WGDRN? Persepolis

Als in 539 v. Chr. Cyrius II de Grote na eerst de Mediërs van zich afgeschud te hebben Babylon veroverd zal hij een dominante macht worden in het Midden-Oosten. De Perzen breiden hun rijk onder Cyrius die een perfecte bestuurder was uit tot een staat van ongekende grootte.  Veroveren, staatsgrepen er werd wat af gevochten. In 521 v. Chr. kwam  Darius de Grote aan de macht en liet een nederzetting Parsa/Persepolis bouwen.

Persepolis bevatte 12 bouwwerken waarvan de audiëntie zaal de belangrijkste was. De sjahs ontvingen daar onderdanen en bevolkingsgroepen die hun giften (belastingen) kwamen aanbieden. Dat er respect was voor hun gasten kon je zien aan de traptreden. Die waren 10 cm, hoog en breed zodat de bezoekers waardig en zonder capriolen het paleis binnen konden treden.
(Het Qaleh Rudkhan fort heeft traptreden van wel 25 cm. hoog om een eventuele aanval te vertragen of te verhinderen)

Darius was een prima bestuurder en organisator. Hij verdeelde het land in provinciën,  introduceert een muntstelsel om handel te drijven en geeft de bewoners veel vrijheden. Het land ontwikkeld zich in snel tempo.

Een aantal sjah’s verder kwam Alexander de Grote om het land en Persepolis een kopje kleiner te maken. Persepolis werd geplunderd en verwoest. De schatten van Persepolis zijn in tal van musea van Europese landen terug te vinden.

Voorstelling van volkeren

Persepolis

Ingang Persepolis

Niet ver van Persepolis bij Naqsh-e Rustam liggen enorme koninsgraven waarvan men vermoed dat daar koning Darius I (522-486 v Chr.) en zijn familie begraven liggen. Van drie andere graven denkt men dat het de graven betreft van Xerxes I (486-465 v Chr.), Artaxerxes I ( 465-424 v Chr.), en Darius II (423-404 v Chr.). Allen Koningen die na Darius I kwamen.

Koningsgraf bij Naqsh-e Rustam

Koningsgraf bij Naqsh-e Rustam

Voor Persepolis verrees in 1971 een luxueus tentenkamp om het 2500 jarig bestaan van het Perzische rijk te vieren. Sjah Mohammed Reza Pahlavi zorgde ervoor dat staatshoofden uit de hele wereld het aan niets ontbrak tijdens de feestelijkheden. De tenten waren elk voorzien van 2 slaapkamers en zelfs met marmeren badkamers.
De beste koks uit de hele wereld werden in gevlogen om al de staatshoofden van het beste eten te voorzien waarbij kosten nog moeite werden gespaard.
Hij wilde laten zien hoe goed Iran het had en hoe fantastisch hij het land bestuurde.
Naast deze feesten liet hij een enorm vrijheidsmonument bouwen om zijn goedheid rijkdom en macht aan de bevolking en de wereld te laten zien.
De bevolking stond erbij en keek ernaar want voor hen was er geen enkele feest georganiseerd . Zij mochten enkel vanaf de zijlijn naar de rijken der aarde kijken hoe deze zich vol vraten en feestten met de Sjah en zijn familie.
Er was al onrust in het land omdat de Sjah een aantal impopulaire maatregelen had genomen maar het feest luidde in principe het begin van zijn ondergang in.

Vrijheidsbeeld. Gebouwd ter gelegenheid van 2500 jarig bestaan van het Perzische Rijk

De Sjah vluchtte in 1978 zijn land uit onder het mom van een lange vakantie en ayatollah Ruhollah Khomeini keerde terug van zijn ballingschap. De bevolking wilde geen totalitair regime meer. Ayatollah Ruhollah Khomeini beloofde de bevolking de kloof tussen arm en rijk te verkleinen, de geheime politie van de Sjah op te heffen en de verwestersing van Iran tegen te gaan.
De bevolking koos tijdens de verkiezingen tegen de Monarchie en voor een islamitische staat enkel omdat ze de Sjah niet meer terug wilden hebben. Ayatollah Khameini maakte er een fundamentalistische staat van waardoor de bevolking in wezen van de regen in de drup raakten.
Tot op heden hebben de Ayatollahs de touwtjes stevig in handen en is de Iraanse bevolking na een economische opleving na het vertrek van de Sjah weer bijna terug bij af door o.a. herverdeling van grond en industrie welke in handen van een klein groepje mensen zijn gekomen. De laatste  jaren zijn daar de sancties van Amerika en de hardhandige hand waarmee Khameini en zijn trawanten het land in hun greep houden

Lees het hele verhaal van: Waar gaat de reis naartoe?
Reislust
Grote reizen
Reisprogramma’s
Waar gaat de reis naartoe? Bestemming bekend
Gaat het wel door?
De Islam
Donald Trump
We zijn er
De eerste indrukken
Flip & Flop levend begraven.
Woestijnschepen sjokten rustig voort

WGDRN? Woestijnschepen sjokten rustig voort

De woestijnschepen sjokten rustig voort terwijl hun begeleiders de grootste moeite hadden om het hoofd koel te houden. Letterlijk en figuurlijk. Het was warm in de woestijn. Heet, meer dan 50° en dat vermaledijde verdedigingsfort moest ook nog gepasseerd worden. Het fort was beroemd en berucht maar een omweg was niet mogelijk. Het is een verdedigingsfort waar de karavaan langs moet maar soms leek het wel of de rovers uit het fort kwamen om de karavanen te beroven.  Een omweg zou kunnen maar het alternatief was extreem langer en daardoor misschien wel net zo gevaarlijk. Nog langer in de woestijn verblijven was geen optie. Alles moest mee op reis, water, voedsel, koopwaar, inclusief dragers en verzorgers van de kamelen. De karavaan zou groter en logger worden en daardoor nog kwetsbaarder dan hij nu al was. Op hoop van zegen passeerden ze het fort om naar de dichts bijzijnde karavanserai te koersen. Daar konden ze uitrusten en al wat aan vracht lossen en bijkomen van de tocht van vandaag. De koopmannen wonen dicht bij of in de karavanserai’s en in vaak prachtige huizen waar de goederen opgeslagen werden om later door verkocht te worden. Daar konden ze lossen en rusten en genieten van een heerlijke maaltijd en een bad.

Lemen verdedigingfort nabij Matin Abad uit de Qajar tijd. Leem heeft veel onderhoud nodig. Het fort heeft zijn functie verloren waardoor er geen onderhoud meer gepleegd is. Ook in steden kun je zo maar ruïnes van lemen huizen en zelfs ruïnes van hele wijken tegen komen. In sommige oude dorpen wordt nog steeds leem gebruikt voor de bouw van huizen maar in de steden zie je meer en meer betonbouw, flats, parkeergarages en bakstenen huizen.

Mijn fantasie gaat weer met me op de loop maar vroeger was dit realiteit. De Zijderoute ging/gaat over bergkammen, diepe dalen, steppen en woestijnen.  Ieder landschap geeft zijn specifieke problemen en obstakels en de daarbij benodigde lastdieren.
Karavanserai’s (veelal uit de Qajar tijd) waren langs de zijderoutes te vinden zodat reizigers en hun dieren uit konden rusten en goederen laden en lossen.
Een karavanserai bevat altijd een grote open binnenplaats waar de kamelen en dromedarissen binnen konden lopen met hun last. Middenin die binnenplaats is een groot bad waar de lastdieren konden drinken nadat de vracht afgeladen was. De dieren kregen eten en drinken en de reizigers plaats nemen in de daarvoor bestemde kamers.
Kamers voor de gasten waren rondom de binnenplaats gesitueerd zodat vee en goederen in de gaten gehouden kon worden.

Vaak is een karavanserai via gangen verbonden met een bazaar waar de koopwaar direct verkocht kon worden als het niet voor een andere bestemming bedoeld was. Daarnaast zijn er vaak gangen richting badhuis en moskee. Niet iedere karavanserai heeft zoveel gangen. Het hing ook af van de plek waar een karavanserai stond.
Hoewel lang niet alle karavanserai’s hetzelfde zijn is dit ongeveer de opzet van een karavanserai. Koopmanshuizen verbonden met de bazaar of dicht in de buurt van een bazaar of een karavanserai was een logisch gevolg.

Een doolhof voor ons vakantiegangers, al die gangen, hallen en binnenplaatsen.
Door veel gangen van een bazaar vliegen de brommers om je oren. Hoogst irritant vonden wij maar afsluiten voor het verkeer is geen optie omdat de gangen vaak ook verbonden zijn met woonwijken rondom de bazaar. Zou er een gang afgesloten worden voor het verkeer dan moeten ze via grote bogen om de bazaar heen hun weg vinden. De complexen zijn vaak immens groot.

Karavanserai’s zijn niet alleen in Iran te vinden maar ook in Irak, Syrië, Turkije, Armenië, Azerbeidzjan, Marokko en een aantal landen in Noord-Afrika en de Balkan.
Karavanserai’s lagen 30 tot 40 km. uit elkaar. Het aantal kilometers dat een karavaan per dag af kon leggen.

Koopmanshuizen kunnen nogal verschillen. Opvallende en minder opvallende, verscholen achter een bazaar of duidelijk zichtbaar. We hadden geluk en hebben zelfs in een koopmanshuis gelogeerd. Omgebouwd tot hotel waarin veel authentieke elementen nog zichtbaar waren en zelfs nog in gebruik.

Hotel in oud koopmanshuis in Yazd. Door de straatjes van de bazaar moesten we de weg naar het hotel vinden. Smalle overvolle straatjes, beetje vervallen en dan kom je ineens hier binnen.

Entree op de binnenplaats van een koopmanshuis in Kashan. Dit koopmanshuis is helemaal gerestaureerd en open gesteld voor publiek.

Lees het hele verhaal van: Waar gaat de reis naartoe?
Reislust
Grote reizen
Reisprogramma’s
Waar gaat de reis naartoe? Bestemming bekend
Gaat het wel door?
De Islam
Donald Trump
We zijn er
De eerste indrukken
Flip & Flop levend begraven.

WGDRN? Flip en Flop levend begraven

Hoest, hoest, proest, proest, tuffff, tuffff. We leven nog, een wonder mogen wel weg zeggen. Moet je nou weer horen.
Jullie hebben vast al gelezen dat Anne op vakantie is geweest. Ja toch? Naar Iran zijn ze geweest en wij mochten mee of liever gezegd we moesten mee.
Wij blij want sinds de 4-daagse zijn we niet veel meer uit de kast geweest. We hebben nog wel gewandeld maar als ze op pad ging dan trok ze nog wel eens een paar andere wandelaars uit de kast. Beetje jammer natuurlijk. Zo mis je zeker weten wel het een en ander.

Maar goed wij mochten dus mee naar Iran. We zijn overal mee naartoe gesleept maar mochten maar een paar keer los. Een keer een berg op, oh nee, 2 keer een berg op en een keer de woestijn in.
DE WOESTIJN. Daar verheugden we ons vreselijk op. Zijn jullie wel eens in de woestijn geweest?  Nou wij nog nooit en Anne volgens ons ook nog nooit. Twee dagen zouden we de woestijn in gaan, we konden niet wachten tot het zover was.

De zesde dag van de vakantie kwamen we tegen 16.00 uur in Matinabad  Eco camp aan. Een kamp aan het begin van de woestijn. Gaaf man. Sliepen we in een (luxe) tent in de woestijn. Eten wat de pot schaft omdat het tenslotte geen luxe hotel was.
We kwamen dus aan in dat camp en werden in razend tempo uit onze koffers gerukt om in de woestijn te gaan wandelen voor het donker zou worden. Het wordt daar rond 18.00 uur donker en het schemeren duurt hooguit een half uur. Opschieten dus.

Wij de woestijn in. De hele groep gewapend met fotocamera, verrekijker en sommige zelfs met een filmcamera. We waren nog niet lang onderweg toen de eerste (kleine) teleurstelling al kwam. Waar was die enorme lege kale zandvlakte nou? In de verte zagen we bergen liggen en dachten dat daar de kale zandvlakte zou zijn maar die bergen kwamen maar niet dichterbij en die kale zandvlakte schoot ook geen bal op.
Wij dachten aan zo’n grote rode zandbak als bij de Parijs – Dakar race met in de verte bepakte statige kamelen en hun begeleiders. De bergen bleven ver van ons en de kale rode zandvlakte kwamen maar niet in zicht.

Ah daar was een mooi bultje, daar stonden geen struikjes op en het zand begon wat roder te worden. Zou achter die zandbult dan de eindeloze rode zandvlakte liggen?
Ondertussen begon het wandelen wel langzamer te gaan en de ademhaling van Anne ging duidelijk moeizamer dan normaal. Geen twijfel mogelijk, het kostte bakken met energie om hier te wandelen.
Daar stonden we onderaan het bergje, nu konden we los. Een sprintje naar boven en kijken wat er achter die bult ligt.
Een flinke inschattingsfout want daar ging het bijna mis met ons.
Het zand werd losser en losser en de berg hoger. Vanuit de verte leek het maar een bultje maar tijdens het klimmen bleek hij toch wel aardig hoog te zijn.
Maar ja je weet hoe Anne is. Die laat zich echt niet kennen en ze ploeterde stug door.  Terwijl anderen afhaakten klom ze hoger en hoger.

Bij elke stap zakten we verder het zand in. We kregen geen grip meer op het zand en gleden bijna net zo hard naar beneden als we omhoog stapten. En Anne maar doorgaan. Bij elke stap die ze maakte liepen wij voller met woestijnzand. We doken met onze neus het zand in en na zeker een halve minuut kwamen we eindelijk weer boven. Hoestend en happend naar adem met onze neuzen vol zand, we stikten er bijna in. En Anne maar doorgaan. Die moest en zou die zandrug halen. Hopla, adem in, met de neus het zand weer in en maar hopen dat we er op tijd weer uit werden getrokken. Spaans benauwd kregen we het van al dat vieze zand.

Eindelijk was Anne boven, even rust, ff uitpuffen. Maar wat denk je? Daar boven op die bult bleken we nog bijna geen adem te kunnen halen. Helemaal volgelopen met zand, onze longen konden geen kant meer op. Oppervlakkig ademhalen was alles wat we nog konden. Zand en voeten zaten ons flink in de weg, nog even en we barstten uit elkaar.

Niet alleen de ademnood boezemde ons angst in. Ineens kwam er een doemscenario boven drijven. Zou Anne ons hier achterlaten? Boos omdat ze niets meer aan ons heeft.  Bedolven onder het zand, levend begraven en voor dood achter gelaten worden in die rot woestijn. Zou dat ons lot worden? Schoenen uit en op kousenvoeten verder?
Flop begon al te snotteren van angst en verdriet. Je hoort immers vaker dat mensen hun spullen achter laten op vakantie. Plotseling begon Anne aan onze veters te klooien. Flop barstte in een klaaglijk gejammer uit. Zie je wel, ze laat ons hier achter en gaat op haar sokken verder.

Ooohhh, wonder boven wonder. Dat deed ze dus niet. We werden niet achtergelaten maar zo goed en zo kwaad als het ging daar boven op die verrekte zandrug uitgeklopt en weer aan gedaan. Pffftt. Zo dat haalde 10 x beter adem. Flop zat nog na te snikken van spanning en verdriet toen we alweer naar beneden moesten.

Zelfde drama eigenlijk met dat zand maar nu konden we de hakken in het zand zetten en bleven onze neuzen redelijk vrij. Adem halen ging ietsje beter dan naar boven toe. We liepen weer vol maar beduidend minder. Niet te diep adem halen, dan lukte het net. De bult af ging veel sneller dan erop en dat scheelde ook al een slok op een borrel.

Eenmaal beneden moesten we toch nog best een eind terug wandelen. Ondanks dat we niet zo vol gelopen waren als de eerste keer ging het wandelen moeizaam. Anne wandelde alsof ze op eieren liep. Niet zo gek want we waren wel 2 maten kleiner geworden met al dat zand in en om ons heen. Reken maar dat je het laat om hard te lopen.

Voor donker terug lukte niet maar dat was geen enkel probleem.  Griezelig maar ook spannend om in het donkere woestijn te wandelen. Links ver weg van ons waren de lichtjes van een moskee te zien en voor ons zagen we de zon achter wolken en heuveltjes verdwijnen. Plots was het donker. De lichten van het camp in de gaten houdend vervolgden we onze weg. Ver was het niet een beetje eng wel.

Lees het hele verhaal van: Waar gaat de reis naartoe?
Reislust
Grote reizen
Reisprogramma’s
Waar gaat de reis naartoe? Bestemming bekend
Gaat het wel door?
De Islam
Donald Trump
We zijn er
De eerste indrukken

Waar gaat de reis naartoe? De eerste indrukken

De volgende dag vertrekken we om wandelend wegwijs in Teheran gemaakt te worden. Gebruiken, gewoonten en het vreselijk chaotische verkeer van de Iraniërs laten we ons vertellen door de gids. Naast het chaotische verkeer is er nog iets typerends voor de bevolking van Iran, namelijk picknicken. In Iran is het de normaalste zaak van de wereld om te gaan picknicken. We werden direct al gewaarschuwd dat wij dat ook zouden gaan doen enkel en alleen al om het simpele feit dat er in de meeste steden en op het platteland al helemaal geen gelegenheid is om te lunchen. Picknicken dus.
Overal zie je mensen in parken en zelfs op groenstroken langs de kant van de weg zitten picknicken. Soms gewapend met een gasflesje met brander om thee te zetten of de soep warm te maken. Met een beetje geluk wordt je door de Iraniërs in het park uitgenodigd om met hen mee te eten. De bevolking is ontzettend vriendelijk en willen alles met je delen. Dit heeft ook mede met het islamitische geloof te maken net als het verbod om eten weg te gooien. Heb je teveel dan vraag je vriendelijk aan de mensen naast je of ze mee willen eten. Afgezien van dit gebod zijn ze uiterst beleefd en vriendelijk.

Wij picknickten vrij simpel met broodjes, komkommers, feta, tonijn uit blik en soms een gekookt ei. De koffie was van het bekende merk Nescafé en gek genoeg wanneer je niet anders krijgt went alles. Beter Nescafé dan geen koffie. Aan het einde van de vakantie was het voor ons heel normaal om ergens in een park te picknicken met een kopje Nescafé in kleermakerszit op een kleed te zitten. Het weer werkt in Iran natuurlijk ook aan mee. Lange hete zomers met nauwelijks regen van betekenis.

Waar zijn we onder andere geweest in Iran?

Golestan paleizen complex, Teheran:
Het paleis is rondom een tuin en zwembaden gebouwd. Het is één van de oudste gebouwen in Teheran en de regeringszetel van de familie Qajar rond 1779. De familie Qajar maakte Teheran destijds de hoofdstad van Iran. Het paleis werd het centrum van Qajari kunst en architectuur. Tot op heden is het paleis een inspiratiebron voor veel kunstenaar en architecten. Het paleis staat op de wereld erfgoedlijst van Unesco.

Masouleh:
Het gele dorp. Het dorp is tegen een berg gebouwd en de daken van de huizen als wandelpaden gebruikt. Het dorp is geel zodat het beter zichtbaar is in de mist die vaak rondom het gele dorp hangt.
De weg naar Masouleh gaat klimmend langs rijstvelden omhoog om tenslotte in het dorp terecht te komen waarna je niet meer verder kunt. Na het bezoek aan het dorp  moet dezelfde weg terug genomen worden. Onder langs het dorp is het een mega puinhoop van auto’s die allemaal tegelijk naar boven en beneden willen. De wegen zijn veel te smal en niemand regelt het verkeer. Geduldig proberen de mensen hun weg te zoeken in de chaos van auto’s. In Nederland zouden de scheldpartijen niet van de lucht zijn maar in Iran niet.

Qaleh Rudkhan fort:
Een Middeleeuws Kasteel in het noorden van Iran. Het kasteel is een militair complex uit de Seltsjoekendynastie gebouwd op 2 uiteinden van een bergrug.
De treden naar boven zijn 2 x zo hoog als normale traptreden om een eventuele aanval te verstoren. Wij klimmen de 700 meter hoogte op ons gemak omhoog. Aan theetentjes geen gebrek. We zijn te vroeg of andere toeristen hebben vandaag geen zin. Ze maken geen aanstalten om de thee warm te maken.

Moskeeën en Mausolea:
Net als bij de Rooms-katholieke kerk hebben moslims ook hun heiligen. Verbazend veel vrouwen worden geëerd. Vrouwen die veel betekend hebben voor de gemeenschap liggen begraven in een mausoleum. We hebben diverse mausolea bezocht.
Moskeeën verschillen enorm in grootte en versieringen. Qom is de meest conservatieve stad van Iran en heeft prachtige moskeeën waar je als toerist niet zo maar in mag.

Heiligdom, Fatima Massoumeh

Holy shrine Fatima Massoumeh

Mausoleum Halima en Hakima

Moskee Qom

Moskee Qom

Lees het hele verhaal van: Waar gaat de reis naartoe?
Reislust
Grote reizen
Reisprogramma’s
Waar gaat de reis naartoe? Bestemming bekend
Gaat het wel door?
De Islam
Donald Trump
We zijn er

Waar gaat de reis naartoe? We zijn er

Woensdag 2 oktober vertrokken we. Gewapend met hoofddoek in de handtas en 2 koffers vol kleding en vakantie spullen richting Schiphol. Met Turkish Airlines eerst 3 uur en een kwartier richting Istanbul en na de overstap in Istanbul nog eens 3 uur en een kwartier richting Teheran. In het vliegtuig naar Istanbul konden we nog een wijntje of biertje krijgen bij het avondeten maar in het vliegtuig richting Teheran werd er al geen alcohol meer geschonken. In Iran is alcohol ten strengste verboden en dat begint dus in het vliegtuig met eindbestemming Teheran/Iran.

Bij de landing in Teheran werden door de dames die nog geen hoofddoek droegen  de sjaals uit de tas gevist en om gedaan.
Nieuwsgierig bekeken de Hollandse dames elkaar. Hoe zie jij er nou uit met een hoofddoek?
Staat eigenlijk niet eens zo gek. Oh joh, je moet hem zo omslaan dan blijft hij beter zitten.
Negentien dagen zou de hoofddoek deel uitmaken van onze outfit en alleen af gaan in de beslotenheid van je eigen hotelkamer.

Na het verzamelen van de koffers en de groep vertrokken we met de bus richting hotel. Onderweg zag het er al veelbelovend uit en de gedachte ‘wat moet ik hier in vredesnaam’ die bijna altijd de eerste dagen door mijn hoofd spoken bleven tot nu toe achterwegen.
Tijdens de rit werden we door de gids al enigszins ingelicht en bijgepraat over Iran. Ze begon vrijwel direct met de zin: Het grootste gevaar dat je in Iran loopt (schrik) is het verkeer. (Pfft, het gaat alleen maar over het verkeer)
Regels worden hier zoveel mogelijk genegeerd en rood licht trekken ze zich zo weinig mogelijk van aan. Ze proberen gewoon altijd door te rijden. Daar komt het fenomeen brommers nog bij die als ze de kans krijgen overal tussendoor scheuren en waar je goed beducht op moet zijn.
Probeer zoveel mogelijk in groepsverband over te steken, zo val je het meeste op en wordt er wel gestopt, hoewel, zo laat mogelijk maar er wordt voor je gestopt. Dit klonk al veelbelovend.
Alles wat niet mag doen ze toch in Iran dus let goed op vooral in het verkeer.

Er wordt nogal wat verboden door de orthodoxe regering in Iran waar de mensen totaal niet mee eens zijn. Hand in hand lopen b.v. van een stelletje is ten strengste verboden. Tja, wat is dat voor onschuldig iets als je verliefd bent. In het geheim en soms wat minder heimelijk doen ze het toch met de kans op een reprimande of soms zelfs erger.

Alles wat niet mag en toch doen is gevaarlijk. Gedraag je en er gebeurd je niets maar kleur niet buiten de lijntjes want dan heb je een probleem.
Zo zijn er protesten van een grote groep dames zonder hoofddoek geweest die tegen de verplichting van het dragen van een hoofddoek protesteerden. De deelnemers zijn hardhandig uit elkaar geslagen en een aantal van hen hebben het duur moeten bekopen.
Exorbitant hoge cel straffen van 8 tot 9 jaar zijn opgelegd vooral om de mensen te laten zien dat er niet met de regering valt te sollen.
Binnen de lijntjes blijven dus en er overkomt je niets.

Mausoleum van Ayatollah Khomeini. Leider van de Iraanse Revolutie in 1979. Van 1979 tot 1989 was hij aan de macht in Iran en maakte er een streng religieus-fundamentalistische staat van.

Lees het hele verhaal van Waar gaat de reis naartoe?
Reislust
Grote reizen
Reisprogramma’s
Waar gaat de reis naartoe? Bestemming bekend
Gaat het wel door?
De Islam
Donald Trump
De laatste voorbereidingen

Waar gaat de reis naartoe? laatste voorbereidingen

Het visum laat enige tijd op zich wachten. Vreemd, onze vrienden hadden het al snel in huis maar dat van ons schiet niet op.
Zijn wij soms al in landen geweest welke Iran niet accepteert?
Een stempel van Israël in je paspoort is ten strengste verboden als je Iran in wilt. Heb je wel een stempel van Israël in je paspoort dan heb je een probleem. De oplossing, een nieuw paspoort aanvragen zonder stempels.

Later hoorden we wanneer je Iran hebt bezocht, Amerika je niet meer toelaat. Mijn reactie daarop was, dan vraag je toch gewoon een nieuw paspoort aan maar dat was toch iets te simpel gedacht.
Bij het aanvragen van een visum voor Amerika hoort ook een vragenlijst welke beantwoord dient te worden. Wat kruis je aan bij de vraag, bent u wel eens in Iran geweest? Verzwijgen (van een delict) is misschien wel net zo dodelijk als ja aankruisen.
De misstap is toch al begaan en of we ooit naar Amerika gaan valt te betwijfelen. Daar maak ik me voorlopig dus maar geen zorgen over.

De reis is betaald en het vertrek nadert met rasse schreden. Stapeltjes kleding verschijnen op de grote tafel in mijn werkkamer. Ze worden bekeken, gecontroleerd en nog eens gecontroleerd. Hebben we alles en ook de goede kleding bij ons?
Mannen mogen niet in korte broek lopen en in sommige moskeeën en steden mogen de mannen ook niet met blote armen lopen. Overhemden met lange mouwen mee dus. Sandalen mag, maar niet overal. Sandalen plus gewone schoenen mee. Bovendien  zal er af en toe flink gewandeld moeten worden, hup wandelschoenen in de tas. Koffers inpakken is al niet mijn grootste hobby maar nu is het extra opletten wat je meeneemt.

Ondanks dat ik al aardig bezig was geweest met mijn kleding, lange broeken, lange rokken, hoofddoeken, niet getailleerde blouses die over de billen moeten vallen  inclusief  lange mouwen begin ik toch te twijfelen. Doe ik het wel goed? Mijn blouses zijn behoorlijk licht en de broeken heb ik klaar heb liggen heb ik toch twijfels over.
Alles lijkt zover klaar te zijn, ik kan nog net even door het dorp struinen om iets passendst te vinden. Naast lang en wijd is de derde voorwaarde wat mij betreft dat de kleding niet te heet mag zitten.
Morgen vertrekken we.

 

Lees het hele verhaal van Waar gaat de reis naartoe?
Reislust
Grote reizen
Reisprogramma’s
Waar gaat de reis naartoe? Bestemming bekend
Gaat het wel door?
De Islam
Donald Trump

Waar gaat de reis naartoe? Donald Trump

In het jaar des Heeren 2019 en wel op 20 juni trekt Mr. Trump uit Amerika zijn bevel tot het aanvallen van Iraanse doelen in.  Donald Trump heeft al maanden problemen met Iran die hij volgens de algemene opinie zelf maakt. Iran doet niet precies wat Mr. Trump wil en bovendien heeft Iran een drone van Amerika uit de lucht gehaald. Voor Mr. Trump in eerste instantie reden om een aanval op Iraanse doelen te bevelen. Hij trekt het gelukkig in.
De consequentie hiervan is wel dat het vliegverkeer over het Iraanse luchtruim gestaakt wordt. KLM en Amerikaanse maatschappijen vliegen niet meer over Iran.

19 juli. Een Britse olietanker wordt in beslag genomen door Iran om de veiligheid te waarborgen in de regio. Groot Brittannië legde eerder deze maand de Grace I aan de ketting.

20 juli. Amerika zegt Iraanse drones uit de lucht geschoten te hebben. Iran weerlegt de beschuldiging en zegt geen drones te missen. Amerika heeft zijn eigen drones uit de lucht geschoten.

Zo blijven de berichten over Iran en de rest van de wereld doorgaan.
Ondertussen blijken 6 reizigers de reis naar Iran geannuleerd te hebben.
Moeten wij iets met het gegeven dat er mensen afhaken? We bespreken het met onze vrienden en informeren bij Sawadee of annuleren mogelijk is.
Nee eigenlijk niet. Zolang er geen negatief reisadvies afgegeven wordt kun je enkel annuleren door veel te betalen of door middel van een doktersverklaring.
Vragen wij ons wel af hoe zij dat gedaan hebben, maar wij gaan ondanks alles weer over tot de orde van de dag. Geen negatief reisadvies.

Vragen van mensen om ons heen blijven komen.  Hoe we het gaan doen als de spanningen verder oplopen?  Begrijpelijke vragen maar ik wordt ze een beetje beu. Hier hebben we natuurlijk vooraf ook wel aan gedacht en ondanks dat toch besloten te gaan. Speel je op safe dan moet je gewoon niet naar dit soort landen gaan.

Kort voor dit nieuws vertelde ik een vriendin dat we naar Iran op vakantie zullen gaan waarop ze reageert als door een wesp gestoken te zijn. De hele avond blijft ze enigszins gereserveerd. Ik scoorde duidelijk geen punten met mijn mededeling onze vakantie in Iran te gaan vieren.

27 juli vindt er een bijeenkomst plaats in Wenen om de Iran-deal gesloten in 2015 te redden. De Verenigde Staten hebben zich teruggetrokken omdat Iran het akkoord geschonden zou hebben. Donald Trump legde vorig jaar Iran sancties op waarop Iran als antwoord de uraniumproductie verhoogde.
Ondertussen lopen de spanningen in de straat van Hormuz verder op.

Iran blijft de gemoederen bezig houden terwijl de visum aanvraag voorbereid wordt. Pasfoto’s laten maken zonder bril, recht vooruit kijken, zonder hoofddoek, hoed of andere hoofdbedekking.

Lees het hele verhaal van Waar gaat de reis naartoe?
Reislust
Grote reizen
Reisprogramma’s
Waar gaat de reis naartoe? Bestemming bekend
Gaat het wel door?
De Islam

Waar gaat de reis naartoe? De Islam

Margriet, een Nederlandse ex-lerares maakte ons op een zaterdag een klein beetje wegwijs in de Islam. Margriet startte jaren geleden de studie Islam en Arabis waar ze zich flink in vast gebeten had. Inmiddels reisleidster naar islamitische landen voorziet ze reizigers die richting islamitische landen trekken van de nodige kennis op het gebied van de Islam.
Ze vertelde boeiend over haar studie over de waardoor we meegezogen werden in haar fascinatie voor de islamitische cultuur en geloof. Een aantal cursisten waren al in Iran geweest waardoor er interessante gesprekken ontstonden.

Een kleine beknopte geschiedenis van het islamitische geloof:
In het jaar 570 na Christus wordt Mohammed in Mekka, de hoofdstad van het Arabische schiereiland De Ka’aba geboren. Zijn vader overleed voordat hij geboren was. Zijn moeder overleed toen Mohammed 6 jaar was. Hij werd twee jaar verzorgd en opgevoed door zijn opa. Nadat ook opa overleed kwam hij bij zijn oom terecht, een koopman.
Net als zijn grootvader geloofde Mohammed in één god wat toen zeer ongebruikelijk was.
De jonge ongeletterde Mohammed trok als herdersjongen de bergen in. Op 25 jarige leeftijd trouwde hij met een 15 jaar oudere weduwe die handelskaravanen bezat. Zo werd hij koopman en trok met zijn koopwaar naar Jeruzalem waar hij in contact kwam met christenen en Joden. Deze christenen en Joden maakten zwaar indruk op Mohammed, voornamelijk om hun geloof in één God.

Tijdens zijn huwelijk trok Mohammed als hij thuis was net als toen hij een herdersjongen was de bergen in om te mediteren. Na enige tijd kreeg hij visioenen tijdens deze meditaties waarbij de engel Gabriël tot hem kwam en Mohammed boodschappen van God door gaf.
In één van deze visioenen kreeg hij de boodschap om in het openbaar te gaan vertellen over zijn visioenen, zijn boodschappen van god door te geven.
Mohammed ontving diverse boodschappen van de Aartsengel Gabriël die door zijn volgelingen gememoriseerd en opgeschreven werden. Al zijn visioenen vormen tesamen de Koran.

In de periode dat Mohammed in Mekka predikte drong hij erop aan om in één God te geloven. De Mekkanen beviel dit in zijn geheel niet mede omdat niet alleen hun eigen geloof in meerdere goden bedreigd werd maar ook om economische redenen. Al die vereringen brachten veel geld in het laatje en verdween daarna in de verkeerde zakken. Mohammed wilde al de vereringen het liefst verbieden.
Er was dus veel weerstand tegen het monotheïstische geloof (geloof in één god) van Mohammed. Mohammed vluchtte (622) uit lijfsbehoud naar Yathrib (later Medina) om aan de moordplannen van de Mekkanen op hem te ontkomen.

Mohammed sluit verdragen met de stammen uit Medina die bepaalden dat ieder zijn eigen religie vrij kon belijden. Ondanks dit verdrag ontstonden er toch spanningen tussen moslim- en niet moslimgelovigen.
Evenals verdragen en veroveringen op de Mekkanen bleven elkaar opvolgen totdat Mohammed in 630 met een groot leger naar Mekka trok om met de Mekkanen af te rekenen nadat ze een verdrag geschonden hadden. Vervolgens zuiverde hij de Ka’abe van in totaal 360 afgoden in en rondom de Ka’abe (‘Huis van Allah’)

Als Mohammed in 632 sterft besluit men met een islamitische jaartelling te beginnen die zijn aanvang vindt in het jaar dat Mohammed migreert naar Medina (622) omdat zijn vijanden hadden besloten gezamenlijk Mohammed te vermoorden.
De islamitische kalender is maangebonden en bestaat uit een jaar van 12 maanden van 29 en 30 dagen. Deze 12 maanden hebben ongeveer 354 dagen, daardoor loopt de kalender elk jaar 10 tot 12 dagen uit de pas met het zonnejaar.
Als gevolg van dit uit de pas lopen met het zonnejaar vallen de Ramadan, het Suikerfeest en het Offerfeest ieder jaar 1½ week vroeger in het zonnejaar.
De telling van het nieuwe jaar begint bij de “geboorte”van de nieuwe maan.
De maan moet dan met het blote oog als een smalle maansikkel te zien zijn.
Is de maan door bewolking niet te zien dan begint de telling bijvoorbeeld een dag later als de maan wel te zien is.
In de Koran wordt ten strengste verboden om de maanjaartelling aan te passen aan de zonnejaartelling zoals wij die kennen.

Naast deze beknopte geschiedenis zijn we wegwijs gemaakt in de Fatwa, Sharia, de geloofsrichtingen, het verschil tussen Soennieten en Sjiieten. De 4 uur die voor de bijeenkomst stond was eigenlijk te kort. Gewapend met een literatuurlijst om je nog verder te kunnen verdiepen in de Islam vertrokken we richting huis.
Maar niet voordat we ergens een pilsje hadden gedronken want dat zou straks bijna 3 weken uit den boze zijn.

Lees het hele verhaal van Waar gaat de reis naartoe?
Reislust
Grote reizen
Reisprogramma’s
Waar gaat de reis naartoe? Bestemming bekend
Gaat het wel door?

Waar gaat de reis naartoe? Gaat het wel door?

Ondanks onze positieve insteek wordt het wereldnieuws toch scherp in de gaten gehouden. De echtgenoot maakt zich geen enkele zorgen. Hij denkt er niet aan om thuis te blijven tenzij het echt spaak loopt en afgeraden wordt door de overheid om af te reizen naar Iran. Tenslotte worden overal in de wereld aanslagen en moorden gepleegd zelfs hier in Nederland.

Bij de reispoli worden onze vaccinaties gecheckt. Manlief heeft nog een vaccinatie nodig omdat hij op babyleeftijd niet alle vaccinaties gehad heeft terwijl mijn prikpaspoort geen aanvulling nodig heeft.
Malaria gebieden laten we deze keer links liggen en zijn er geen Malariapillen nodig. Daar was ik wel blij om. Vaak wordt je toch ziek van malariapillen hoe hard ze ook beweren dat de kans klein is dat je er ziek van wordt.

Niet veel later nadat onze inentingen akkoord zijn stuurt Amerika het vliegdekschip USS Abraham Lincoln naar de Perzische Golf, gevolgd door B52 bommenwerpers. Iran reageert direct met spierballentaal. Als Amerika maar één beweging maakt dan zal Iran gepast reageren in de Perzische Golf. Wat is gepast?
Iran houdt zich weliswaar aan het gesloten atoomakkoord met Barack Obama maar bouwt ondertussen verder aan raketten waarmee kernkoppen afgeschoten kunnen worden. Daarnaast sponsort Iran buitenlandse strijders en liquideren huurmoordenaars Iraanse oppositieleden in Europa.
Mr. Trump is het zat waar Iran mee bezig is en wil orde op zaken stellen.

Doodeng waar de heren leiders mee bezig zijn. Een oorlog zit niemand op te wachten en vakantie vieren in Iran is dan het laatste waar wij weer op zitten te wachten.
De tijd zal het leren of de oorlogsdreiging over zal waaien. Nog 4 maanden te gaan voor vertrek.

Wij verdiepen ons verder in Iran en gaan in op de uitnodiging van het reisbureau een lezing/les over het islamitische geloof bij te wonen. Een land begrijpen begint bij de geschiedenis en cultuur, daarom is het goed om in dit geval meer te weten over het islamitische geloof van de Iraniërs.
We schrijven ons in en 14 dagen later reizen we af naar Amsterdam om bij reisorganisatie Sawadee een klein beetje wegwijs gemaakt te worden in het islamitische geloof.

Lees het hele verhaal van Waar gaat de reis naartoe?
Reislust
Grote reizen
Reisprogramma’s
Waar gaat de reis naartoe? Bestemming bekend

Waar gaat de reis naartoe? Bestemming bekend

Kort daarna kregen we bezoek van vrienden. Met hen hadden we de stedentrip naar Istanboel gemaakt en zij vertelden dat ze in oktober naar Iran op vakantie gingen. Net als wij hadden zij ook de Zijde Route van Joanna Lumley op tv gezien. Verblind door de pracht en praal van het land wilden ze Iran met eigen ogen gaan bekijken.
De echtgenoot reageerde direct, oohhh daar wil ik ook naar toe, we gaan met jullie mee. Uhh een reactie waar ik niet zo snel op gerekend had. Als iemand zijn beslissingen meerdere malen overdenkt is hij het wel. In dit geval was nadenken wel of niet te gaan onnodig en de reis binnen een mum van tijd geboekt.
Pffft, we gaan naar Iran op vakantie. Het voormalig Perzië van Sjah Mohammed Reza Pahlavi en zijn vrouw Farah Diba.

Het inlezen kon beginnen. Wat mag er mee, wat moet ermee? Moeten we inentingen halen, zijn er gebieden met malaria? Wat zijn de kledingvoorschriften? Hoelang is het vliegen, moeten we overstappen? Vakantie vieren is soms hard werken.
Van de kleding voorschriften werd ik een tikkeltje zenuwachtig.  Enkel handen en het gelaat van de dames mogen zichtbaar zijn, de hoofddoek was dus verplicht.
In sommige steden zijn de regels qua kledingvoorschriften iets minder streng maar dan nog is de hoofddoek verplicht en de heren niet in korte broek.
Vanuit de reisorganisatie worden tips gegeven hoe dit aan te pakken, maar ik merkte dat ik er toch wat onzeker van begon te worden.  Ineens lette ik  hier op islamitische vrouwen. Hoe zagen zij er uit?  Ik kreeg zelfs de neiging om de dames aan te spreken en te vragen mij wegwijs te maken in de gebruiken op het gebied van islamitische kleding.
De enige en beste optie om zekerheid te krijgen was contact met het reisbureau op nemen.

Ondertussen verergerde mijn twijfel niet alleen over de kleding maar ook de reisbestemming hield mij wakker. Vrienden en kennissen zijn wel wat gewend wat onze vakantiebestemmingen betreft maar Iran was voor veel mensen toch een brug te ver. Iran laat je links liggen, een eng land waar wij westerlingen niets te zoeken hebben.
Van verbaasde gezichten tot en met boze blikken werden ons toegeworpen bij het beantwoorden van de vraag waar dit jaar de reis naar toe zou gaan. Iran bleek te ver out of the box te zijn. Een positieve reactie van een wandelvriendin hielp mij weer met beide benen terug op de grond. Zij had Iran al eens bezocht en zij vond het een prachtig land, daarnaast waren de inwoners ontzettend aardig.
Het is misschien een keuze die niet iedereen zou maken maar wat wij weten, gezien en gehoord hebben lijkt het ons een mooi en interessant land. Als Mr. Trump zich een beetje rustig houdt en geen gekke dingen doet dan kunnen wij zonder problemen op vakantie.

Lees het hele verhaal van Waar gaat de reis naartoe?
Reislust
Grote reizen
Reisprogramma’s