Moeder had er niet zoveel zin meer in, in eten koken. Het is nooit haar favoriete bezigheid geweest maar de laatste tijd bakte ze er helemaal niets meer van.
Jaren rommelde ze maar wat aan in de keuken. Kwam er bezoek dan deed ze nog eens haar best maar zelfs dat werd minder en minder. De motivatie om te koken is verdampt als sneeuw voor de zon.
Vertellen dat je vitaminen en eiwitten nodig hebt om gezond te blijven was tegen dovemansoren. We lieten het maar voor wat het was. Ze is tenslotte oud en wijs genoeg.
Maar na een aantal gezondheidsprobleempjes lukte het boodschappen doen niet zo goed meer. Steeds weer moesten de boodschappen gedaan worden wat mij goed uit zodat ik gelijk een aantal kant en klaar maaltijden voor haar mee kon nemen.
Daarmee diende zich gelijk een volgend probleem aan. Moeder eet geen vlees en kant en klare maaltijden bestaan hoofdzakelijk uit vlees met een klein beetje aardappelpuree of rijst en met nog minder groente, te veel zout en suiker. Moeder begon er dapper aan maar het laat zich raden wat er ging komen.
Dan heb je de salades nog, heerlijk maar niet voor ouderen en niet voor de winter. Ouderen zijn veelal niet zo gesteld op het gekauw van rauwe groenten, een gebit wat niet (meer) wil passen, slikproblemen of het niet gewend zijn rauw of kort gekookte groente te eten.
Kortom er viel zoveel af dat er hooguit 4 tot 5 gerechten over bleven die Moeder zou kunnen eten. Zo ben je snel uit gegeten.
Het supermarkt maaltijdexperiment doofde langzaam uit. Dat ze toch regelmatig een warme hap nodig had was ondertussen wel gebleken maar hoe nu verder?
Door de zoektocht naar gezonde maaltijden in de supermarkt zag ik de bui al hangen, er moest een andere oplossing komen.
Kant en klaar maaltijden laten komen voor haar? Die zullen ongeveer dezelfde problemen geven voor haar als de supermarktmaaltijden, daar hebben we een paar jaar eerder al eens naar gekeken. Zelf voor haar koken? Een paar aardappels en wat groente meer koken en het probleem zou opgelost zijn. Misschien iets te kort door de bocht maar voor haar zou het in ieder geval wel de oplossing zijn.
Hoe ga ik de rest van deze mantelzorgplannen oplossen. Wanneer breng ik het eten? Breng ik het de volgende dag of dezelfde dag? Voordat we zelf gaan eten of erna? Ze woont niet ver bij ons vandaan dus het kan maar heb ik daar zin in, is het praktisch mogelijk en hoe doe ik het als ik een dag weg ga?
Een oplossing voor al deze vragen had ik niet paraat. Beginnen en maar zien hoe het zou lopen leek mij het beste. Een ding was zeker, dit probleem moest opgelost worden. Inmiddels kook ik ongeveer 3 maanden voor haar en het gaat prima. Meestal breng ik het eten nadat wij zelf gegeten hebben, zo heb je het minst vitamine verlies. Als we een dag weg gaan of we zijn met iets anders druk waardoor het niet uitkomt kook ik voor 2 dagen.
Zij is tevreden en heeft er duidelijk baat bij dat ze weer een gezonde warme maaltijd krijgt en mij gaat het plannen en koken steeds beter af. Voor 2 personen koken is prima maar door de kleine(re) hoeveelheden kook ik toch anders dan ik gewend ben en wat ik eigenlijk niet zo leuk vind. Laat mij maar een flinke pot eten koken.
De echtgenoot ruimt de vaatwasser in en sopt het aanrecht en gasfornuis even terwijl ik het eten wegbreng. Terwijl Moeder eet kijk ik even of er boodschappen gedaan moeten worden of blijf er gezellig bij zitten.
Een aantal jaren geleden had ik al eens gelezen over projecten waar mensen voor anderen koken. Dat leek mij toen wel wat maar verder ben ik toen niet gekomen. Nu kan ik voor Moeders eten zorgen. Ik had liever gehad dat ze zelf zou koken maar dat zit er niet (meer) in en op deze manier is het voor beide een plezierige oplossing.
Moeder moet ook bewegen. Moeder wil wel maar is inmiddels 79 en lijf en leden plus het leven werken niet meer zoals vroeger. Vroeger ging ze met vader en met haar vriendinnen fietsen. Vader is 5 jaar geleden overleden en de vriendinnen hebben inmiddels allemaal een E-bike. Ze heeft het wel geprobeerd mee fietsen met haar vriendinnen, naast de E-bike fietsen maar dat werkt niet, ze is tenslotte ook al 79. Zelfs als de E-bike op de laagste stand gezet wordt kan moeder ze nog niet bij houden. Zelf een E-bike kopen heeft ze geen zin meer in. Beetje bang dat het te snel zal gaan, beetje bang dat ze zelf niet snel genoeg zal zijn.
te duur en wie kan er zo goed werken als zijzelf? Bovendien zoveel werk is er niet meer te doen. Ramen zemen, trapje op, trapje af. Stofzuigen, zelfs het plafond wordt gezogen. Af en toe op de knietjes het kleed zuigen want er zitten toch wel veel hondenharen op. Stoepje vegen, de tuin wat bijwerken. Ja een hondje heeft ze ook. Gek is ze op het beestje. Hondjes hebben verzorging nodig en moeten uit gelaten worden. Precies wat ze nodig heeft.
Bewegen en nog veel meer 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.