Flip & Flop in een nieuw jasje

Hé hallo
Zijn we EINDELIJK weer
Nu mogen wij weer eens aan het woord. We dachten echt dat het afgelopen zou zijn
met bloggen en eveneens met wandelen.
Maar dat hadden we dus goed verkeerd. Nadat de boel gecanceld was is ze eerst een nieuwe
jas voor ons wezen kopen.
Hebben jullie ons al gezien in het nieuwe tenue? Beetje opvallend maar dat zijn we wel ge-
wend zo langzamer hand.

Nadat ze het nieuwe pak voor ons had gekocht zijn we een week naar Amsterdam geweest.
Daar zijn we prima ingelopen. Kilometers zijn er gewandeld en wij stonden met onze 
neus vooraan. De stad hebben ze zoveel mogelijk gemeden want met dat stomme virus
moet je daar niet wezen.
We zijn gezond en wel terug gekomen. Net op tijd want daarna begon het drukker
te worden met toeristen en stak het virus de kop weer op.            

Na die week Amsterdam hebben we meer in de kast gestaan dan dat we er uit kwamen.
Dagen achtereen heeft Anne gegolfd. Maar goed dat we die kakkers van een golfschoenen 
niet bij ons in de kast hebben staan. We waren het zo om daar in die kast te staan dat
we ze wel aan hadden kunnen vliegen.

En ineens waren wij weer het lievelingetje van Anne. Waarom hadden we geen idee van maar
dat was ook niet zo belangrijk. We stapten weer vrolijk door bos en heide.
Weet je we komen er altijd wel achter hoor waarom wij ineens weer aan de beurt zijn.
Waarom de pet weer de andere kant op staat.
En wat denk je waarom wij de kast weer uit mochten komen.............
We gaan halverwege september een tocht van plus minus, om en nabij de 63 km. lopen.
Met het wandelkluppie van Anne. Zien we onze wandelschoen vrienden ook weer eens.
Op zo'n dag is er tijd zat om bij te praten. Gaat zo'n beetje 12 á 13 uur duren om die 63 km.
te lopen. Worden jullie al moe bij het lezen van dat wandelplan?

Gelukkig is er voor een bezemwagen gezorgd want wij twijfelen eigenlijk een beetje of Anne 
het wel zal halen. Zoveel kilometers heeft ze nu ook weer niet in de benen zitten.
4-daagse die niet door is gegaan en zo weet je wel?
Wat weer wel leuk is, is dat het bijna op een happen en snappen tocht lijkt. 
Iedere klepscheet moet er gerust en gegeten worden onderweg. We denken dat er wel zo'n
4 á 5 rusten ingelast zijn en dan hebben we nog niet eens over het diner waar we aan het
einde van de tocht bij aan moeten schuiven.
Eigenlijk hebben we er reuze zin in en hopen dat Anne het vol zal houden.
Wij gokken op van wel. Ze zal echt niet snel op geven dat weten we inmiddels al wel.
Wat denken jullie zal ze het redden?
Hoe het afloopt horen jullie (liefst) van ons. We zijn heilig van plan om zelf over deze
tocht te schrijven. Weten we zeker dat ze niets achterwege zal laten of de werkelijkheid
mooier voor zal spiegelen dan hij is.
Wordt vervolgd dus.

• 

  Zo mooi als hier zijn we allang niet meer

6WMB – Schoenen

Het 6 woorden met beeldverhaal is een idee van Doldriest

Maak een verhaal met beeld over het woord SCHOENEN

Voor meer verhalen over SCHOENEN klik HIER

Wandelschoenen beheersen al jaren mijn leven

Waar gaat de reis naartoe? laatste voorbereidingen

Het visum laat enige tijd op zich wachten. Vreemd, onze vrienden hadden het al snel in huis maar dat van ons schiet niet op.
Zijn wij soms al in landen geweest welke Iran niet accepteert?
Een stempel van Israël in je paspoort is ten strengste verboden als je Iran in wilt. Heb je wel een stempel van Israël in je paspoort dan heb je een probleem. De oplossing, een nieuw paspoort aanvragen zonder stempels.

Later hoorden we wanneer je Iran hebt bezocht, Amerika je niet meer toelaat. Mijn reactie daarop was, dan vraag je toch gewoon een nieuw paspoort aan maar dat was toch iets te simpel gedacht.
Bij het aanvragen van een visum voor Amerika hoort ook een vragenlijst welke beantwoord dient te worden. Wat kruis je aan bij de vraag, bent u wel eens in Iran geweest? Verzwijgen (van een delict) is misschien wel net zo dodelijk als ja aankruisen.
De misstap is toch al begaan en of we ooit naar Amerika gaan valt te betwijfelen. Daar maak ik me voorlopig dus maar geen zorgen over.

De reis is betaald en het vertrek nadert met rasse schreden. Stapeltjes kleding verschijnen op de grote tafel in mijn werkkamer. Ze worden bekeken, gecontroleerd en nog eens gecontroleerd. Hebben we alles en ook de goede kleding bij ons?
Mannen mogen niet in korte broek lopen en in sommige moskeeën en steden mogen de mannen ook niet met blote armen lopen. Overhemden met lange mouwen mee dus. Sandalen mag, maar niet overal. Sandalen plus gewone schoenen mee. Bovendien  zal er af en toe flink gewandeld moeten worden, hup wandelschoenen in de tas. Koffers inpakken is al niet mijn grootste hobby maar nu is het extra opletten wat je meeneemt.

Ondanks dat ik al aardig bezig was geweest met mijn kleding, lange broeken, lange rokken, hoofddoeken, niet getailleerde blouses die over de billen moeten vallen  inclusief  lange mouwen begin ik toch te twijfelen. Doe ik het wel goed? Mijn blouses zijn behoorlijk licht en de broeken heb ik klaar heb liggen heb ik toch twijfels over.
Alles lijkt zover klaar te zijn, ik kan nog net even door het dorp struinen om iets passendst te vinden. Naast lang en wijd is de derde voorwaarde wat mij betreft dat de kleding niet te heet mag zitten.
Morgen vertrekken we.

 

Lees het hele verhaal van Waar gaat de reis naartoe?
Reislust
Grote reizen
Reisprogramma’s
Waar gaat de reis naartoe? Bestemming bekend
Gaat het wel door?
De Islam
Donald Trump

Kleurrijk

Ze zagen ons gelijk staan. Kleurrijk en opvallend. De opmerkingen waren niet van de lucht. Nieuwe schoenen? Hadden ze nog fellere kleuren? Ja die hadden ze maar die zaten niet zo lekker als wij. Dat was dan de eerste kennismaking met de wandelgroep. Nauwelijks ingelopen zijn en direct 20 km. voor de boeg hebben zou je toch wat meer mededogen verwachten. Maar nee hoor, gelijk de vuurdoop. Anne is in ieder geval wel blij met ons.
Heb je die zooltjes binnenin ook gezien? De combi is niet geweldig maar evenzo goed kleurrijk. Beter dan de tocht die we gelopen hebben. Saai, boring. Gaan we ook geen woord meer vuil aan maken. Om kilometers te vreten was het prima maar meer dan dat was het niet en…. we konden hem makkelijk aan. Had Anne allang gezien natuurlijk. Toch hopen we niet dat wij als enige kleur gaan geven aan dit soort evenementen.

Dit verhaal is onder andere een schrijfopdracht van Melodyk.nl daarnaast is het een verhaal in de serie Flip & Flop wandelen mee, de wandelschoenen en roddeltantes van AnneMarie.
Wil je de andere verhalen over kleurrijk lezen klik dan hier.

 

Flip & Flop spraken de dames (k)Hak

Hé hallo
Zijn we weer
Moet je luisteren, pas geleden hebben we kennis gemaakt met de dames Hak uit de kast van boven.
De dames Hak, van die zwarte pumps, hakken bijna als high heels, helemaal zwart en met neuzen zwart van de lak. Beetje kak dus. Met feestdagen en speciale gelegenheden komen de dames uit de kast. Best saai eigenlijk maar ik denk dat ze ook niet zoveel zin hebben om zich al te veel te laten zien. Moeten ze werken en daar zijn de dames niet zo van gecharmeerd. Zie je direct aan die lak neuzen van ze. Stonden ook een beetje met de neus omhoog met ons te praten. Maar dat vergeven we ze voor deze keer. Ze hadden namelijk wel een lekkere roddel.

Afgelopen feestdagen, het is inmiddels al bijna 2 maanden geleden, moesten ze voor het eerst opdraven. Ze hadden al bijna een jaar in de kast gestaan nadat ze midden in de zomer in de uitverkoop gekocht waren. Nou, nou, tjonge, jonge in de uitverkoop gekocht. Hoezo Kak dus, wij waren wel 2 x zo duur als zij, misschien wel 3 x zelfs.
Goed Anne had dus feest. Iets bijzonders en daar hoort blijkbaar een bijna zwarte outfit bij. Nee geen begrafenis maar iets met het werk van de echtgenoot of zo. Zelfs de nagels werden in bijpassende kleur gelakt, nou dan is het wel ernst hoor. Tip top in de schmink, dames Hak aan geschoten een mooi tassie erbij en klaar was Cees. Nee geen rugzak, natuurlijk niet. Stel je voor, zo’n lomp ding over je schouder kieperen als je zo opgedoft bent.

Richting etablissement ging het. Blijkt daar grind op de parkeerplaats te liggen. Ja daar waren de dames Hak niet zo blij mee. Kunnen die fijne neusjes en hakjes van ze niet tegen. Pfffffffff. Wij hebben daar toevallig geen enkele moeite mee maar de dames Hak leek het maar niks al dat grind. Maar Anne deed wat ze kon en probeerde die kiezels te ontwijken. Onbegonnen werk natuurlijk. Waren de dames dan wel weer blij mee dat Anne zo haar best deed die stenen te ontwijken. Ze vonden Anne toch wel erg raar lopen, zo hobbelig waren die stenen nou ook weer niet. Wat er aan de hand was begrepen de dames Hak niet precies.
Ha gelukkig, ze waren bijna bij de stoep. Zou het probleem wel opgelost zijn.

Daar op de stoep bleek het loopprobleem helemaal niet opgelost te zijn. Maar toen konden de dames Hak wel zien waar de schoen knelde. Ze knelden dus niet, Anne slipte er gewoon uit. Ze kloste als een klein meisje met de schoenen van haar moeder over de stoep. De dames Hak waren veel te groot. Hiiii Hiiiii
Echt weer iets voor Anne hoor. Ons bin zuunig.  Midden in de zomer met van die dikke wandelvoeten pumps gepast en gekocht en er in de winter op gaan lopen. Ja Anne dan passen de dames Hak niet meer. Voetjes geslonken na een (lange) rustpauze, buiten lekker koud en dan heb je vergeleken met de zomer zeker weten een halve tot hele maat kleiner van schoen.

Daar zat ze dan op het feest met die veel te grote dames Hak.
Ze durfde nauwelijks te lopen, bang om met de hakken te klepperen of er neer te vallen met die veel te grote schoenen. Ze kwam niet van haar stoel af vertelden de dames Hak. Ze zagen wel dat ze naarstig nadacht werd wat nu te doen maar daar bleef het bij. Wat nu want straks moesten ze ook weer via dat grind terug naar de auto.

Anne dacht de oplossing gevonden te hebben, ze zou naar de WC gaan en haar panty’s uit doen. Misschien bleven de dames Hak wel beter plakken aan blote voeten. Kousen uit, schoenen aan. Neeeeee, geen gezicht die witte benen onder dat zwarte rokje en in die zwarte schoenen. Panty’s weer aan en zo onzichtbaar mogelijk terug naar haar plek lopen. Angstvallig is ze de hele avond blijven zitten. Toen ze eindelijk naar huis gingen heeft ze de echtgenoot vastgegrepen en zijn ze stevig gearmd door het grind naar de auto gewandeld. Doen ze nooit maar dat hoeft niemand te weten natuurlijk.

Wandelschoenen

Hoe ik het voor elkaar krijg weet ik niet maar sinds ik de 4- daagse wandel en er voor train ben ik aan nieuwe schoenen toe. Het 4e paar sinds 2014. Vanaf het begin loop ik op Brooks Ghost terrein/wandelschoenen maar ik verslijt ze bij de vleet.

De schoenen zitten fantastisch en ik kan er ook op door blijven lopen tot Sint Juttemus maar ik doe er iets mee waardoor de zool snel slijt en van binnen de vorm eruit raakt. Met versleten zolen kun je wel een tijdje door lopen. Moet je niet na een regenbui regen het bos in gaan want dan glibber je alle kanten, maar verder lukt dat wel. Je bent niet zomaar door de zool heen.

Het vervormen van mijn schoenen van binnen is een heel ander geval. De zool binnen in de schoen heeft zoveel te verduren van mijn voeten dat er vormen in komen die je niet hebben wilt. De bal van mijn voet wringt zich zo in de schoen dat daar een kuil in komt en de zool erom heen omhoog komt. Zelfs het midden gedeelte in de schoen komt omhoog.

Het wordt zo vervormd dat ik door al die heuvels en bulten in de zolen blaren ga lopen op plekken waar ik normaal totaal geen last van heb van blaren.

Ik heb al een keer Lowa’s geprobeerd maar die waren voor mijn voeten te stug waardoor ik zo’n pijn midden onder de bal van de voeten kreeg dat ik echt niet meer verder kon lopen. Mijn voeten rollen blijkbaar zo af dat ze geen weerstand van stugge zolen kunnen hebben/accepteren. Die vielen af, helaas want ze zaten verder als gegoten.

Vrijdag zijn we nog even een rondje wezen wandelen maar ik vond het niet fijn meer. Had ook nog wat dikkere sokken aan gedaan, de veters losser vanwege de dikke sokken maar ik was blij dat ik ze weer uit kon doen. Vreselijk wat zaten die dingen waardeloos zeg.

Hoeveel ik er ook van baal, ik moet gewoon weer nieuwe schoenen. Maandag ga ik naar mijn favoriete schoenenwinkel en wordt dan geholpen door de podoloog die daar zijn praktijk heeft. Ik hoop dat hij een oplossing weet want zo wordt wandelen alsnog een dure sport. Wordt vervolgd.

Kennen jullie dit probleem en wat hebben jullie er aan gedaan om het te voorkomen?