De temperatuur

Zaterdagochtend lazen we dat de temperatuur 37.5° was in het rapport. Ach dat is niet veel. Komt wel goed.
Toch was de begeleiding er niet geheel gerust op en werd zij en nog 3 medebewoners 2 x per dag getemd. Eerste Paasdag was haar temperatuur weer normaal 36.7°
Het hele Paasweekend draaide bij ons om de ochtend en avond temperatuur van Marjolein. Via de app of het rapportageprogramma werd ze doorgegeven.

Marjolein haar zorgcoördinator praatte ons dat weekend nog een keer telefonisch bij wat heel fijn was maar op mijn vraag hoe het met haar ging kreeg ik een niet zo heel bevredigend antwoord. Ze dacht namelijk dat ze ook besmet was. Ze werkte thuis voor de groep en de coronatest was al aangevraagd.
Gelukkig voelde ze zich niet erg ziek maar ze had wel wat klachten en kon en wilde daarom niet naar de groep. Bovendien had niet alleen zij klachten, meerdere collega’s van het team waren al thuis met verschijnselen van corona. Dit is heftig, dat klinkt niet goed.

Naast de temperatuur bleef de telefoon een schrikbeeld dat weekend. Aan het einde van het weekend leek de rust een beetje terug gekeerd te zijn tot dinsdagochtend.
Telefoon vanuit de groep, weer geen fijne mededeling. Irma werd ook verdacht op corona en ging diezelfde ochtend nog naar de quarantaine afdeling op het hoofdgebouw.
Later die middag kregen we bericht dat Hanna ondanks de opleving voor het weekend overleden was. Hanna was vaker ernstig ziek geweest waarvan ze opknapte, de verzorging had gehoopt dat dit weer zou gebeuren. Corona had haar echter in zijn macht en liet niet meer los.

De schrik zit er nu goed in. Hanna overleden, Berta en Irma opgenomen op de speciale quarantaine afdeling. Wat staat ons nog meer te wachten?
Onze zoon roept zo af en toe ‘soms ben je te bang’ maar ik denk dat we nu echt bang beginnen te worden.

Woensdagmiddag kreeg ik een appje, of Marjolein even kon bellen. Ze was zo verdrietig, lag op het waterbed te huilen en ze konden haar niet troosten. Misschien hielp het om mamma en Wim even te beeldbellen.
Ach gutte gut, dat koppie van haar. Zo sneu om te zien hoeveel verdriet ze had van alle spanningen en het overlijden van Hanna.
Aan het einde van het gesprek was ze redelijk gekalmeerd maar bleef die avond toch wat in mineur lazen we later in de rapportage.