Stormachtige wandeling

In het weekend wil ik een taart bakken voor de verjaardag van onze oudste. Maar helaas, ik mis nog een ingrediënt. Dat moet even gehaald worden voordat ik er aan kan beginnen. En hoe doe je dat dan? Je neemt de benen wagen en gaat 10 km verderop je boodschapjes doen met dit stormachtige weer. Logisch toch?

Wim had gisteren gewerkt een dan moet er op woensdag nodig gesport of uitgegaan worden. Vraag me niet waarom maar zo gaat het meestal ‘s-woensdag. Hij had bedacht dat we de boodschap wel in een vuurdoop konden doen maar dan wel wandelend. Speurend op Weeronline vanmorgen was de beste timing om acuut te gaan, dan liepen we het minst risico op een bui regen. En hoe gaat het dan meestal hier?  De rugzak tevoorschijn gehaald, de wandelschoenen aan, een plas doen, jas aan en vertrekken.

Zo dat was weer een een super snelle start. Daphne Dekkers had ons waarschijnlijk niet bij gehouden. In no time waren we onderweg. Endomodo en het sporthorloge aan en weg waren we. Ongeveer zo’n 5 km stappend over afgewaaide takken, jas open en jas weer dicht omdat de zon weg was, bedacht ik dat we zo super snel geweest waren dat we helemaal niets te eten en/of drinken bij ons hadden. Zucht…… tjonge wat waren we weer snel geweest. Met de nodige kilometers nog voor de boeg was dat niet zo’n goed plan. En dit was echt niet de eerste keer dat we zonder fourage zijn vertrokken.  De bekende ezel die zich geen 2 x stoot.

Op ongeveer 6 km kwamen we een Stationskiosk tegen waar Wim dan maar een gevulde koek en een flesje water wilde halen. Oké, je moet wat. Een flesje plat water van € 2,50 halen. Dat was wel eigen schuld, moet je maar nadenken voor je vertrekt.

Bij de kiosk hadden ze meer dan alleen gevulde koeken. Er waren heerlijke appelflappen en de super smoothie’s waren ook nog in de aanbieding. Zelfs een euro goedkoper dan het flesje plat water. Dat zag er een stuk aantrekkelijker uit dan het flesje water van € 2,50.

De appelflap was knisperend vers. De bovenlaag met suiker spatte bij elke hap alle kanten op. Het was dubbel genieten want ondertussen kwam er een flinke regenbui langs. Niet dat de Stationskiosk erg gezellig was maar die bui misten we zo mooi en de appelflap was overheerlijk.

De regen trok weg en we konden weer verder. Of met de trein terug dat kon ook maar Wim wilde nergens van horen. Op Buienradar was geen regen meer te zien dus het oorspronkelijke plan zou gewoon gevolgd worden. Wie verzint het, met dit weer wandelen? Wij en ik had er best een beetje spijt van.

Met hier en daar nog een hobbel te hebben moeten nemen waren de boodschappen binnen en kon de terugtocht aanvaard worden. Weer buienradar bekeken om te beslissen hoe we terug wilden. Met het openbaar vervoer? Dan sta je eerst op de bus te wachten en vervolgens op de trein en ondertussen ben je wandelend al halverwege. Buienradar gaf aan dat het droog zou blijven. We gokten erop dat het ook zo zou zijn. Het werd 10 km. wandelend terug naar huis.

Vanmorgen om 10.00 uur vertrokken en om 15.30 uur waren we weer thuis. Met 21 km. in de benen zaten we een kwartier later met de beentje omhoog aan de koffie. Gek maar zoals het bijna altijd gaat na zo’n wandeling is de voldoening ondanks de hobbels, lengte of pijn altijd groot. Iedere wandelaar zal het herkennen; we hebben het weer gefikst vandaag.

De voorbereidingen voor de taart zijn ook al ingezet. Deze gaat de vriezer in en zaterdag wordt hij gevuld en afgemaakt. Wil je weten welke taart, kijk dan bij Nougatine schuimpjes taart