Moeder

Moeder moet ook bewegen. Moeder wil wel maar is inmiddels 79 en lijf en leden plus het leven werken niet meer zoals vroeger. Vroeger ging ze met vader en met haar vriendinnen fietsen. Vader is 5 jaar geleden overleden en de vriendinnen hebben inmiddels allemaal een E-bike. Ze heeft het wel geprobeerd mee fietsen met haar vriendinnen, naast de E-bike fietsen maar dat werkt niet, ze is tenslotte ook al 79. Zelfs als de E-bike op de laagste stand gezet wordt kan moeder ze nog niet bij houden. Zelf een E-bike kopen heeft ze geen zin meer in. Beetje bang dat het te snel zal gaan, beetje bang dat ze zelf niet snel genoeg zal zijn.

 

Moeder heeft na het overlijden van vader en na een tijdje ziek te zijn geweest toch weer haar ritme en bewegingen gevonden. Niet meer zoveel beweging als voorheen maar ze doet weer het een en ander. Ze loopt en ze fietst. Niet ver, niet te snel maar ze gaat er weer op uit. Ze zorgt dat de buurvrouw wat extra boodschappen krijgt, want die heeft last van haar knieën. Ze doet haar eigen boodschappen en gaat weer bij haar dochters langs.

Moeder houdt haar eigen huisje bij. Huishoudelijke hulp vindt ze nergens voor nodig. Veel te duur en wie kan er zo goed werken als zijzelf? Bovendien zoveel werk is er niet meer te doen.  Ramen zemen, trapje op, trapje af. Stofzuigen, zelfs het plafond wordt gezogen. Af en toe op de knietjes het kleed zuigen want er zitten toch wel veel hondenharen op. Stoepje vegen, de tuin wat bijwerken. Ja een hondje heeft ze ook. Gek is ze op het beestje. Hondjes hebben verzorging nodig en moeten uit gelaten worden. Precies wat ze nodig heeft.

Moeder houdt de benen er nog goed onder. Zeker, een dosis geluk heb je daarbij nodig. Niet iedereen is het gegeven om op 79 jarige leeftijd nog zijn of haar ding te kunnen doen. Als ziekte blijvend is en lichaam en/of geest teisteren dan heb je niets meer in te brengen. Overleven is het enige wat je dan nog kunt. Het hoofd boven water houden vergt dan al energie genoeg.

Moeder doet het weer goed. Haar tred is beter, niet meer langzaam en onzeker. Ze ziet er zelfverzekerder uit, het breekbare is weer weg. Met doorzettingsvermogen, peptalk van familie en vrienden heeft ze het weer gered. Als een echte sporter. De overwinning is zoet en begint naar meer te smaken. Ze maakt weer plannen. De huisarts zei lang geleden al: ‘Een mens is gemaakt om te bewegen, niet om stil te zitten’

P.s. Kijk en lees ook mee op mijn Facebookpagina zodat je geen verhaal, foto, haiku of hersenspinsel meer mist. Vind ik leuk!!!