mm. die je met z’n allen tegelijk aan vallen en waartegen geen plekje huid bestand is. Midges komen voor in of bij natte veengrond en leven in hele grote getale. Gebruik netten voor je gezicht, te koop bij sportwinkels in Schotland, kleed je van top tot teen aan en wil je even zitten of ergens kamperen zoek een plekje in de wind. Middeltjes tegen midges zijn te koop bij lokale winkels. Of Deet helpt weet ik niet. Over het algemeen zijn het echt geen wonder middelen en weten midges of andere insecten de lekkerste plekjes huid te vinden. Ook wij hebben kennis gemaakt met de midges, bijten dat die krengen deden en daarna begon de jeuk. Gek werden we ervan en zijn de bus in gevlucht om aan de aanval te ontkomen. Je slaat ze echt niet van je af zoveel tegelijk vallen aan.

Glen Coe Vallei

In de Glen Coe Vallei zijn dagtochten om te wandelen en als dat niet voldoende is kun je ook nog de Ben Nevis beklimmen. Klimmers die willen oefenen voor het grotere werk komen naar de Ben Nevis om deze 1344 meter hoge berg te bedwingen. Dagtochten in de Glen Coe Vallei zijn vrij lang. Zoek een gezellig B & B in de buurt van de Vallei zodat je snel op de plaats van bestemming bent. Vergeet niet dat Schotland 2 x zo groot is als Nederland, afstanden van de ene plaats naar de andere zijn langer dan wij gewend zijn. Even de snelweg pakken richting Vallei zit er niet in.

Wil je toch wandelen omdat het je een super land lijkt, bereid je goed voor of boek een wandelvakantie. Loop een route die bepijld is en waarvan je zeker weet niet voor grote verrassingen te komen staan. Hoe je het land ook bezoekt, je zult zeker niet teleurgesteld worden.

Scotland, Road trip Isle of Skey

 

 

Scheveningen

Wanneer ga je naar Scheveningen? Ja precies, als het mooi weer is. Je gaat tussen alle badgasten zitten, loopt een keer langs het strand, kijkt naar het Kurhaus vanaf het strand en misschien heb je met parkeren wat gezien van Scheveningen maar dat was het dan. Oké, als het hard waait ga je ook nog een keer kijken naar de zee maar veel meer zul je niet zien van Scheveningen.

Probeer nu eens het dorp zelf te bekijken. Start bijvoorbeeld een wandeling naar Wassenaar die begint in het dorp Scheveningen te bekijken. Scheveningen is ondanks dat het een dorp is al heel oud en dat kun je zien aan de huizen die er staan. Veel is er volgens mij afgebroken en opnieuw gebouwd maar ondanks dat is er voldoende overgebleven om de plaats eens van de andere kant van het Kurhaus te bekijken. Het heeft rijke geschiedenis als vissersdorp en dat kom op diverse plaatsen onderweg tegen.

Heb je Scheveningen bekeken dan zijn er voldoende wandelroutes die gevolgd kunnen worden. Bijvoorbeeld dwars door de duinen richting Wassenaar. Is die route te kort wandel dan door naar Katwijk aan Zee. Daar vandaan moet je wel met de bus en daarna met de tram terug naar Scheveningen. Wil je vanuit Wassenaar terug met het openbaar vervoer dan kun je er misschien beter voor kiezen om terug te wandelen. Het is prima te doen vanuit Katwijk aan Zee maar wil je vanuit Wassnaar dan moet je eerst naar Katwijk aan Zee met de bus om daar vervolgens over te moeten stappen op de volgende bus naar Den Haag en dan verder te kunnen met de tram naar Scheveningen.

Het is prima te doen met het Openbaar vervoer verder. Je gaat zitten en laat alles aan je voorbij gaan. Zo kom je nog eens ergens, het enige wat je hoeft te doen is uit rusten en te genieten. Op weg naar je hapje en drankje ergens langs het strand in Scheveningen.

Wat ook zo leuk is van wandelen door de duinen rondom Scheveningen is dat je steeds van weer de Pier kunt zien.

Ben je van plan om door de duinen vanuit Scheveningen te gaan wandelen, ga dan niet als het echt warm wordt. Veel beschutting tegen de zon vindt je niet in de duinen en vaak loop je ook nog enigszins uit de wind waardoor met veel hitte wandelen geen pretje zal worden.

Bloesemtocht

Voor de derde keer dit jaar de Bloesemtocht in Geldermalsen gelopen, we troffen het geweldig.
Het mooiste weer van de wereld en aan bloesem geen gebrek. Het eerste jaar dat ik hem gelopen heb waren we te vroeg. Was de bloesem de grote afwezige, we hebben hem toen even omgedoopt tot de ‘Dooie Takken Tocht’  Dit jaar hadden we enorm geluk alles stond in bloei.

De Bloesemtocht wordt georganiseerd door het Rode Kruis en het geld dat na aftrek van de kosten overblijft is voor goede doelen van het Rode Kruis. Het was de 26e keer dat het Rode Kruis deze tocht organiseerde.
Er kunnen korte en lange afstanden gelopen worden dus een excuus verzinnen omdat het te ver is kan niet er is voor iedereen wel een afstand die je kunt lopen.
De tocht wordt naast recreanten ook door veel 4-daagse wandelaars gewandeld omdat de lange afstanden prima geschikt zijn als training voor de 4-daagse.

 

 

Wandelend door boomgaarden, langs water, dorpen, kerkdorpen er is zoveel te zien, het echt geen straf om te lopen.
Onderweg zijn er goede rustplaatsen waar de koffie rijkelijk vloeit en de soeppannen staan te pruttelen dat het een lieve lust is.
Al die wandelaars lusten wel wat onderweg hoor. Zeker er wordt ook brood van thuis mee genomen maar een lekkere kop warme koffie of soep gaat er altijd in.

 

Je kunt kiezen via welke kant je lopen wilt de westkant of de oostkant, het hangt ook een beetje af van het aantal km. dat je lopen wilt.
De meningen zijn natuurlijk verdeeld welke kant nu het mooist is maar mij maakt het niet zoveel uit. Ik houd erg van afwisseling dus alleen tussen de boomgaarden en weilanden bekoren mij niet zo.

Wij hebben voor 30 km. aan de oostkant gelopen. De start was bij de Veiling van Geldermalsen waarna we via Buurmalsen, Erichem, Buren en Tricht weer richting Geldermalsen terug liepen.

Een prima dag, met veel wandelplezier.